.............................................................
Γιάννης Ρίτσος (1909 - 1990)
Η ΧΑΜΕΝΗ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΣ
Το μάθαμε καλά πως Υπερβόρειος διόλου δεν υπάρχει
πέρα από τις Ριπαίες οροσειρές, όσο κι αν τα γλαυκά όριά
/της
ανάλογα με τις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις
/των γεωγράφων,
μετακινούνταν όλο πιο μακριά.
Σήμερα βεβαιώθηκε:
μια σκέτη φαντασία η χώρα απ' όπου μάς ερχόντανε
οι κύκνοι και τα ορτύκια, όπου οι σεμνόπρεπες κόρες
Λαοδίκη και Υπερόχη ετοίμαζαν για τους θεούς
τα πρώτα φρούτα της σοδειάς, προσεχτικά τυλίγοντάς τα
σ' άχυρο σίτου και λεπτό χαρτί.
Και τώρα αναρωτιόμαστε
πού ταχατε ν' αποδημεί ο Απόλλωνας κάθε χειμώνα
με τ' άρμα του που το 'σερναν λάμποντες κύκνοι και γρύπες,
κρούοντας τη χρυσή του λύρα, όταν εμείς μήνες και μήνες
μάταια κατά το Μάρτη καρτερούσαμε το γυρισμό του
συντάσσοντας μέσα στο κρύο τους γιορτινούς του παιάνες:
Ή μήπως πια ούτε Απόλλωνας ούτε και λύρα υπάρχει;
Ωστόσο ακόμη συνεχίζουμε τον μισοτελειωμένο παιάνα
αφήνοντας ένα κενό στου ονόματος το μέρος, μήπως
βρεθεί κανένα νέο και το προσθέσουμε την ύστατη ώρα,
πάντοτε με το φόβο μήπως ο αριθμός των συλλαβών του,
μικρότερος ή μεγαλύτερος, μας χαλάσει το μέτρο.
Καρλόβασι, 7.VI.69
Και αυτό το ποίημα από τις "Επαναλήψεις Γ'", που γράφτηκαν από τις 30/5 ως τις 27/6/1969.
Γιάννης Ρίτσος (1909 - 1990)
Η ΧΑΜΕΝΗ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΣ
Το μάθαμε καλά πως Υπερβόρειος διόλου δεν υπάρχει
πέρα από τις Ριπαίες οροσειρές, όσο κι αν τα γλαυκά όριά
/της
ανάλογα με τις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις
/των γεωγράφων,
μετακινούνταν όλο πιο μακριά.
Σήμερα βεβαιώθηκε:
μια σκέτη φαντασία η χώρα απ' όπου μάς ερχόντανε
οι κύκνοι και τα ορτύκια, όπου οι σεμνόπρεπες κόρες
Λαοδίκη και Υπερόχη ετοίμαζαν για τους θεούς
τα πρώτα φρούτα της σοδειάς, προσεχτικά τυλίγοντάς τα
σ' άχυρο σίτου και λεπτό χαρτί.
Και τώρα αναρωτιόμαστε
πού ταχατε ν' αποδημεί ο Απόλλωνας κάθε χειμώνα
με τ' άρμα του που το 'σερναν λάμποντες κύκνοι και γρύπες,
κρούοντας τη χρυσή του λύρα, όταν εμείς μήνες και μήνες
μάταια κατά το Μάρτη καρτερούσαμε το γυρισμό του
συντάσσοντας μέσα στο κρύο τους γιορτινούς του παιάνες:
Ή μήπως πια ούτε Απόλλωνας ούτε και λύρα υπάρχει;
Ωστόσο ακόμη συνεχίζουμε τον μισοτελειωμένο παιάνα
αφήνοντας ένα κενό στου ονόματος το μέρος, μήπως
βρεθεί κανένα νέο και το προσθέσουμε την ύστατη ώρα,
πάντοτε με το φόβο μήπως ο αριθμός των συλλαβών του,
μικρότερος ή μεγαλύτερος, μας χαλάσει το μέτρο.
Καρλόβασι, 7.VI.69
Και αυτό το ποίημα από τις "Επαναλήψεις Γ'", που γράφτηκαν από τις 30/5 ως τις 27/6/1969.
Σημειώσεις: 1. "Υπερβόρειος": Περιοχή βόρεια της Ελλάδας. Εκεί ο ήλιος έδυε μόνο μια φορά το χρόνο. Βόρεια Ευρώπη; Πολλοί την τοποθετούν στα Ουράλια όρη εξ ου και η 2. "Ριπαίες οροσειρές": τα Ουράλια όρη, που φτάνουν μέχρι τον Εύξεινο Πόντο, περιοχή λατρείας του Απόλλωνα. 3. Λαοδίκη και Υπερόχη, "οι σεμνόπρεπες κόρες": Κόρες που στάλθηκαν στη Δήλο, νησί λατρείας του Απόλλωνα, μαζί με άλλους 5 νέους, φέρνοντας τις προσφορές (τους καλύτερους καρπούς τους) των Υπερβορείων στον θεό. Έμειναν στο νησί και πέθαναν εκεί. Τα αγόρια και τα κορίτσια των Δηλίων τιμούσαν τους κόρες αυτές όταν παντρεύονταν. Έκοβαν μέρος από τα μαλλιά τους και τα έβαζαν στους τάφους τους. Όλα αυτά τα αναφέρει ο Ηρόδοτος. 4. Για την Υπερβόρειο και τις Ριπαίες οροσειρές, οι συνειρμοί δικοί σας σε σχέση πάντα με την μετεμφυλιακή και εν γένει τη μεταπολεμική εποχή στη χώρα μας και στον κόσμο όλον...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου