........................................................
γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης
(www.protagon.gr, 6/7/2015)
Χωρίς το παγώνι, χωρίς κατάθλιψη
γράφει ο Αντώνης Παπαγιαννίδης
(www.protagon.gr, 6/7/2015)
Πρώτα, ένα απαράδεκτο σχόλιο. Ύστερα, μια σοβαρή προσέγγιση. Τέλος, μια απόπειρα για συμπέρασμα.
Η δίδυμη παραίτηση Αντώνη Σαμαρά και Γιάνη (με ένα "ν") Βαρουφάκη έρχεται να σβήσει -τραγικά αργά!- κάτι που λειτουργούσε απο καιρό αποσαθρωτικά στη δημόσια σκηνή. Απόγονος ενός από τα αρχοντόσογα ο ένας (συν Κολλέγιο Αθηνών), από την καλή ανώτερη/μέση τάξη ο άλλος (συν Σχολή Μωραϊτη), συσσώρευσαν στην ελληνική πρόσφατη ιστορία ανυπολόγιστα πολλά κακά, λειτουργώντας "έξω από την κοινωνία". Υπεριπτάμενοι.
Με τις θεωρίες του για τα γεωπολιτικά ο ένας, για την αλήθεια στην οικονομία ο άλλος, πάντως δεν "ανήκαν" εκεί όπου ζει ο κανονικός άνθρωπος.
Και το έδειχναν, ο καθένας με τον τρόπο του. Ο Αντώνης κινούμενος σε άλλες σφαίρες ακόμη και έναντι του πολιτικού μας κατεστημένου, ο Γιάνης με την όψη του παγκόσμιου στοχαστή. Η μη αποδοχή έφερε στον Αντώνη, στο πρόσωπό του, μια κατάθλιψη που έκανε κακό - ακόμη και στην καμπάνια για το "ΝΑΙ". Η, αντίστροφη, απογείωση Βαρουφάκη τον έκανε να γίνει το απόλυτο παγώνι. Αυτό ήταν το απαράδεκτο σχόλιο.
Τώρα, η σοβαρή -φρονούμε- προσέγγιση. Τα υλικά αυτού του είδους (όπως και η εξωχωριότητα ΓΑΠ, όπως και η ευρωεμμονή Σημίτη. αλλά ας μην πάμε στον Καποδίστρια πίσω!) αποκόπτουν την πολιτική συζήτηση που γίνεται μπροστά σ' εμάς, τους ιθαγενείς (έτσι μας βλέπουν φίλε αναγνώστη: και το χαίρονται) από την πραγματική πραγματικότητα. Βλέπουν το διεθνές και το ευρωπαϊκό με τα μάτια της δικής τους φαντασίας. Άμα "δεν τους βγαίνει" -και δεν τους βγήκε ούτε στο Μακεδονικό, ας πούμε, ούτε τώρα με τη διαπραγμάτευση με τους "εταίρους"- κλειδώνουν τη χώρα, δηλαδή εμάς, σε απόλυτα αδιέξοδα. Ο Αντώνης έφαγε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αλλά στέρησε και συνολικά την Ελλάδα από τη βαλκανική και αρκετά από την ευρωπαϊκή της παρουσία. Ο Γιάνης πήγε να πάρει στον λαιμό του τον Αλέξη Τσίπρα, να δούμε αν θα μας βυθίσει στην (απρογραμμάτιστη! αυτή ειναι η ουσία) νομισματική μετάπτωση. Αυτή ήταν η απόπειρα σοβαρής προσέγγισης.
Χωρίς τέτοιου είδους προσωπικό -αυτό είναι και μόνο το συμπέρασμα- μπορεί να υπάρχει περιθώριο.
Για τι; Για κάτι σαν συμφωνία με τον έξω κόσμο.
Η δίδυμη παραίτηση Αντώνη Σαμαρά και Γιάνη (με ένα "ν") Βαρουφάκη έρχεται να σβήσει -τραγικά αργά!- κάτι που λειτουργούσε απο καιρό αποσαθρωτικά στη δημόσια σκηνή. Απόγονος ενός από τα αρχοντόσογα ο ένας (συν Κολλέγιο Αθηνών), από την καλή ανώτερη/μέση τάξη ο άλλος (συν Σχολή Μωραϊτη), συσσώρευσαν στην ελληνική πρόσφατη ιστορία ανυπολόγιστα πολλά κακά, λειτουργώντας "έξω από την κοινωνία". Υπεριπτάμενοι.
Με τις θεωρίες του για τα γεωπολιτικά ο ένας, για την αλήθεια στην οικονομία ο άλλος, πάντως δεν "ανήκαν" εκεί όπου ζει ο κανονικός άνθρωπος.
Και το έδειχναν, ο καθένας με τον τρόπο του. Ο Αντώνης κινούμενος σε άλλες σφαίρες ακόμη και έναντι του πολιτικού μας κατεστημένου, ο Γιάνης με την όψη του παγκόσμιου στοχαστή. Η μη αποδοχή έφερε στον Αντώνη, στο πρόσωπό του, μια κατάθλιψη που έκανε κακό - ακόμη και στην καμπάνια για το "ΝΑΙ". Η, αντίστροφη, απογείωση Βαρουφάκη τον έκανε να γίνει το απόλυτο παγώνι. Αυτό ήταν το απαράδεκτο σχόλιο.
Τώρα, η σοβαρή -φρονούμε- προσέγγιση. Τα υλικά αυτού του είδους (όπως και η εξωχωριότητα ΓΑΠ, όπως και η ευρωεμμονή Σημίτη. αλλά ας μην πάμε στον Καποδίστρια πίσω!) αποκόπτουν την πολιτική συζήτηση που γίνεται μπροστά σ' εμάς, τους ιθαγενείς (έτσι μας βλέπουν φίλε αναγνώστη: και το χαίρονται) από την πραγματική πραγματικότητα. Βλέπουν το διεθνές και το ευρωπαϊκό με τα μάτια της δικής τους φαντασίας. Άμα "δεν τους βγαίνει" -και δεν τους βγήκε ούτε στο Μακεδονικό, ας πούμε, ούτε τώρα με τη διαπραγμάτευση με τους "εταίρους"- κλειδώνουν τη χώρα, δηλαδή εμάς, σε απόλυτα αδιέξοδα. Ο Αντώνης έφαγε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, αλλά στέρησε και συνολικά την Ελλάδα από τη βαλκανική και αρκετά από την ευρωπαϊκή της παρουσία. Ο Γιάνης πήγε να πάρει στον λαιμό του τον Αλέξη Τσίπρα, να δούμε αν θα μας βυθίσει στην (απρογραμμάτιστη! αυτή ειναι η ουσία) νομισματική μετάπτωση. Αυτή ήταν η απόπειρα σοβαρής προσέγγισης.
Χωρίς τέτοιου είδους προσωπικό -αυτό είναι και μόνο το συμπέρασμα- μπορεί να υπάρχει περιθώριο.
Για τι; Για κάτι σαν συμφωνία με τον έξω κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου