"Ο Γιώργος Σεφέρης περί της φύσης του καλλιτέχνη" ("Σκηνοβασίες", 17/2/2012)

.........................................................

Ο Γιώργος Σεφέρης περί της φύσης του καλλιτέχνη

(http://theatreviewer.blogspot.gr/2012_02_01_archive.html)

 

Σεφέρης Γιώργος, Δοκιμές, Ίκαρος, Αθήνα, 2003.  

                                        Η ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ 

  [...] Αλλά για να μπορέσει να δουλέψει ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι ελεύθερος. Κι έχω την ιδιοτροπία να πιστεύω, πως ένας από τους σκοπούς αυτού του πολέμου, που με τόσον ηρωισμό και με τόσες θυσίες έκανε ο λαός μας, ήταν και αυτού του είδους η ελευθερία. Για να μην πέσει δηλαδή ο κόσμος και ο τόπος μας σε μια κατάσταση καταληπτικής ηλιθιότητας. Κι αν τύχει, δουλεύοντας έτσι σαν ελεύθερος άνθρωπος ο ποιητής, να φτιάξει κανένα έργο “προπαγάνδας” όπως λένε (ας πούμε πως το ποίημά του λέγεται Οι Πέρσες), δε θα είναι σπορά κακίας αλλά ένα έργο που μοιραία, και αναπόφευκτα, και υποχρεωτικά, θα πρέπει να το χειροκροτήσουν και οι εχθροί του.  

   Και για να τελειώνω. Υποστηρίζοντας αυτή την άποψη που νομίζω, όσο μπορώ να ξέρω, πως είναι η σωστή, δεν εννοώ διόλου πως ο ποιητής είναι ένας ανεύθυνος που κατρακυλά στο φύσημα της έμπνευσης ή της ιδιοτροπίας του. Απεναντίας, η ιδέα μου είναι πως ο γερός τεχνίτης είναι ένα από τα πιο υπεύθυνα όντα που γεννιούνται επί γης. Σηκώνει την ευθύνη μιας πάλης και θανάτου. Από την ανθρωπότητα που μαίνεται ή σωπαίνει τριγύρω του, τι θα διασώσει; Τι μπορεί να διασώσει; Τι πρέπει ν’ απαρνηθεί από την όμορφη ανθρώπινη ύλη, που είναι ωστόσο τρομακτικά ζωντανή, που τον παρακολουθεί ωστόσο ως μέσα στα όνειρά του; “Οι ευθύνες αρχίζουν από τα όνειρα...”

                                            "Πηγή": Σχολή Καλών Τεχνών, Τμήμα Θεάτρου