"Για την Αρλέτα, ένα κορίτσι που νόμιζε ότι δεν θα το καταλάβουν ποτέ"Από τον Νικόλα Σεβαστάκη (www.lifo, 9.8.2017)

...............................................................

Για την Αρλέτα, ένα κορίτσι που νόμιζε ότι δεν θα το καταλάβουν ποτέ

Από τον Νικόλα Σεβαστάκη

www.lifo, 9.8.2017

Στην Αρλέτα στεγάστηκαν οι μελαγχολικές στιγμές των νέων με προέλευση από τις μεσαίες τάξεις, των σπουδαγμένων. Ο μουσικός της τόπος δεν υπήρξε ποτέ λαϊκός και μαζικός, με την έννοια που πήραν αυτές οι λέξεις μετά το '74. Ένας κόσμος – κυρίως γυναίκες – ήξεραν κάποια τραγούδια της και σφύριζαν τις μελωδίες της. Με το μπαρ το ναυάγιο έφτασε σε περισσότερα αυτιά, επειδή η δεκαετία του '80 υποδέχτηκε καλύτερα από άλλες, την «μικροαστική μελαγχολία» ως μια πηγή παράδοξης και γόνιμης κοινωνικότητας. Ήταν και αυτή η ιστορία του νέου κύματος που έφερνε συγκίνηση γιατί πήγε να φανερώσει ένα χαμηλότονο, αισθαντικό μοντέρνο.

Αλλά ο τόνος ήταν πιο χαμηλός απ' όσο ζητούσε η ανάγκη για επική έγερση, για αισθηματικό ξόδεμα, για απλή εκτόνωση. Ήταν μια τραγουδοποιϊα που απαιτούσε ησυχία, σιωπές και περισσότερη αυτοσυγκράτηση από αυτούς που περίμεναν το σόλο της κιθάρας ή του μπουζουκιού.

Η Αρλέτα ήταν τελικά το ημερολόγιο όπου κάποιο κορίτσι καταγράφει τα συναισθήματά του με την αίσθηση πως δεν θα την καταλάβουν ποτέ. Τελικά, θα το καταλάβαιναν και θα το αγαπούσαν περισσότεροι από όσους θα φανταζόταν η ίδια.

Πηγή: www.lifo.gr

Αρλέτα Ο Λύκος THE WOLF ARLETA

Δημοσιεύτηκε στις 2 Αυγ 2011

 

Αρλέτα Ο Λύκος

Είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
κάπου θα σε συναντήσω, κάπου θα σε βρω
στα κελιά τους οι άνθρωποι, ύπνο κάνουν ελαφρό
είναι ελεύθεροι οι δρόμοι για κυνηγητό
είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
βραχνό γέλιο αν ακούσεις, κλείσε το ρολό

λύκε, λύκε μου, καλέ μου
λύκε, λύκε μου είσαι εδώ
βγαίνω από τη φωλιά μου και σε κυνηγώ
λύκε, λύκε μου, καλέ μου
λύκε, λύκε μου είσαι εδώ
είσαι η μόνη μου ελπίδα και σ ακολουθώ

όμορφο μου προβατάκι τι γυρεύεις μες στο δρόμο
είμαστε όλοι μπερδεμένοι στο δικό του νόμο

Δόντια βγάζουνε τα αστέρια,
νύχια φύτρωσαν στους δρόμους,
ξέφρενη η νύχτα παίζει
κλέφτες και αστυνόμους

όταν πέφτει το σκοτάδι βγαίνει ο λύκος στην πλατεία
στη χαμένη πολιτεία και ζητά τροφή
κλειδωμένα είναι τα αρνάκια, ζαχαρένιο το κλειδί
κάτι απόμερα παγκάκια, θάμνοι και σιωπή

λύκε, λύκε μου, καλέ μου
λύκε, λύκε μου είσαι εκεί
είναι η άγρια πλευρά σου που με συγκινεί

Είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
όπου ανθίζει το σκοτάδι, όπου ανθίζει το σκοτάδι

Είναι δώδεκα η ώρα, είναι η ώρα των τρελών
κάπου θα σε συναντήσω, κάπου θα σε βρω