Νίκος Μουζέλης και Φώτης Κουβέλης: εκπρόσωποι και αυτοί ενός αναξιόπιστου πολιτικού λόγου...

 Την «πάταξη της κομματικοκρατίας» υποδεικνύει ως τη μεγαλύτερη πρόκληση για το ελληνικό πολιτικό σύστημα ο Ομότιμος Καθηγητής Κοινωνιολογίας στο London School of Economics Νίκος Μουζέλης, μιλώντας στο tvxs.gr με το βλέμμα στραμμένο στη «μαζικοποίηση του ρουσφετιού και της «λαμογιάς» που ξεκίνησε επί διακυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου και έφτασε στο απόγειό της στην καραμανλική περίοδο».

Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους όταν έρχονται στην εξουσία σοσιαλιστικά/σοσιαλδημοκρατικά κόμματα ακολουθούν νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στέκεται στα «δομικά εμπόδια», στο «νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό», ο οποίος κατά τη γνώμη του «έχει μακρύ μέλλον».

«Όλοι έχουμε ευθύνες», διαμηνύει αναφορικά με τη σημερινή κρίση,«στο βαθμό που η πελατειακή και η «φοροδιαφυγική» νοοτροπία διαπερνά όλη την ελληνική κοινωνία». Βέβαια, «προφανώς οι πολιτικές ηγεσίες έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη, δεν φαίνεται όμως να το αντιλαμβάνονται».

Ο καθηγητής Μουζέλης εκφράζει την πεποίθηση πως τηρουμένων των αναλογιών «ο μέσος Έλληνας αντιδρά με ήπιο τρόπο», θεωρεί την ευρωπαϊκή κεντροαριστερά ως τον ικανότερο πολιτικό χώρο να βρει την άκρη του τούνελ «αν ενώσει τις δυνάμεις της», και χαρακτηρίζει την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ «βασική (αν όχι και ικανή) προϋπόθεση για το πέρασμα από το σημερινό βάρβαρο καπιταλισμό-καζίνο σε ένα νέο σοσιαλδημοκρατικό καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο».

Ακολουθεί πλήρης η συνέντευξη...

http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CE%BD%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1

Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις συνεργασίας με το κυβερνών κόμμα, δήλωσε από το βήμα του συνεδρίου της Δημοκρατικής Αριστεράς, ο πρόεδρος του κόμματος, Φώτης Κουβέλης, απαντώντας σε τοποθετήσεις συνέδρων, ενώ κατηγόρησε όσους διαδίδουν το αντίθετο ότι διαστρεβλώνουν τις θέσεις και την πολιτική της Δημοκρατικής Αριστεράς. Παράλληλα, τάχθηκε υπέρ της αναδιαπραγμάτευσης για την αναδιάρθρωση του χρέους και κάλεσε την κυβέρνηση να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Οι εργασίες του συνεδρίου ολοκληρώνονται αύριο το απόγευμα με την εκλογή προέδρου, γραμματέα και Κεντρικής Επιτροπής.

http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%8B%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%BA

Σχολιάζω: Καταντάει προκλητικό απέναντι σε όσους πολίτες αυτής της χώρας διαθέτουν ακόμη μνήμη (δεν είναι δα και πολλά τα χρόνια που έχουν περάσει από τις δεκαετίες του '80 και του '90) να έρχονται πολιτικοί ή επιστήμονες που έπαιξαν και κάποιο πολιτικό ρόλο (συμβούλου ή υποστηρικτή της όποιας κυβερνητικής μορφής αυτών των περιόδων) να έρχονται και να αποτιμούν, να προβλέπουν και να συμβουλεύουν εν μέσω της κρίσης που σηκώνει στις πλάτες του ο κοσμάκης. 

   Γιατί εύλογα προκύπτουν απ' αυτόν τον κοσμάκη τα ανάλογα ερωτήματα της μορφής "πού ήσουν κύριε Μουζέλη τότε να προβλέψεις, να προνοήσεις και να μας προειδοποιήσεις, ώστε τώρα να σ' ακούμε με προσοχή και με την ανάλογη αυτοκριτική διάθεση και την παραδοχή για την τότε άφρονα αμεριμνησία και ανεμελιά μας; Και πώς μπορεί ο κατά τα άλλα σημαντικά αναλυτικός σημερινός σου λόγος να μας φανεί αξιόπιστος, όταν ακόμα και σήμερα επιμένεις ότι "

Ο σημιτικός εκσυγχρονισμός πέτυχε μερικούς σημαντικούς στόχους (ένταξη της χώρας στον πυρήνα της ΕΕ, ένταξη της Κύπρου, υποδομές, επιτυχία στην οργάνωση των ολυμπιακών αγώνων)"; Να δεχτούμε ως επιτυχίες την ένταξη της Κύπρου και τις υποδομές, άντε και την ένταξη στον πυρήνα της ΕΕ (αλήθεια με ποιους κοινωνικούς και οικονομικούς δείκτες; Τους πραγματικούς ή τους κατασκευασμένους;), αλλά και τους Ολυμπιακούς Αγώνες κύριε Μουζέλη μας;  Επιτυχία από ποια σκοπιά; Από την οικονομική ίσως; Αλήθεια, πόσα ξοδέψαμε; Πόσα εισπράξαμε; Θα μας το πει κανείς ποτέ αυτό; Αλλά και ο ηθικός αντίκτυπος αυτών των αγώνων ποιος ήταν; Για ποιο κατόρθωμα μπορούμε να είμαστε περήφανοι; Για τους ντοπαρισμένους αθλητές μας; Για την αποθέωση της κουτοπονηριάς και της μαγκιάς μας απέναντι στ' αμερικανάκια; 

Αλλά ακόμα κι αν βάλουμε στην άκρη τους αγώνες, να είμαστε  υπερήφανοι και να νοσταλγήσουμε το Χρηματιστήριο; Τη διαπλοκή; Τον εκμαυλισμό του πολιτικού προσωπικού; Την κακοποίηση του περιβάλλοντος; 

   Σταματάω εδώ για τον κ. Μουζέλη, απλώς αισθανόμενος ότι το πρόσφατο παρελθόν δεν έχει να μας προσφέρει καμιά παρηγοριά γιατί οι περισσότερες ευτυχισμένες μας στιγμές αποδείχθηκαν ψευδεπίγραφες.

   Κι αν οι πολιτικοί και πνευματικοί συνοδοιπόροι των κομμάτων εξουσίας της μεταπολιτευτικής περιόδου εξακολουθούν να μας ταλαιπωρούν, δεν υπολείπονται και οι εκπρόσωποι της ελάσσονος αντιπολίτευσης με δηλώσεις και συμπεράσματα σαν αυτά του κ. (ή συντρόφου;) Κουβέλη που διαπιστώνει για άλλη μια φορά ότι δεν υπάρχουν προϋποθέσεις συνεργασίας με το κυβερνών κόμμα...! Καλά κ. (ή σύντροφε;) Φώτη μας, ήταν απαραίτητο ένα καινούργιο κόμμα της Αριστεράς για να το διαπιστώσεις και να μας το πεις; Γιατί έλεγες τίποτα διαφορετικό όταν ήσουνα στον ΣΥΡΙΖΑ, στην ΕΑΡ ή στο ΚΚΕ Εσωτερικού; Αλήθεια προς τι όλες αυτές οι μεταμορφώσεις; Ποιες πολιτικές και κοινωνικές ανάγκες τις υπαγορεύουν; Η απάντηση; Καμιά! Τότε για ποιο σκοπό ένα καινούργιο μαγαζί; Για να αισθάνεστε ισότιμοι ιδιοκτήτες με τους άλλους; Μα τόση ματαιοδοξία; Δεν το πιστεύω. Μάλλον πρόκειται για τρικυμία εν κρανίω και δεν υπάρχει και πολύς κόσμος να ταξιδέψει μαζί σας. Οπότε, δυστυχώς, η Δημοκρατική Αριστερά συμπεριλαμβάνεται, μαζί και με την υπόλοιπη, σταλινίζουσα και μη, Αριστερά στα κόμματα που ο κόσμος είναι αναγκαίο να προσπεράσει. Δηλαδή όλα! Η παράδοση αρχίζει εκ του μηδενός, όπως έλεγε κάποτε και ο Νιόνιος...