.............................................................
Αριστερά άνευ Αριστεράς
έγραψε ο Περικλής Κοροβέσης
(Εφημερίδα τών Συντακτών 26.08.2017)
H STANDARD AND POOR’S
αξιολογεί μονίμως τον Καναδά με ΑΑΑ, που για τους επενδυτές σημαίνει πως
είναι μια ασφαλής χώρα για να διοχετεύσουν τα χρήματά τους. Αλλά η φυλή
Χάιντα, που έχει δικά της εδάφη τα οποία ουδέποτε έχει παραχωρήσει στον
Καναδά, είχε άλλη γνώμη.
Από το 1846, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Καναδά και η επαρχιακή
κυβέρνηση της Βρετανικής Κολομβίας εκμεταλλεύονται όλο τον ορυκτό της
πλούτο και όλους τους φυσικούς πόρους, από μια γη που δεν τους ανήκει,
παραβιάζοντας τις συνθήκες για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων. Οι γηγενείς
κατέθεσαν αγωγή στο Ανώτατο Δικαστήριο και ζητούν να αποζημιωθούν.
Αρα ο Καναδάς, που ληστεύει μια ολόκληρη περιοχή που δεν του ανήκει,
δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται με τρία άλφα. Και πήγαν στον οίκο
αξιολόγησης για να διαμαρτυρηθούν. Τους υποδέχτηκαν οι υπεύθυνοι που
είχαν συντάξει την έκθεση αξιολόγησης. Οι υψηλοί αυτοί τεχνοκράτες, τους
άκουσαν προσεκτικά και είπαν στην αντιπροσωπεία των Ινδιάνων: «Ξέρουμε
ότι ποτέ δεν εκχωρήσατε τη γη σας.
Ποιος όμως θα υποχρεώσει το καναδικό κράτος να τηρήσει τον λόγο του;
Εσείς και ποιος στρατός; Το χρέος του Καναδά προς εσάς δεν επηρεάζει την
αξιολόγησή του». Και οι άνθρωποι έφυγαν άπραγοι.
Θυμήθηκα αυτήν την ιστορία, αναφορικά με τις δικές μας
διαπραγματεύσεις. Αλήθεια είχαμε κάποιο στρατό; Οι διαπραγματεύσεις
είναι πάντα θέμα συσχετισμού δυνάμεων. Και η Ιστορία μάς διδάσκει πως
πάντα επικρατεί το δίκιο του ισχυρού. Εδώ δεν υπάρχει καμιά δικαιοσύνη.
Το αντίθετο μάλιστα.
Ο ισχυρός όχι μόνο επιβάλλει τα συμφέροντά του, αλλά προσπαθεί να
ταπεινώσει και να τιμωρήσει τον ανίσχυρο. Αυτό παραδέχτηκε και ο
Βαρουφάκης όταν ήταν διαπραγματευτής. Οι λεγόμενοι εταίροι μας είναι στη
νοοτροπία τους σκληροί ιμπεριαλιστές. Γαλλία, Γερμανία ήταν μεγάλες
αποικιακές δυνάμεις και κατέσφαξαν τους άγριους για να τους
εκπολιτίσουν.
Και εδώ υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία για την ανώτερη λευκή φυλή. Οι
ΗΠΑ, στις αρχές του περασμένου αιώνα, δεν ήξεραν σε ποια φυλή να
κατατάξουν τους Ιταλούς και Ελληνες μετανάστες. Ηταν λευκοί, μαύροι ή
μιγάδες; Στη Σουηδία πάντως τους αποκαλούν μαυροκέφαλους, ακόμα και αν
έχουν ασπρίσει τα μαλλιά τους.
Αν είχαμε μια κυβέρνηση που να ενδιαφερόταν για το καλό της κοινωνίας
και όχι για τα κέρδη των ολίγων θα χρησιμοποιούσε δύο ισχυρά
επιχειρήματα που θα μπορούσε να τα κάνει πράξη. Το ένα αφορά το χρέος.
Παγώνουμε κάθε πληρωμή μέχρι να ξεκαθαρίσουμε ποιο είναι το πραγματικό
και ποιο είναι το πλαστό.
Αυτό έχει γίνει πολλές φορές στην Ιστορία, με πρόσφατο παράδειγμα την
Ισλανδία, που έβαλε και στη φυλακή κάποιους που είχαν κάνει την κομπίνα
τους. Εμείς κάναμε μια επιτροπή για το χρέος, νομίζω αξιόλογη και
αξιόπιστη, και τελικά την καταργήσαμε και την ξεχάσαμε.
Το άλλο είναι οι γερμανικές αποζημιώσεις. Και εδώ κάναμε μια άλλη
επιτροπή, που όσο παρακολούθησα από το κανάλι της Βουλής, έκανε καλά τη
δουλειά της. Δεν έχω υπόψη μου αν αξιοποιήθηκε το αποτέλεσμα αυτών των
εργασιών.
Πιθανότατα θα έχει χαθεί σε κάποιο συρτάρι και θα έχει μείνει στα
αζήτητα. Και εδώ θα χρειαζόταν μια διεθνής καμπάνια και όχι
επικοινωνιακά παιχνίδια για εσωτερική κατανάλωση. Και κάτι βέβαια που
δεν αφορά τις διαπραγματεύσεις αλλά την ίδια την ισορροπία της
κοινωνίας. Δεν θα έπρεπε να γίνει καμία περικοπή στους μισθούς και τις
συντάξεις, γιατί αυτή η δαπάνη είναι παραγωγική και επενδύεται στην
κοινωνία.
Οι αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζουν τους πρώην συντρόφους
τους με βαριές, συχνά υβριστικές κουβέντες. Δεν είναι νομίζω ο καλύτερος
τρόπος για να αναλύσουμε ένα κοινωνικό φαινόμενο, που θα μπορούσα να το
έλεγα α λα Ροΐδη «Αριστερά άνευ Αριστεράς», που με την εκλογή του κ.
Τσίπρα ως αρχηγού μεταλλάχτηκε σε δεξιό, αρχηγικό, σοσιαλδημοκρατικό
κόμμα. Επόμενο ήταν να ακολουθήσει τα χνάρια των αδελφών κομμάτων της
Ευρώπης.
Αλλοι το κατάλαβαν έγκαιρα, άλλοι το κατάλαβαν βαθμηδόν. Και οι
παραμένοντες ή δεν κατάλαβαν τίποτα ή απλά βολεύτηκαν κάπου. Δηλαδή το
γνωστό πελατειακό σύστημα που έχει ισχυρή παράδοση στην Ελλάδα.
Και αυτά τα κόμματα το πρώτο που κάνουν είναι να συντρίψουν την
αριστερή τους πτέρυγα, πράγμα που ήδη έγινε, και εν συνεχεία να στραφούν
εναντίον των λαϊκών συμφερόντων, ξεφτιλίζοντας την Αριστερά και τους
αγώνες της.
Και έτσι κέρδισε ο κ. Τσίπρας την πλήρη εμπιστοσύνη των
μεγαλοκαρχαριών της γερμανικής Ε.Ε. Ο,τι έχει μείνει από την Αριστερά
στην κοινωνία είναι δύσκολο να ανακάμψει, γιατί τα ιδεολογικά τους
εργαλεία έχουν σκουριάσει και έχουν παλιώσει και δεν αποδίδουν.
Χρειαζόμαστε όλοι καινούργια μάτια για να δούμε την πραγματικότητα, άλλο
λαρύγγι για να βρούμε μια νέα φωνή.
Τέτοιες κινήσεις υπάρχουν στην κοινωνία και δρουν μέσα σε αυτήν και
σε τοπικό επίπεδο. Αλλά ακόμα δεν είναι ορατές από τους πολλούς.
Εντούτοις κάπου εδώ έχει μεταφερθεί η δυναμική της κοινωνίας με
πρωτοπόρους τους αόρατους. Αλλά αυτό που δεν μπορεί να ιδωθεί δεν
σημαίνει ότι
είναι ανύπαρκτο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου