...Ὢ Κύ­ρι­ε, πό­σο ἀ­κό­μα...; ποίημα του Μιχαήλ Άγγελου (από τον φίλο μου στο fb και ποιητή Κώστα Κουτσουρέλη, 27/7/2015)

......................................................

  
   Μιχαήλ Άγγελος
    (1475 - 1564)

Βέ­βαι­ο τὸ τέ­λος – μὰ ὄ­χι πό­τε φτά­νει.
Μι­κρὴ ἡ ζω­ή, καὶ πι­ὸ μι­κρὴ ὅ­ση μέ­νει.
Τερ­πνὴ γιὰ τὶς αἰ­σθή­σεις, ὅ­μως ξέ­νη
γιὰ τὴν ψυ­χή, ποὺ δέ­ε­ται νὰ πε­θά­νει.

Τυ­φλὸς ὁ κό­σμος. Ἡ κα­κί­α, ἡ ἀ­πά­τη
νι­κοῦν καὶ πνί­γουν καὶ ἀ­ρε­τὴ καὶ ἀ­ξί­α.
Σβη­στὸ τὸ φῶς. Τὸ ψέ­μα εἶν’ ἐ­ξου­σί­α.
Ἡ ἀ­λή­θει­α πιὰ δὲν βρί­σκει μο­νο­πά­τι.

Ὢ Κύ­ρι­ε, πό­σο ἀ­κό­μα ἡ Ὑ­πό­σχε­σή σου
θὰ μέ­νει ἀ­νεκ­πλή­ρω­τη;... Οἱ πι­στοί σου
ἀ­γω­νι­οῦν – κι ἡ ἀ­γω­νί­α σκο­τώ­νει.

Τί ἀ­ξί­ζει ὅ­λο τὸ Φῶς ποὺ ἔ­χεις συν­τά­ξει
ἂν σὲ προ­λά­βει τοῦ Ἅ­δη ἡ μαύ­ρη τά­ξη
ποὺ ὅ,­τι ἀγ­γί­ζει εὐ­θὺς τ’ ἀ­πο­τε­φρώ­νει;

ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ
1556