.........................................................
Πιο μεσαία πεθαίνεις
Του Τάκη Θεοδωρόπουλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: στα "ΝΕΑ", Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012
Η
μεσαία τάξη κινδυνεύει με αφανισμό, η μεσαία τάξη θίγεται περισσότερο
από τη μείωση των εισοδημάτων, η μεσαία τάξη σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος
της φορολογίας. Σύμφωνοι, όπως είμαστε σύμφωνοι ότι χωρίς τη μεσαία
τάξη η κοινοβουλευτική δημοκρατία κινδυνεύει από πολιτική ασιτία. Μένει
βέβαια να ορίσουμε ποια είναι αυτή η μεσαία τάξη, που περιλαμβάνει και
τους φαρμακοποιούς και τους ασθενείς που δεν μπορούν να προμηθευτούν τα
φάρμακά τους, που περιλαμβάνει και τους δημοσίους υπαλλήλους και τους
μικροϊδιοκτήτες που κλείνουν τα καταστήματά τους. Οπως μένει και να
εντοπίσουμε ποιες είναι οι ευθύνες αυτής της μεσαίας τάξης για τον
αυτοχειριασμό της. Ποιους πολιτικούς γέννησε και με ποιες απαιτήσεις
αντιμετώπισε τους πολιτικούς της εκπροσώπους, πέρα από αυτές που της
επέτρεπαν να στεγάσει τις ανάγκες της. Ακόμη καλύτερα, με ποιες
απαιτήσεις αντιμετώπισε το εκπαιδευτικό σύστημα που θα μόρφωνε
υποτίθεται τα παιδιά της; Ποιες ελίτ φρόντισε να υποστηρίξει, οι οποίες
θα την προστάτευαν στις δύσκολες στιγμές που περνάει σήμερα;
Αλήθεια, ποιοι κατοικούσαν την Αθήνα και ποιοι δημιούργησαν τις
προϋποθέσεις της απάνθρωπης ασχήμιας που χαρακτηρίζει την καθημερινότητά
της; Πολύ πριν έρθουν οι Πακιστανοί και οι λοιποί απελπισμένοι, την
πρωτεύουσα φρόντισαν να την κακοποιήσουν οι ιδιοκτήτες της, η λεγόμενη
«μεσαία τάξη». Ποιοι ήταν αυτοί που ταύτισαν την ευρωπαϊκή ένταξη της
χώρας με την αρχιτεκτονική της μεζονέτας, την πισίνα παρά θίν' αλός και
τον πατριωτισμό της Μυκόνου; Ποιος αδιαφόρησε για τη μόρφωση των παιδιών
του και τη δική του καλλιέργεια; Ποιος μετέτρεψε την εκπαίδευση σε
σύστημα ανανέωσης του πελατειακού συστήματος;
Στην Ελλάδα απέτυχε η ελίτ, είπε τις προάλλες ο κ. Σόιμπλε. Η
δήλωση πέρασε απαρατήρητη γιατί η ίδια η έννοια της «ελίτ» μάς είναι
ξένη, γιατί όλα αυτά τα χρόνια της πληθωρικής πολιτικοποίησης και του
ισοπεδωτικού εκδημοκρατισμού φροντίσαμε εμείς οι ίδιοι να την
εξορίσουμε. Αλήθεια, όταν λέμε «ακαδημαϊκή ελίτ», για παράδειγμα, ποιους
εννοούμε; Μήπως την αφρόκρεμα των πρυτάνεων, τους άλλους του ΕΜΠ που
ισχυρίζονται ότι δεν ξέρουν να χειρίζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή
τον κύριο του Αριστοτελείου που φρόντισε να δημιουργήσει ακόμη μία
χωματερή για την αποτελεσματικότερη προώθηση του ερευνητικού έργου; Και
τι μπορεί να ελπίζει μια κοινωνία όταν ταυτίζει την ελίτ με τη
συνδικαλιστική της εκπροσώπηση;
Ολη μου η συμπάθεια και η συμπόνοια για την πάσχουσα μεσαία τάξη,
στο κάτω κάτω και εγώ στη διαλυμένη της παρέλαση συγκαταλέγομαι. Ολη μου
η συμπάθεια και η συμπόνοια γι' αυτή την τάξη που γέννησε τους
ολιγάρχες μας, τα άξια παιδιά της, αλλά δεν φρόντισε ούτε να τους
μορφώσει ούτε να μορφωθεί. Και τώρα τρέχει πανικόβλητη από εφορία σε
ταμείο, δίνει ακροαματικότητες στον Λαζόπουλο, φοβάται τις προφητείες
των Μάγια και λιγουρεύεται υδρογονάνθρακες. Τα καταφέραμε να κρατήσουμε
τον μέσο όρο χαμηλά, όσο πιο χαμηλά μας βόλευε. Μεσαία, όσο πιο μεσαία
γίνεται η μεσαία τάξη μας. Τόσο μεσαία, που πιο μεσαία πεθαίνεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου