"Ασώπαστα λαρύγγια" γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης ("Αθηνόραμα", Ιούνιος 2009)

.....................................................

Ασώπαστα λαρύγγια 

γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης

   Η δημοκρατία - όλοι το ξέρουν - είναι φλύαρη. Τα μοναρχικά διατάγματα έχουν λήξει στην Ευρώπη, τώρα η ελευθερία της γνώμης κυβερνά,οπότε αφτιά νά 'χουμε να ακούμε. Μεγάλα αφτιά, πολυμορφικά, καθότι ο δημοκρατικός πολίτης πρέπει όλα  να τα γνωρίζει, όλα να τα ξέρει, να κρατάει αρχείο με τις θέσεις του οικείου και του ξένου, να είναι μέσα στα πράγματα δηλαδή - ή τουλάχιστον μέσα στα λόγια. Το μέγα ιδανικό πλέον είναι η συντροφιά των ελέυθερων πολιτών, που γλωσσοδέρνεται από πρωίας μέχρι νυκτός στα ραδιόφωνα, στις τηλεοράσεις (που μεταμορφώθηκαν σε μικρογραφίες του Κοινοβουλίου), στα καφενεία, τα πεζοδρόμια. Άλλωστε η μπουρδολογία είναι βαθύτατα οικολογική. Παρά τον οχετό της, τουλάχιστον φαινομενικά, δεν αφήνει σκουπίδια, δεν μολύνει τον αέρα, οι αρλουμπατζήδες είναι πεντακάθαροι. Είπα ξείπα - ποιον πείραξα; Λόγια, λοιπόν, απύλωτα και ακλείδωτα στόματα, λογοχείμαρροι των πολιτικών και των αναρίθμητων σχολιαστών που θέλουν επιτέλους "να πούνε τα πράγματα με τ' όνομά τους". Παλιά έλεγαν ότι "όποιος μιλάει πολύ θέλει να ξεγελάσει" και κατέληγαν με το σοφό "τα πολλά λόγια είναι φτώχεια". 
   Ωστόσο, η φτώχεια απαιτεί πολιτική καλοπέραση. Σ' αυτό το οξύμωρο έχει στρατοπεδεύσει σύμπασα η χώρα και απολαμβάνει το αδιέξοδό της παρακολουθώντας διαπομπεύσεις, προσαγωγές, καταγγελίες στις οποίες η διαφθορά ευδοκιμεί, αλλά οι διεφθαρμένοι απουσιάζουν. Το πετύχαμε κι αυτό: έγκλημα υπάρχει, εγκληματίας όχι. Προς Θεού, όχι γεγονότα, λόγια μόνο λόγια. Μέρος της γενικής πολιτικής είναι, βέβαια, και η δικηγορική τέχνη η οποία - εκ του νόμου πάντα - έχει το ιερό δικαίωμα να ψευδολογεί "υπέρ αδυνάτου". Κάθε "εξεταστική των πραγμάτων επιτροπή" καταλήγει στο απορφανισμένο κοινωνικό ένστικτο του καρυωτακισμού: "αν τουλάχιστον μέσα στους ανθρώπους / αυτούς ένας επέθαινε από αηδία..." 
   Όταν τελείωσε ο πόλεμος του Βιετνάμ και οι Αμερικανοί παραδέχτηκαν την αποτυχία τους, ο υπεύθυνος εγκέφαλος - ακατανόμαστος να 'ναι - κλήθηκε να μιλήσει  ενώπιον όλου του επιτελείου και ν' αναλάβει την ευθύνη της βρόμικης εκστρατείας. Ανέβηκε στο βήμα, κοίταξε το αυστηρό ακροατήριο των καραβανάδων και, χωρίς να βγάλει τσιμουδιά, επέστρεψε στη θέση του. Έτσι τα είπε όλα. Παρόμοιες πολυτέλειες  δεν πρόκειται να δούμε στα δικά μας κοινοβουλευτικά ήθη. Η ένοχη σιωπή έχει καταργηθεί τελεσίδικα. Όλοι είναι αθώοι, όλοι διαπνέονται από αίσθημα σοβαρότητας και τιμιότητας, η στρεψοδικία χτυπάει ταβάνι εκτιμούμενη ως πολιτική ευφυΐα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις πρόσφατες εκλογές επιστρατεύτηκαν όλα τα φαιδρο-επιχειρήματα ώστε να υπάρχει ήττα, αλλά όχι ηττημένος. Έχουμε αρρώστια δίχως άρρωστο, κλοπές χωρίς κλέφτες, διαφθορά χωρίς διεφθαρμένους, αποτυχίες χωρίς αποτυχημένους. Πτωχευμένη χώρα με πλούσιους πολίτες. Ο μέγας λογοαντιδραστήρας όλα τα αλέθει...