"Ανατολή ηλίου", "Επίπλωση", "Τα φωνήεντα" - τρία ποιήματα από τα "Παρισινά Ποιήματα" του Άρη Αλεξάνδρου (1922-1978)

...............................................................

 Άρης Αλεξάνδρου (1922 - 1978)











 

Ανατολή ηλίου

στον Γιάννη Pίτσο

Είταν η ώρα που επρόκειτο να ανάψουνε οι φανοστάτες. Δεν είχε καμιά αμφιβολία, τόξερε πως όπου νάναι θα ανάβανε, όπως και κάθε βράδυ άλλωστε. Πήγε και στάθηκε στη διασταύρωση, για την ακρίβεια στη νησίδα ασφαλείας, για να δει τούς φανοστάτες να ανάβουν ταυτόχρονα, τόσο στον κάθετο, όσο και στον οριζόντιο δρόμο.

Με το κεφάλι ασάλευτο, έστριψε το δεξί του μάτι δεξιά, το αριστερό του αριστερά. Περίμενε, μα οι φανοστάτες δεν ανάβανε. Τα μάτια του κουράστηκαν, άρχισαν να πονάνε, σ’ εκείνη την άβολη στάση. Σε λίγο δεν άντεξε και έφυγε.

Ωστόσο, το επόμενο σούρουπο, πιστός στο καθήκον, πήγε και ξαναστάθηκε στη νησίδα του. Οι φανοστάτες και πάλι δεν ανάψανε, ούτε εκείνο το βράδι, ούτε τις άλλες νύχτες, μα τα μάτια του συνήθιζαν λίγο λίγο, δεν κουράζονταν πια, δεν πονούσαν.

Και κάποτε, εκεί που στεκόταν και περίμενε, χάραξε εντελώς ξαφνικά. Εντελώς ξαφνικά, είδε τον ήλιο να ανατέλλει, ταυτόχρονα, απ’ τον κάθετο δρόμο κι απ’ τον άλλον, τον οριζόντιο.

Παρίσι 1971

Το πρώτο ποίημα της ενότητας «Παρισινά ποιήματα» στη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα 1941-1974.

Επίπλωση

Για να γεμίσει το άδειο, χωρίς παράθυρο δωμάτιό του
αγόρασε αντίγραφα τριών έργων
γνωστού ζωγράφου αυτής εδώ της ξένης χώρας
(ένα τραπέζι, δυο καρέκλες, ένα γύψινο κεφάλι
ένα βιολί, μια στάμνα) και το βράδι
ξαπλωμένος στις ασκούπιστες σανίδες
με μαξιλάρι τον ταξιδιωτικό του σάκκο
με κλειστά τα μάτια
μπορούσε κι άκουγε τον φλοίσβο των μακρινών κυμάτων
ένιωθε την αρμύρα των φυκιών
φερμένη απ' τα νησιά του Αιγαίου. Η αύρα
έμπαινε απ' τ' αντίγραφα που κρέμασε στους τοίχους
από τρεις ορθάνοιχτους κυβιστικούς του πίνακες.


 Τα φωνήεντα

Την πρώτη μέρα
ξένος ανάμεσα στους ξένους, άλαλος
(δε μίλαγε τη μουσική, τραγουδιστή τους γλώσσα)
την πρώτη μέρα αφουγκραζόταν
περπάταγε στα βουλεβάρτα
σημείωνε τα φωνήεντα πάνω στο πεντάγραμμο
παράλλζε τη διαδοχή των ήχων, σφυρίζοντάς τους
γράφοντας φράσεις και το βράδι
την πρώτη μέρα, μπήκε στο καφενείο.
Έα οήι ύα βοκάλισε.
Του σέρβιραν ένα ποτήρι μπύρα.
Η μπύρα ήταν παγωμένη, ξεδιψαστική
την έπινε γουλιά - γουλιά
και σκεφτόταν πως μπορεί να μείνει εδώ
σ' αυτή τη χώρα
αυτός ο μουσικός, ανάμεσα στους μουσικούς.