Τέσσερα (4) στασιωτικά και δυο (2) προτάσεις από τον ποιητή Γιώργο Μπλάνα (από τη σελίδα του στο fb, 18,16,15,13/7/2015)

........................................................

Τέσσερα (4) "στασιωτικά" και δυο (2) "προτάσεις" από τον ποιητή Γιώργο Μπλάνα

 

Γιώργος Μπλάνας
(γ.1959)













Τσίριζαν και μαύριζαν παντού σαν τις αράχνες:
τριχωτά με τα χέρια και τα πόδια να πετιούνται
θρασύτατα απ’ το στήθος, την κοιλιά· εντελώς
τυχαία. Μάτια παντού,
ως και στα χείλια· χείλια στεγνά
(συγκεκριμένα: κοινοβουλευτικά)
κι οι γλώσσες να πετιούνται σκισμένες βαθιά
σαν του φιδιού ή άλλου αιρετού ερπετού
που η σκέψη του το έχει εγκαταλείψει από καιρό,
αφήνοντας μια κύστη στην θέση του εγκεφάλου
γεμάτη ωριμότητα, ετοιμότητα να διαχειριστεί
τους καιρούς με ιψενικά δράματα
και ποιήματα του προέδρου Μάο:
μια κερδοφόρα ανατροπή του καπιταλισμού,
με την κατάλληλη σκηνοθεσία
και τους κατάλληλους πρωταγωνιστές
ζωύφια μεταξύ κενότητας και ανοησίας
αποφεύγοντας
το ένα τη μοχθηρία του άλλου.

ΣΤΑΣΙΩΤΙΚΟ ΕΞΗΚΟΣΤΟ



Αφήστε, αφήστε! Μόνο η τέχνη και ο έρωτας αξίζουν·
τα υπόλοιπα: αρπακτικά ή αρπακτικών βορά. Ακούτε;
Ούτε τι κάνετε άκρη‐άκρη στον γκρεμό
του Είναι σας δεν ξέρετε. Λοιπόν, αποφασίστε.
Άδικα έσπειρε το εργατικό Μηδέν
με λάμψεις το σκοτάδι του; Όποιος είναι
να πέσει, ας πέσει. Είναι μια τέχνη αυτό.

ΣΤΑΣΙΩΤΙΚΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟ ΟΓΔΟΟ

Το ερώτημα: ‘Ονειρεύομαι ή όντως δεν υπάρχω’;»

ΣΤΑΣΙΩΤΙΚΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ


Άνοιξε ο ουρανός
και βγήκαν τρεις δαίμονες: .
«Καλύτερα να διαλέξεις,
με την άνεση του γενετικά αποτυχημένου αυτόχειρα,
ανάμεσα σε μια κόλαση φανταστικών αγγέλων
κι έναν παράδεισο πραγματικών δαιμόνων...»
«...έτσι που κατάντησες την πραγματικότητα – εσύ, ναι!»
«Κι έτσι που κατάντησες τη φαντασία – ναι, εσύ!‐
προσπαθώντας ν’ αποδείξεις
πως ο πίθηκος κατάγεται απ’ τον άνθρωπο».

ΣΤΑΣΙΩΤΙΚΟ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΟ ΠΡΩΤΟ



Ο ΒΑΘΜΟΣ ΜΗΔΕΝ ΤΗΣ ΛΑΛΙΑΣ

Ο Ρολάν Μπαρτ μίλησε κάποτε για Βαθμό Μηδέν της Γραφής, μια κατάσταση στην οποία η λογοτεχνική έκφραση δεν καταφέρνει να πει ούτε καν αυτό που λέει, γιατί έχει ειπωθεί τόσες φορές, ώστε καταντά δίχως νόημα.
Σήμερα, εγώ νοιώθω πως βρίσκομαι σε μια κατάσταση Βαθμού Μηδέν της Λαλιάς. Έχουν όλα ειπωθεί τόσο πολύ, ώστε δεν λένε απολύτως τίποτα.
Τι σημαίνει ΣΥΜΦΩΝΙΑ; Τι ΔΙΑΦΩΝΙΑ;
Τι ΟΧΙ; Τι ΝΑΙ;
Τι ΑΡΙΣΤΕΡΑ; Τι ΔΕΞΙΑ;
Τι ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ; Τι ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ;
Τι ΤΩΡΑ; Τι ΜΕΤΑ;
Γιατί, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι ΝΕΟ, πρέπει να προσπαθούμε να χωρέσουμε μέσα του λέξεις και έννοιες που απλά δεν λένε τίποτα από καιρό;
Η ζωή και η Ιστορία είναι ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΗΜΑΣΙΩΝ.
Πέρα από την –απαραίτητη ίσως πλάκα- ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ, ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ, ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ, ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ, ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ, ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ, ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ, ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ, ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ, ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ, ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ, ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ, ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ, ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ, ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ, ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ, ΤΙ ΔΕΝ ΛΕΝΕ, ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΑΣ, ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΑΣ....

 Οι λέξεις είναι υλοποιημένες σημασίες Νίκο μου. Μην αντιδράς με τον κοινότοπο διαχωρισμό λέξης-πράξης. Δεν λες ουσιαστικά παρά αυτό που λέω. Λέω πως ο αγροτικός τομέας, ο τουρισμός, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και το λαϊκό νοικοκυριό περιμένουν –σαν ανήλικα- από το κράτος, το όποιο κράτος να τους περιθάλψει, να τους εξασφαλίσει πράγματα που μόνο με συλλογικούς αγώνες κατακτώνται, χωρίς την καθοδήγηση κανενός κόμματος , που περιφέρει τους μηχανισμούς του με την μορφή οραμάτων – φιλελεύθερων, νεοφιλελεύθερων, σοσιαλιστικών, «δημοκρατικών» ή «λαϊκοδημοκρατικών». Αν οι πολίτες σε πόλεις, χωριά, βουνά και ακρογιαλιές σταματήσουν (ουμε) να σκέφτονται (όμαστε) με λέξεις σαρακοφαγωμένες, που σημαίνει με ιδέες δίχως νόημα πια, ίσως μπορέσουν (ουμε) να καταλάβουν (ουμε) την αλήθεια: ας πάψουν (ουμε) να κλαψουρίζουν (ουμε), ας πάψουν (ουμε) να σπαταλάνε (άμε) τις ζωτικές δυνάμεις τους (μας) σε παραστάσεις σε υπουργεία, ας διεκδικήσουν (ουμε), ας ανατρέψουν (ουμε), ας κάνουν (ουμε) κάτι γι’ αυτούς (μας)κάποτε. Κι αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα να πάρουν (ουμε) τα βουνά. Η ζωή και η Ιστορία δεν γράφονται στα βουνά με κουμπούρια, όπως τελικά διδαχθήκαμε πολύ καλά.