............................................................
«Το άλογο του Τορίνο»
”…Ο κόσμος έχει εξευτελιστεί. Οπότε, δεν έχει σημασία τι λέω εγώ, γιατί όλα όσα έχουν αποκτήσει οι άνθρωποι έχουν εξευτελιστεί.
Και, αφού τα απέκτησαν όλα με μια ύπουλη, υπόγεια μάχη, τα έχουν
εξευτελίσει όλα. Γιατί, ό,τι αγγίζουν, και αγγίζουν τα πάντα, το έχουν
εξευτελίσει.
Έτσι ήταν μέχρι την τελική νίκη. Μέχρι το θριαμβευτικό τέλος. Απόκτησε, εξευτέλισε. Εξευτέλισε, απόκτησε. Ή, για να το θέσω διαφορετικά, αν θες: Να αγγίζεις, να εξευτελίζεις και άρα να αποκτάς. Ή να αγγίζεις, να αποκτάς και άρα να εξευτελίζεις.
Έτσι γίνεται αιώνες τώρα. Συνεχώς. Αυτό και μόνο αυτό γινόταν, πότε ύπουλα, πότε αγενώς, πότε ήπια πότε βάναυσα, αλλά, παρ’ όλα αυτά, συνεχώς. Ωστόσο, μόνο προς μια κατεύθυνση. Όπως ο αρουραίος που επιτίθεται από ενέδρα.
Γιατί γι’ αυτή την τέλεια νίκη
τους ήταν επίσης σημαντικό ότι η άλλη πλευρά, η οποία αποτελεί ό,τι
υπέροχο, σπουδαίο και ευγενικό, δεν θα εμπλεκόταν σε κανενός είδους
μάχη, ότι δεν θα ’πρεπε να υπάρξει κανενός είδους πάλη. Παρά μόνο η
ξαφνική εξαφάνιση της άλλης πλευράς, εννοώντας την εξαφάνιση κάθε τι
έξοχου, σπουδαίου, ευγενούς. Ώστε, ως τώρα, αυτοί οι αποφασιστικοί νικητές, που επιτίθενται από ενέδρα, να κυβερνούν τον κόσμο.
Και να μην υπάρχει ούτε μια μικρή γωνίτσα όπου να μπορείς να κρύψεις
κάτι από αυτούς. Γιατί σε ό,τι μπορούν να απλώσουν το χέρι το κάνουν
δικό τους. Ακόμα και πράγματα που νομίζουμε ότι δεν μπορούν να τα
φτάσουν… τα φτάνουν…
Γιατί ο ουρανός είναι κιόλας δικός τους, κι όλα τα όνειρά μας. Δική τους είναι η στιγμή, η φύση. Και η απέραντη σιωπή. Ακόμα και η αθανασία είναι δική τους, καταλαβαίνεις; ”
(από το σενάριο της ταινίας)
Béla Tarr, László Krasznahorkai, «Το άλογο του Τορίνο»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου