O Φιντέλ σας φιλά
Ο Κάστρο, ο Φιντέλ Κάστρο, για να εξηγούµαστε, αποχαιρετά τον λαό του µε ένα φιλί. Ή αποχαιρετά την Κεντρική Επιτροπή του Κοµµουνιστικού Κόµµατος Κούβας στην οποία δεν συµµετέχει, για πρώτη φορά. Ή αποχαιρετά την εξουσία.
Πόσο γέρος είναι στη φωτογραφία αυτή µε το φιλί, διάφανο έχει γίνει το δέρµα µε τις κηλίδες. Και φαίνεται πιο γέρος µε αυτή την κίνηση. Είναι κίνηση νεανική, ερωτική, δεν ταιριάζει σε ογδονταπεντάρη. Αλλά ο έρως χρόνια δεν κοιτά, ο έρως µε την εξουσία. Λες και ήταν χθες που τη γνώρισε, τη σφιχταγκάλιασε κι αποφάσισε να µην την αφήσει.
Αυτό το φιλί δεν το έδωσε πριν από σαράντα χρόνια, να ταιριάζει στα νιάτα του. Μόλις την πήρε την εξουσία, να τη µεταµορφώσει σε αληθινή ∆ηµοκρατία, να ιδρύσει καθεστώς δίκαιο και ανθρώπινο, χωρίς εξαφανίσεις και κυνηγητά πολιτικών αντιπάλων, χωρίς τις απαγορεύσεις και τον φόβο του χαφιέ. Οι εξεγέρσεις δεν είναι παραµύθια να κάνουν µαγικά, κι ας ενθουσιάζονται οι πιστοί τους πολύ συχνά περισσότερο από ερωτευµένους στις πρώτες συναντήσεις. Καµιά φορά, όταν περάσει η συγκίνηση της πρώτης γνωριµίας, τα χάνουν πολλοί που βρίσκονται σε εχθρικό στρατόπεδο, ενώ είχαν ξεκινήσει µε κείνους που κυριαρχούν, δεν καταλαβαίνουν τι λάθος έκαναν και τους αφήνει το δόγµα απ’ έξω. Πολλοί περάσανε µια τέτοια περιπέτεια στην Κούβα, θύµατα του µεγάλου έρωτα που είχε ο Κάστρο για την εξουσία, κι έχασε την ευκαιρία να της στείλει ένα φιλί όταν ήταν ακόµα νέος και ωραίος.
Βοήθησαν κι οι απέναντι βέβαια, υπήρξαν οι τέλειοι εχθροί οι ΗΠΑ για την Κούβα, έκαναν ό,τι µπορούσαν να µείνει απολίθωµα της πρώτης εξεγερσιακής στιγµής της. Βοήθησαν και οι σύµµαχοί τους, βοήθησε και η εποχή. Ο ψυχρός πόλεµος στα θερµά κλίµατα. Ο κοντινός εχθρός και ο µακρινός σύµµαχος. Κάποτε όλα αυτά θα είναι ένα παράξενο παραµύθι για τα λάθη και τις αυταπάτες των ανθρώπων. Προς το παρόν οι Κουβανοί µπορούν να αγοράζουν σπίτια. Αντε, καλορίζικα, και µε το µαλακό στην αγορά, δεν είναι παίξε - γέλασε.
