........................................................
Ανώμαλη προσγείωση
της Έφης Μαρίνου
Ανώμαλη προσγείωση
της Έφης Μαρίνου
Ένα βράδυ πριν από λίγες ημέρες έκανα "ζάπινγκ" στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου. Ακούγοντας τις λέξεις "Πατέρας" και "Φέρτης" στάθηκα. Καλεσμένοι στην εκπομπή, ο Γιάννης Φέρτης και η σκηνοθέτις Λίλυ Μελεμέ. Αφορμή για τη συνέντευξή τους, ο "Πατέρας" του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, ρόλο που ερμηνεύει ο πρώτος στην παράσταση που σκηνοθετεί η δεύτερη στο "Υπόγειο" του Θεάτρου Τέχνης.
Η εισαγωγή του παρουσιαστή τοποθετούσε, όπως... άρμοζε, τους συνεντευξιαζόμενους στην ελαφρώς μετατοπισμένη από τα γήινα ατμόσφαιρα: "Λένε ότι η τέχνη και η ποίηση μας προετοιμάζουν όχι για τη ζωή, αλλά για το θάνατο. Τι λέτε κύριε Φέρτη;" Κι επειδή η απάντηση του ηθοποιού δεν ανταπέδωσε τη θερμοκρασία στο φιλοσοφικού περιεχομένου ερώτημα, ο παρουσιαστής επέμεινε: "...ναι αλλά εμείς τώρα πώς μαζευτήκαμε σ' ένα στούντιο να μιλήσουμε για την ποίηση, για τον Στρίντμπεργκ;..." Και ο Γιάννης Φέρτης: "Κοιτάξτε, εγώ ήρθα εδώ για να διαφημιστώ!... Ξέρω καλά πώς να προετοιμάζω στη ζωή το θάνατό μου. Και ξέρω καλά ότι μεθαύριο το βράδυ θα είμαι στη σκηνή του θεάτρου, θα είμαι ο "Πατέρας", κάνοντας το καλύτερο δυνατόν".
Δεν ξέρω πολλούς καλλιτέχνες που μπροστά σ' ένα μικρόφωνο τολμούν να πουν την αλήθεια τόσο καθαρά. Άκουσα τον Γιάννη Φέρτη να την λέει, έναν σπουδαίο ηθοποιό που δεν το έχει και καμιά ανάγκη. Επί χρόνια τώρα τον σέρνουν κυριολεκτικά με τη βία οι υπεύθυνοι επικοινωνίας της εκάστοτε θεατρικής παραγωγής, προκειμένου να δώσει μια συνέντευξη. Η ερμηνεία του στηννξεχωριστή παράσταση στο "Υπόγειο" του Θεάτρου Τέχνης είναι ικανό ντοκουμέντο για να πείσει πως ο καλλιτέχνης αντιλαμβάνεται την τέχνη ως εργαλείο γνώσης της ζωής και του θανάτου.
Άλλωστε, για να κλείσουμε κι εμείς φιλοσοφικά, μην ξεχνάμε τι είπε ο Κοκτό για τους ανθρώπους της τέχνης: "Διατρέχουμε τον κίνδυνο να μας πάρουν σοβαρά, κάτι που είναι η αρχή του τέλους"...
Δεν ξέρω πολλούς καλλιτέχνες που μπροστά σ' ένα μικρόφωνο τολμούν να πουν την αλήθεια τόσο καθαρά. Άκουσα τον Γιάννη Φέρτη να την λέει, έναν σπουδαίο ηθοποιό που δεν το έχει και καμιά ανάγκη. Επί χρόνια τώρα τον σέρνουν κυριολεκτικά με τη βία οι υπεύθυνοι επικοινωνίας της εκάστοτε θεατρικής παραγωγής, προκειμένου να δώσει μια συνέντευξη. Η ερμηνεία του στηννξεχωριστή παράσταση στο "Υπόγειο" του Θεάτρου Τέχνης είναι ικανό ντοκουμέντο για να πείσει πως ο καλλιτέχνης αντιλαμβάνεται την τέχνη ως εργαλείο γνώσης της ζωής και του θανάτου.
Άλλωστε, για να κλείσουμε κι εμείς φιλοσοφικά, μην ξεχνάμε τι είπε ο Κοκτό για τους ανθρώπους της τέχνης: "Διατρέχουμε τον κίνδυνο να μας πάρουν σοβαρά, κάτι που είναι η αρχή του τέλους"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου