.........................................................
| Ενας Τύπος τρομοθετικός και σεξοθετικός |
| Tου Παντελη Μπουκαλα |
|
Πληκτρολογώ στο διαδικτυακό ψαχτήρι το ζεύγος «υγειονομική βόμβα».
Πάραυτα εμφανίζονται 220.000 ευρήματα. Τη μερίδα του λέοντος την έχουν
καπαρώσει οι υπουργικοϊατρικές διαγνώσεις του 2011
και του 2012, που, αναδημοσιευόμενες αενάως, επιβάλλονται τελικά σαν
στερεότυπα ισότιμα της αληθείας. Το δεύτερο που αναδεικνύουν τα ευρήματα
είναι ότι, σταδιακά, από τους «λοιμωξιογόνους» μετανάστες της Υπατίας
μετακινούμαστε στους μετανάστες εν συνόλω, και από τις οροθετικές
εκδιδόμενες συνολικά στις εκδιδόμενες, για να μην πω συνολικά στις
γυναίκες, αφού έτσι επιτάσσει η κυριολεκτικά πατροπαράδοτη κυρίαρχη
κουλτούρα. Από το μέρος, δηλαδή, ο κοινωνικός αυτοματισμός μετατοπίζεται
προς το όλον, για να ικανοποιηθούν τα πάγια ιδεολογήματά του:
Πρώτο
ιδεολόγημα, ότι επί της ουσίας όλοι οι μετανάστες είναι παράνομοι, αφού
ήρθαν εδώ να μας φάνε το ψωμί και να νοθεύσουν το ιερό αίμα μας ή το
θεϊκό ιχώρ.
Δεύτερο, ότι όλες οι γυναίκες (εξαιρουμένης της μάνας
μας, της αδερφής μας, αν δεν τσακωθήκαμε για τα κληρονομικά, και της
Παναγίας, όταν δεν τη βλαστημάμε) είναι «υγειονομικές βόμβες». Ακόμα κι
αν ο στόχος του κ. Λοβέρδου και του κ. Χρυσοχοΐδη δεν ήταν να
καλλιεργήσουν φυλετικού τύπου αντιλήψεις (εδώ το «φυλετικό» σχετίζεται
τόσο με τη φυλή όσο και με το φύλο) με επιστημονικοφανή «πορίσματα»
επικυρωμένα από την εξουσιαστική αυθεντία τους, όφειλαν να γνωρίζουν ότι
αυτό θα γινόταν. Ο κανιβαλισμός δεν διακηρύσσεται, απλώς συντελείται
όταν βρει κατάλληλο έδαφος.
Αυτά όσον αφορά τους καισαρίσκους.
Οσον αφορά τους ελεγκτές τους, δηλαδή εμάς τους δημοσιογράφους που
θεωρητικά αυτός είναι ο ρόλος μας, ας σημειωθούν τα εξής: Η ευκολία με
την οποία αναπαρήχθησαν από εφημερίδες, ραδιοσταθμούς, κανάλια και
ιστοσελίδες οι υπουργικές γνωματεύσεις, τίποτα παρήγορο δεν υποδεικνύει.
Ακριτα, αντιεπιστημονικά, αντικοινωνικά εντέλει, υιοθετήθηκαν απόψεις
που καλλιεργούσαν τον φόβο, την ανασφάλεια και τη μισαλλοδοξία. Οι
φωτογραφίες έπαιξαν παντού· μιλάμε άλλωστε για έναν χώρο όπου κάποτε
δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδο το διαμελισμένο πτώμα μιας γυναίκας, για
«ηθικοπαιδαγωγικούς σκοπούς». Οι αντίθετες φωνές, όσες συμπύκνωναν την
εναντίωσή τους στο σύνθημα «Υγειονομική βόμβα είναι ο ρατσισμός»,
έμειναν περιθωριακές. Δεν επηρέασαν το κοινό αίσθημα, το οποίο μάλλον
γρήγορα υιοθέτησε «πορίσματα» και απόψεις που πιθανόν να βρίσκονταν ήδη
εγχαραγμένες μέσα του: το 2011 ότι οι μετανάστες είναι φορείς χιλιάδων
μικροβίων (εξ ου και το σκαιό λογοπαίγνιο «Μέγαρο Υπατίτιδα»)· το δε
2012 ότι καλά έπραξε η Πολιτεία παραβιάζοντας τα προσωπικά δεδομένα
κάποιων που μας κουβαλήθηκαν ώς εδώ για να χρησιμοποιήσουν το σώμα τους
σαν δούρειο ίππο σκορπίζοντας το AIDS στον αρσενικό ελληνικό πληθυσμό,
αθώο του αίματος και του σπέρματος.
Τα ευαίσθητα προσωπικά
δεδομένα των γυναικών; Μα, προσωπικά δεδομένα διαθέτουν όσοι θεωρούνται
πρόσωπα ή προσωπικότητες. Και μια εκδιδόμενη (έστω απαχθείσα και διά
βασανιστηρίων «σωφρονισθείσα») δεν μπορεί να είναι πρόσωπο, αφού είναι
ήδη ένα δοχείο ηδονής. Και σίγουρα, ένα μη πρόσωπο δεν μπορεί να είναι
προσωπικότητα. Αφού λοιπόν δεν ερωτήθηκαν καν για το αν συμφωνούν να
ληφθεί αίμα τους, γιατί να ερωτηθούν αν συμφωνούν να δοθεί η φωτογραφία
τους βορά στο κανιβαλικό καταναλωτικό κοινό; Προσωπικά δεδομένα, το
είδαμε και με τη λίστα Λαγκάρντ, έχουν τα προσώπατα, οι επώνυμοι. Εξ ου
και η ταχύτατη εισαγγελική αντίδραση. Αντίθετα, όταν προ τριμήνου η
αστυνομία δημοσιοποίησε τις φωτογραφίες αυθαιρέτως προσαχθέντων για
προληπτικούς λόγους, σύμφωνα με το νέο αντιδημοκρατικό έθιμο, οι οποίοι
βαρύνονταν μόνο και μόνο από την πρόθεσή τους να συμμετάσχουν σε
διαδήλωση, η Θέμις συνελήφθη εθελοτυφλούσα.
Οσοι παρακολουθούμε
από μέσα τα Μέσα δεν ξαφνιαστήκαμε από τις επιδόσεις τους στη διαχείριση
του δόγματος που αντιμετωπίζει σαν υγειονομική βόμβα τους μετανάστες
αφενός, τις εκδιδόμενες γυναίκες αφετέρου, για τις οποίες ωστόσο
διαβάζουμε συχνά ότι έχουν πέσει θύματα αδυσώπητων κυκλωμάτων εμπορίου
σαρκός με στόχο τη σεξουαλική εκμετάλλευση και από τα οποία δεν λείπουν
οι χρηστοί Ελληνες πολίτες. Δυστυχώς η τηλεόραση και το Διαδίκτυο, με
την ανωνυμία ή την ψευδωνυμία του, αναπαρήγαγαν ενισχυμένα και
επιδεινωμένα όλα τα αρνητικά γνωρίσματα του γραπτού Τύπου, ενώ λίγα από
τα καλά του διατήρησαν και εμπλούτισαν. Εχουμε λοιπόν να κάνουμε με έναν
Τύπο που, παρά τις εξαιρέσεις, μάλλον δεν θα τον αδικούσαμε αν τον
χαρακτηρίζαμε τρομοθετικό, σεξοθετικό και σοουθετικό. Τρομοθετικός
αποδείχθηκε με την ευκολία που πρόβαλε σαν αυταπόδεικτη αλήθεια το ότι
οι μετανάστες αποτελούν έναν ογκώδη φορέα όλων των μικροβίων που
ευθύνονται για αρρώστιες θεωρητικά εξαφανισμένες στην υγιή Ελλάδα.
Ειδικά για το AIDS, ως υπαίτιες υποδείχθηκαν οι οροθετικές εκδιδόμενες.
Κι ωστόσο είναι νόμιμη η υπόθεση ότι με τη ραγδαία και μαζική πτώχευση,
ακόμα και μια καινούργια σύριγγα ταξινομείται στα είδη πολυτελείας, ενώ
το ασφυκτικό αίσθημα της ματαιότητας εξωθεί τους ηττημένους του
κοινωνικού πολέμου στην παγερή αδιαφορία για οποιαδήποτε
αυτοπροστατευτική μέριμνα.
Τη σοουθετική και σεξοθετική πλευρά του
Τύπου, ιδιαίτερα του ηλεκτρονικού, την αναγνωρίζουμε στον τρόπο με τον
οποίο αντιμετώπισε το θέμα των οροθετικών εκδιδομένων, των ιερόδουλων
όπως επιμένουμε να τις αποκαλούμε με έναν ψευτοσεμνότυφο ευφημισμό που
δεν έχει καμία σχέση με την αρχαία πραγματικότητα του πάνδημου έρωτα.
Ακούγαμε λοιπόν την είδηση σε τόνους τρομοκρατικούς και στην οθόνη
βλέπαμε, εκτός από τα πρόσωπα των γυναικών στη γνωστή μορφή «Wanted» του
Φαρ Ουέστ, στιγμιότυπα από ταινίες ελευθερίων ούτως ειπείν ηθών,
συνοδευόμενα με την κατάλληλη μουσική. Δηλαδή τη στιγμή ακριβώς που
διατυπωνόταν εμμέσως ο ισχυρισμός ότι ο καλός Ελλην οικογενειάρχης έπεσε
θύμα ανενδοίαστων γυναικών, γαργαλάγαμε τα ένστικτά του, φέρνοντας
μπροστά του εικόνες από καμπαρέ. Η υποκρισία έχει το όνομα των
Φαρισαίων. Αλλά και των Λαρισαίων το όνομα, των Αθηναίων, των
Θεσσαλονικέων, θέλω να πω όλων ημών των ορθοδόξων χριστιανών, δεν θα της
έπεφτε αταίριαστο.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου