...........................................................
Στο τρίτο μνημόνιο
γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης
(www.protagon.gr, 13/7/2015)
Ο Guardian γράφει ότι η Ευρώπη εκδικείται τον Τσίπρα. Δεν είναι ψέμα. #ThisIsACoup,
«αυτό είναι πραξικόπημα», έγραφαν χιλιάδες άνθρωποι στο twitter. Το λες
και καταναγκαστική εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας. Ο πρωθυπουργός
πρέπει να έζησε συνθήκες εικονικής εκτέλεσης εκεί μέσα. Δεν πειράζει. Θα
πουλήσει ηρωισμό στην κοινή γνώμη. Και εν τέλει, ας πρόσεχε. Οι
αποφάσεις του τον οδήγησαν εκεί. Το πρόβλημα είναι ότι μαζί με τον
Τσίπρα, η γερμανική Ευρώπη, εκδικείται και μας τους υπόλοιπους. Χάσαμε
στο παίγνιο του Βαρουφάκη και στην καιροσκοπική, λαϊκίστικη ζαριά του
Τσίπρα. Είχε τις καλύτερες των προθέσεων. Διάλεξε, όμως, ακατάλληλους
τρόπους και ανθρώπους. Και όφειλε να θυμάται ότι το λιοντάρι θα σε
σκοτώσει όταν βάλεις το κεφάλι μέσα στο στόμα του. Η ιστορία δεν
γράφεται από ηθική, αλλά από συμφέροντα. Και εμείς τους δώσαμε την
ευκαιρία να καταπατήσουν ακόμα και στοιχειώδεις αρχές της δημοκρατίας.
Ένας ξένος ηγέτης, η καγκελάριος Μέρκελ, μας ανακοίνωσε την ανάκληση
νόμων που ψήφισε η ελληνική Βουλή. Δύσκολο να το δεχθεί. Από την άλλη, ο
Τσίπρας φέρνει περί τα 86 δισ. Δεν μπορούσε να τα πάρει αλλιώς.
Η Ελλάδα πρέπει να κάνει μία σημαντική θεσμική αλλαγή, μέσα στις επόμενες ώρες. Πολλά από όσα δεν έγιναν την τελευταία πενταετία, θα πρέπει να ενταχθούν στο θεσμικό μας πλαίσιο μέχρι την Τετάρτη. Οι δανειστές μάς υποβάλλουν σε ένα απίστευτο καψόνι. Μπορείς να αλλάξεις Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας μέσα σε 48 ώρες; Έτοιμο να μας τον στείλουν, δεν φτάνουν οι ώρες για να μεταφραστεί. Είναι, όμως, απαραίτητος για να εκσυγχρονιστεί η λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Γίνεται να πετύχεις «εξορθολογισμό του ΦΠΑ και διεύρυνση της φορολογικής βάσης;» Χμ, εξαρτάται τι δράσεις έχουμε έτοιμες, πέρα βέβαια από τους καλωδιωμένους τουρίστες. Μέχρι την Τετάρτη πρέπει να πάρουμε και «προκαταβολικά μέτρα για τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού συστήματος στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου μεταρρυθμιστικού προγράμματος του συνταξιοδοτικού». Λογικά θα υπάρχουν μέσα στις 47 σελίδες που καταθέσαμε ως πρόταση. Διασφάλιση ανεξάρτητης λειτουργίας της Στατιστικής Υπηρεσίας; Εύκολο. Λειτουργικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο; Ναι, στα χαρτιά μπορούμε να το ψηφίσουμε. Στην πράξη δυσκολεύουν τα πράγματα. Όλα αυτά είναι χρήσιμα μέτρα. Απαραίτητα. Όμως ο τρόπος με τον οποίο έρχονται ακυρώνει βασικές αρχές του κοινοβουλευτισμού. Εδώ δεν προλαβαίνουν να γράψουν τους νόμους, θα προλάβουν να τους διαβάσουν και να τους συζητήσουν; Δεν πειράζει, οι προηγούμενοι δεν διάβαζαν ούτε τα μνημόνια. Άλλωστε τα αληθινά δύσκολα έρχονται λίγο αργότερα.
Οι δανειστές ζητούν πλέον, με ευθύτητα, να συμμετάσχουν στη διακυβέρνηση της χώρας. Απαιτούν άμεση εποπτεία και να έχουν τον πρώτο λόγο στα κρίσιμα νομοσχέδια, πριν καν βγουν σε διαβούλευση. Όχι πως δεν γινόταν και παλιά, όμως τώρα, λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης, θα μας πιέσουν περισσότερο.
Για ώρες η Ελλάδα βασανίστηκε από ένας λάθος στη μετάφραση. Οι εταίροι, επισημαίνοντας την ανεπάρκεια του ΤΑΙΠΕΔ, πρότειναν τη λειτουργία του ως φορέα πλήρως ανεξάρτητου ή τη δημιουργία ενός νέου φορέα ΣΑΝ το Ινστιτούτο Ανάπτυξης του Λουξεμβούργου. Για του λόγου το αληθές: Moreover, valuable Greek assets of [EUR 50 bn] shall be transferred to an existing external and independent fund LIKE the Institution for Growth in Luxembourg, to be privatized over time and decrease debt. Such fund would be managed by the Greek authorities under the supervision of the relevant European institutions. Πρακτικά αυτό σημαίνει μεγαλύτερη ευελιξία στις αποκρατικοποιήσεις. Η «ευελιξία», όμως, είναι μία έννοια που σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Καλούμαστε να αποφασίσουμε, για παράδειγμα, τι μας συμφέρει περισσότερο: να «ξεπουλήσουμε» ένα περιουσιακό στοιχείο ή να το αφήσουμε να απαξιώνεται στα χέρια κάποιου δημάρχου; Μπορεί να διαχειριστεί η Αριστερά κάτι τέτοιο; Δύσκολο. Όπως και δεν μπορεί να διαχειριστεί το αίτημα για αξιολόγηση και «αποπολιτικοποίηση» της δημόσιας διοίκησης. Ποιος θα είναι αυτός που θα αποκαθηλώσει τα κομματικά στελέχη από τον κρατικό μηχανισμό; Θα είναι σαν να κόβει τα δάχτυλα του χεριού του. Και θα είναι σαν να κόβει ολόκληρο το χέρι, όταν πάρει πίσω τους νόμους με τους οποίους αποκαταστάθηκαν κομματικοί φίλοι.
Μπορούν να υλοποιηθούν όλα αυτά από κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Όχι βέβαια! Εδώ δεν τα υλοποίησε η προηγούμενη συγκυβέρνηση, θα τα εφαρμόσει αυτή που βάζει τον Τσε πάνω στο άλογο του Κολοκοτρώνη; Ο Τσίπρας χρειάζεται γερό στομάχι, καινούργια κυβέρνηση με διαφορετική και ενισχυμένη σύνθεση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Δεν μπορεί να κάνει σύντομα εκλογές, έχει, όμως, την ευκαιρία να διευρύνει το ακροατήριο του προς το κέντρο. Μακροπρόθεσμα, δύναται να εγγραφεί και ως μεταρρυθμιστής. Η χώρα μας ταπεινώθηκε, σύρθηκε αδύναμη ενώπιον δανειστών που εισήγαγαν εμμονικές συμπεριφορές στην πολιτική διαπραγμάτευση. Έχει, όμως, μία τελευταία ευκαιρία να σηκωθεί, μαζεύοντας, επιτέλους, τα κομμάτια της, σε ένα σώμα.
Η Ελλάδα πρέπει να κάνει μία σημαντική θεσμική αλλαγή, μέσα στις επόμενες ώρες. Πολλά από όσα δεν έγιναν την τελευταία πενταετία, θα πρέπει να ενταχθούν στο θεσμικό μας πλαίσιο μέχρι την Τετάρτη. Οι δανειστές μάς υποβάλλουν σε ένα απίστευτο καψόνι. Μπορείς να αλλάξεις Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας μέσα σε 48 ώρες; Έτοιμο να μας τον στείλουν, δεν φτάνουν οι ώρες για να μεταφραστεί. Είναι, όμως, απαραίτητος για να εκσυγχρονιστεί η λειτουργία της Δικαιοσύνης.
Γίνεται να πετύχεις «εξορθολογισμό του ΦΠΑ και διεύρυνση της φορολογικής βάσης;» Χμ, εξαρτάται τι δράσεις έχουμε έτοιμες, πέρα βέβαια από τους καλωδιωμένους τουρίστες. Μέχρι την Τετάρτη πρέπει να πάρουμε και «προκαταβολικά μέτρα για τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού συστήματος στο πλαίσιο ενός ολοκληρωμένου μεταρρυθμιστικού προγράμματος του συνταξιοδοτικού». Λογικά θα υπάρχουν μέσα στις 47 σελίδες που καταθέσαμε ως πρόταση. Διασφάλιση ανεξάρτητης λειτουργίας της Στατιστικής Υπηρεσίας; Εύκολο. Λειτουργικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο; Ναι, στα χαρτιά μπορούμε να το ψηφίσουμε. Στην πράξη δυσκολεύουν τα πράγματα. Όλα αυτά είναι χρήσιμα μέτρα. Απαραίτητα. Όμως ο τρόπος με τον οποίο έρχονται ακυρώνει βασικές αρχές του κοινοβουλευτισμού. Εδώ δεν προλαβαίνουν να γράψουν τους νόμους, θα προλάβουν να τους διαβάσουν και να τους συζητήσουν; Δεν πειράζει, οι προηγούμενοι δεν διάβαζαν ούτε τα μνημόνια. Άλλωστε τα αληθινά δύσκολα έρχονται λίγο αργότερα.
Οι δανειστές ζητούν πλέον, με ευθύτητα, να συμμετάσχουν στη διακυβέρνηση της χώρας. Απαιτούν άμεση εποπτεία και να έχουν τον πρώτο λόγο στα κρίσιμα νομοσχέδια, πριν καν βγουν σε διαβούλευση. Όχι πως δεν γινόταν και παλιά, όμως τώρα, λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης, θα μας πιέσουν περισσότερο.
Για ώρες η Ελλάδα βασανίστηκε από ένας λάθος στη μετάφραση. Οι εταίροι, επισημαίνοντας την ανεπάρκεια του ΤΑΙΠΕΔ, πρότειναν τη λειτουργία του ως φορέα πλήρως ανεξάρτητου ή τη δημιουργία ενός νέου φορέα ΣΑΝ το Ινστιτούτο Ανάπτυξης του Λουξεμβούργου. Για του λόγου το αληθές: Moreover, valuable Greek assets of [EUR 50 bn] shall be transferred to an existing external and independent fund LIKE the Institution for Growth in Luxembourg, to be privatized over time and decrease debt. Such fund would be managed by the Greek authorities under the supervision of the relevant European institutions. Πρακτικά αυτό σημαίνει μεγαλύτερη ευελιξία στις αποκρατικοποιήσεις. Η «ευελιξία», όμως, είναι μία έννοια που σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Καλούμαστε να αποφασίσουμε, για παράδειγμα, τι μας συμφέρει περισσότερο: να «ξεπουλήσουμε» ένα περιουσιακό στοιχείο ή να το αφήσουμε να απαξιώνεται στα χέρια κάποιου δημάρχου; Μπορεί να διαχειριστεί η Αριστερά κάτι τέτοιο; Δύσκολο. Όπως και δεν μπορεί να διαχειριστεί το αίτημα για αξιολόγηση και «αποπολιτικοποίηση» της δημόσιας διοίκησης. Ποιος θα είναι αυτός που θα αποκαθηλώσει τα κομματικά στελέχη από τον κρατικό μηχανισμό; Θα είναι σαν να κόβει τα δάχτυλα του χεριού του. Και θα είναι σαν να κόβει ολόκληρο το χέρι, όταν πάρει πίσω τους νόμους με τους οποίους αποκαταστάθηκαν κομματικοί φίλοι.
Μπορούν να υλοποιηθούν όλα αυτά από κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ; Όχι βέβαια! Εδώ δεν τα υλοποίησε η προηγούμενη συγκυβέρνηση, θα τα εφαρμόσει αυτή που βάζει τον Τσε πάνω στο άλογο του Κολοκοτρώνη; Ο Τσίπρας χρειάζεται γερό στομάχι, καινούργια κυβέρνηση με διαφορετική και ενισχυμένη σύνθεση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Δεν μπορεί να κάνει σύντομα εκλογές, έχει, όμως, την ευκαιρία να διευρύνει το ακροατήριο του προς το κέντρο. Μακροπρόθεσμα, δύναται να εγγραφεί και ως μεταρρυθμιστής. Η χώρα μας ταπεινώθηκε, σύρθηκε αδύναμη ενώπιον δανειστών που εισήγαγαν εμμονικές συμπεριφορές στην πολιτική διαπραγμάτευση. Έχει, όμως, μία τελευταία ευκαιρία να σηκωθεί, μαζεύοντας, επιτέλους, τα κομμάτια της, σε ένα σώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου