.............................................................
ΑΛΛ' ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΔΕΝ
ακούει κανένας. Πάει
ψηλά ολοένα καιούμενο του Παραδείσου το πουλί. Κι όλες
οι Παναγίες οι ασημένιες, τίποτε. Αλλού γυρίστηκε η
φωνή και αθαυματούργητα έμειναν τα μάτια.
Έρμα 'ν' τα μάτια
Ένας κι εγώ στους χιλιάδες ανάμεσα φονιάδες πάω τους
αθώους κι ανίσχυρους. Τυλίγομαι το αρχαίο ρούχο και τα
πέτρινα πάλι κατεβαίνω σκαλοπάτια καλώντας και ξορκίζοντας
Έρμα 'ν' τα μάτια, που καλείς
Αιώνες τώρα πάνω από τα γαλάζια ηφαίστεια. Μακριά
στο σώμα και μακριά στο χώμα που πατώ πήγα να βρω ποιος είμαι. Τις μικρές ευτυχίες και τ' αδόκητα συνα-
παντήματα θησαύρισα, και να με: ανήμπορος να μάθω τι
δίνω, τι μού δίνουν και περισσεύει το άδικο
Χρυσέ ζωής αέρα...
Έξοδος από τον "Μικρό Ναυτίλο" του Οδυσσέα Ελύτη (1970 - 1974 / 1985)
ΑΛΛ' ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΔΕΝ
ακούει κανένας. Πάει
ψηλά ολοένα καιούμενο του Παραδείσου το πουλί. Κι όλες
οι Παναγίες οι ασημένιες, τίποτε. Αλλού γυρίστηκε η
φωνή και αθαυματούργητα έμειναν τα μάτια.
Έρμα 'ν' τα μάτια
Ένας κι εγώ στους χιλιάδες ανάμεσα φονιάδες πάω τους
αθώους κι ανίσχυρους. Τυλίγομαι το αρχαίο ρούχο και τα
πέτρινα πάλι κατεβαίνω σκαλοπάτια καλώντας και ξορκίζοντας
Έρμα 'ν' τα μάτια, που καλείς
Αιώνες τώρα πάνω από τα γαλάζια ηφαίστεια. Μακριά
στο σώμα και μακριά στο χώμα που πατώ πήγα να βρω ποιος είμαι. Τις μικρές ευτυχίες και τ' αδόκητα συνα-
παντήματα θησαύρισα, και να με: ανήμπορος να μάθω τι
δίνω, τι μού δίνουν και περισσεύει το άδικο
Χρυσέ ζωής αέρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου