"Η ανατολή σαν απειλή" του Παντελη Μπουκαλα ("Καθημερινή", 2/5/2012)

.............................................................

Η ανατολή σαν απειλή

Tου Παντελη Μπουκαλα

Μούδιασα ακούγοντάς το, και βλέποντάς το έπειτα και τυπωμένο: «Η γη να τρέμει, ο ήλιος ανατέλλει». Να το πήραν από τίποτα «Κάρμινα Μπουράνα» το καινούργιο σύνθημα που φώναξαν στη Θεσσαλονίκη οι νεαροί οπαδοί του ΠΑΣΟΚ; Να το πέταξαν ελπίζοντας πως θα δώσουν παλμό σε μια συγκέντρωση υπνωτισμένη, και όχι από τον λόγο του βαριεστημένου και ανιαρού ρήτορα παρά από τη μόνιμη πια αθυμία και τη βεβαιότητα της ήττας; Να το φώναξαν μόνο και μόνο επειδή τους φάνηκε βαρύηχο, οπότε δεν έκατσαν να ψιλολογήσουν το νόημά του, έτσι όπως έχουν ξεμείνει άλλωστε από ωραίες λέξεις, καμένες πια και διασπαθισμένες; Να έπεσαν θύματα της ομοιοκαταληξίας, αλά Καρυωτάκη; Αλλά η ρίμα τού «τρέμει» με το «ανατέλλει» δεν είναι δα καμιά πετυχημένη. Και γενικά το σύνθημα «Η γη να τρέμει, ο ήλιος ανατέλλει» δεν  θα μπορούσε να ταξινομηθεί στα δημεγερτικά, σε αυτά που προκαλούν ενθουσιασμό στο πλήθος, πλουτίζοντας τη δίαιτά του με γλυκερές φαντασιώσεις νίκης, επιβολής, ευδαιμονίας. Και όσοι από τους συγκεντρωμένους της Θεσσαλονίκης θυμήθηκαν την ώρα εκείνη σε ποια διαβόητη φράση, γκαιμπελικής κοπής, «τρέμει η γη», σίγουρα θα μούδιασαν κι αυτοί. Ισως και να ανατρίχιασαν.

Οσο ξέρουμε, ο ήλιος (όχι ο εσβεσμένος του ΠΑΣΟΚ, ο άλλος, ο κανονικός) δεν αποτελεί φόβο και τρόμο για τη γη. Κάθε άλλο. Την ευεργετεί. Τη φωτίζει και τη θερμαίνει. Δωρεάν. Και σύμφωνα τουλάχιστον με τους αστρονομούντες, θα περάσουν δισεκατομμύρια χρόνια ώσπου να εκραγεί ή να καταβροχθίσει τον πλανητάκο μας. Μέχρι τότε όμως θα είναι ο ουράνιος χορηγός του. Αρα, τι πάει να πει, ω ποιητά μας, το σύνθημα «Η γη να τρέμει, ο ήλιος ανατέλλει»; Ποιος συγχυσμένος νους το δανείστηκε ή το σκαρφίστηκε νομίζοντας ότι έτσι εξυπηρετεί το κόμμα του, ενώ στην πραγματικότητα το εκθέτει;

Εντάξει. Τίποτα δεν επιτρέπει να φωνάξουν οι πράσινοι, και μάλιστα για δέκατη εκλογική αναμέτρηση, «Εμπρός για μια νέα Ελλάδα». Και σ’ εκείνο το αυτοεπιβεβαιωτικό «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό», μόνο το άρθρο, «το», έχει κάποια αλήθεια μέσα του. Γιατί ούτε με το αυθεντικό ΠΑΣΟΚ έχουμε να κάνουμε, από διάσπαση σε διάσπαση και από φυγή σε φυγή, ούτε το ρήμα «είναι» ισχύει απολύτως με τόσο σοβαρό υπαρξιακό πρόβλημα που ταλανίζει το εν λόγω κόμμα· όσο για το «ενωμένο» και το «δυνατό», ε, έχει και ο αυτοσαρκασμός τα όριά του. Αλλά όταν μετράς γύρω σου (και κυρίως μέσα σου, στο μυαλό και στην ψυχή σου) λείψανα λέξεων που εσύ ο ίδιος τους στέρησες τη ζωή, οφείλεις να είσαι δέκα φορές πιο προσεκτικός. Ειδάλλως καταλήγεις να απειλείς με συνθήματα ρεβανσιστικά, συνταγμένα με τη λογική του ποδοσφαιρικού τσαμπουκά.

Ας πληκτρολογήσουν «η γη να τρέμει» στο ψαχτήρι τους οι συνθηματοδότες του ΠΑΣΟΚ, για να δουν ποιοι φιλέκδικοι και φιλοχουντικοί «ελληνόψυχοι» απειλούν ότι «θα ξανάρθουν και η γη θα τρέμει». Και ο αρχηγός τους ας ζητήσει δημόσια συγγνώμη.