.........................................................
Κοινός Λόγος σημερινός...
Κοινός Λόγος σημερινός...
Λοιπόν
έλεγα σημερα να μην παω στην Πορεία. Ξέρεις οταν δεν εχεις παρέα δεν
αισθάνεσαι ασφαλής. Τελικά πήγα στην πλατεία ομονοίας και είπα "ας δούμε
και όπου μας βγάλει."
Ενω έχει αρχίσει η πορεία, παω να πάρω
τηλέφωνο ενα φίλο μου μπας και εχει κατέβει. Βγαίνω σε κάθετο δρόμο και
συνεχίζω να μιλάω. Αρχίντια, είναι κάπου μπροστά και δεν μπορούμε να
συνεννοηθούμε. Περπατάω σε παράλληλο δρόμο με αυτόν της πορείας εντελώς
μόνος.Βλέπω μπροστά μου μια κομπανία ανδρών και γυναικών να περπατάνε
προς την πορεία και τους ακολουθώ σε μια απόσταση 15 μέτρων ενώ έχω
μπει fb μπας και καταλάβω που στο διάολο βρίσκεται ο άλλος. Ενω
περπατάω το μάτι μου πέφτει στον τύπο μπροστά που μιλάει σε μια κοπελιά
να βγάζει απο το μπουφάν του κατι σε κουκούλα. Συνεχίζω να το παιζω
ψόφιος κοριός και κοιτάω το κινητό.
Ξαφνικά οι τύποι μπροστά μου συντονισμένα χώνονται μέσα σε μια στοά
.Περνάω απέναντι και ρίχνω μια ματιά. Μέσα στην στοά είναι ματατζήδες
εκτός εαν κάποιος ντύθηκε λεγεωνάριος με ασπίδα και κράνος. "Oh fuck".
Ενώνομαι πάλι με την πορεία και πηγαίνω προς Εξάρχεια. Μπροστά λενε οτι υπάρχει μια αύρα της αστυνομίας η οποία παει προς πλατεία. "Μπατσοι αύρες γράμματα, ξηγημένα πράγματα" σιγοτραγουδώ. Σκάνε δυο flashbangs (χειροβομβιδες κροτου λαμψης) αρκετά μπροστά και μπροστά μου μερικοί αρχίζουν να οπισθοχωρούν ενώ άλλοι απο πίσω μου τρέχουν μπροστά.
Μένω στην μέση, μόνος μου και αναρωτιέμαι σαν τον Σπύρο Παπαδόπουλο στους απαράδεκτους "Τι έγινε ρε παιδιά;"
Η βασικότερη έγνοια μου ήταν οτι αμα γινόταν η στραβή και με μπουζούριαζαν θα μάθαιναν για μένα μετά απο καμια δεκαριά μέρες (όντας μόνος χωρίς παρέα). Αποφασίζω να την κάνω γράμμο-βίτσι και να φύγω απο τα Εξάρχεια. Μια παρέα μπροστά μου έχουν την ίδια άποψη και λενε να φύγουν προς Αλεξάνδρας. "Ρε παιδιά δεν υπάρχει ασφάλεια απο εκείνη την διαδρομή. Θα εχουν στήσει καρτέρι."
Κατι τέτοιες στιγμές θα ευγνωμονούσα εναν παλιο αναρχικο απο το Φυσικο που μου ειχε πει οτι οταν στα Εξάρχεια η φάση στράβωνε την έκανες πάντα απο Λυκαβηττό. Κανένας ματατζής δεν ανέβαινε σκαλιά (σαν τους Dalek φαση).
Οι νεαροί δεν με πολυπιστεύουν, φταίει το πουκαμισο,το τριμμαρισμένο μούσι.Συνεχίζουν ευθεία προς Αλεξάνδρας. Εγω εμπιστευόμενος τον παλιο σοφό, την κάνω γρήγορα προς Λυκαβητό.
Ποτέ ξανά δεν παω σε πορεία χωρίς 10 φίλους.Μου πήγε το σκατό στην κάλτσα.
Ενώνομαι πάλι με την πορεία και πηγαίνω προς Εξάρχεια. Μπροστά λενε οτι υπάρχει μια αύρα της αστυνομίας η οποία παει προς πλατεία. "Μπατσοι αύρες γράμματα, ξηγημένα πράγματα" σιγοτραγουδώ. Σκάνε δυο flashbangs (χειροβομβιδες κροτου λαμψης) αρκετά μπροστά και μπροστά μου μερικοί αρχίζουν να οπισθοχωρούν ενώ άλλοι απο πίσω μου τρέχουν μπροστά.
Μένω στην μέση, μόνος μου και αναρωτιέμαι σαν τον Σπύρο Παπαδόπουλο στους απαράδεκτους "Τι έγινε ρε παιδιά;"
Η βασικότερη έγνοια μου ήταν οτι αμα γινόταν η στραβή και με μπουζούριαζαν θα μάθαιναν για μένα μετά απο καμια δεκαριά μέρες (όντας μόνος χωρίς παρέα). Αποφασίζω να την κάνω γράμμο-βίτσι και να φύγω απο τα Εξάρχεια. Μια παρέα μπροστά μου έχουν την ίδια άποψη και λενε να φύγουν προς Αλεξάνδρας. "Ρε παιδιά δεν υπάρχει ασφάλεια απο εκείνη την διαδρομή. Θα εχουν στήσει καρτέρι."
Κατι τέτοιες στιγμές θα ευγνωμονούσα εναν παλιο αναρχικο απο το Φυσικο που μου ειχε πει οτι οταν στα Εξάρχεια η φάση στράβωνε την έκανες πάντα απο Λυκαβηττό. Κανένας ματατζής δεν ανέβαινε σκαλιά (σαν τους Dalek φαση).
Οι νεαροί δεν με πολυπιστεύουν, φταίει το πουκαμισο,το τριμμαρισμένο μούσι.Συνεχίζουν ευθεία προς Αλεξάνδρας. Εγω εμπιστευόμενος τον παλιο σοφό, την κάνω γρήγορα προς Λυκαβητό.
Ποτέ ξανά δεν παω σε πορεία χωρίς 10 φίλους.Μου πήγε το σκατό στην κάλτσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου