Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

"Δεν είναι αυτός ο αληθινός Καμμένος!" του Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr & 'Κυβέρνηση Μόντι (Πάιθον)" Tης Ξενιας Κουναλακη ("Καθημερινή", 17/5/2012)

........................................................


Δεν είναι αυτός ο αληθινός Καμμένος!

 Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

Στην αρχή, ήταν η υπόθεση με το «Σχέδιο Β» 
(Β εκ του «βους»), το οποίο διέρρευσε, 
με αποτέλεσμα ο Πάνος Καμμένος να 
αποδώσει την ύπαρξή 
του σε πλαστογραφία, η υπόθεση να 
εκλάβει τον χαρακτήρα κωμωδίας και ο 
 ίδιος να γελοιοποιηθεί. Χθες, είχαμε και 
δεύτερη γκάφα (κατά τα φαινόμενα, 
τουλάχιστον) του προέδρου των Ανεξαρτήτων 
Ελλήνων, κατόπιν της οποίας προσωπικώς 
πείθομαι ότι μια φρικτή συνωμοσία 
εξελίσσεται εις βάρος του προέδρου του 
κινήματος, με σκοπό την υπονόμευση της 
σοβαρότητάς του.
Εξηγούμαι: Ενας ψηλός, εύσωμος 
σαρανταπεντάρης, αληθινό λεβεντόπαιδο 
(βλέπε φωτογραφία στήλης), κυκλοφορεί 
στην Αθήνα και, χάρη στην εκπληκτική 
ομοιότητά του -tale quale- με τον 
Πάνο Καμμένο μπαινοβγαίνει στο προεδρικό 
μέγαρο, με σκοπό να διαπράττει γκάφες, 
οι οποίες θα εκθέτουν τον λαοφιλή 
πολιτικό. Επειδή τέτοιου βαθμού ομοιότητα 
νομίζω ότι η φύση δεν μπορεί να την 
παραγάγει σε ανθρώπινα όντα (εκτός από 
την περίπτωση των μονοζυγωτικών διδύμων, 
βεβαίως), τείνω να πιστεύσω ότι πρόκειται 
για το ολόγραμμα του Πάνου Καμμένου. 
Προφανώς, έχει κατασκευασθεί από τα 
γνωστά κέντρα που βυσσοδομούν κατά 
του Ελληνισμού και τα οποία, όπως 
γνωρίζει κάθε ενημερωμένος Ελληνας 
(όποιος, δηλαδή, παρακολουθεί τηλεόραση 
μετά τα μεσάνυχτα...) διαθέτουν για τους 
σκοπούς τους μυστικές τεχνολογίες, τις οποίες 
ο φτωχός μας νους δεν μπορεί ούτε καν να 
αρχίσει να τις φαντάζεται. Αλλη εξήγηση 
δεν υπάρχει!
Τούτη την ώρα, όμως, το κρίσιμο ερώτημα, 
που προέχει όλων των άλλων, είναι πού 
βρίσκεται ο αληθινός Πάνος Καμμένος, 
ενόσω το ολόγραμμά του 
πραγματοποιεί το καταστροφικό 
έργο του. Διότι, όσο υπάρχει χρόνος, 
ο πραγματικός Καμμένος πρέπει να 
βρεθεί και να απελευθερωθεί το 
ταχύτερο δυνατόν! Θεωρώ βέβαιον, 
κατ’ αρχάς, ότι οι σκοτεινές δυνάμεις 
πρέπει να τον κρατούν ζωντανό, ως εξαίρετο 
δείγμα της ελληνικής φυλής, με σκοπό να 
μελετήσουν τον εγκέφαλό του, τον γενετικό 
του κώδικα και, εν πάση περιπτώσει, όλα αυτά 
στα οποία κρύβεται το μυστικό της 
φυσικής ανωτερότητας των Ελλήνων. Πού τον 
κρατούν; Υποθέτω εκεί όπου οι έρευνες της 
Αστυνομίας είναι αδύνατον να εισχωρήσουν. 
Δηλαδή, στα έγκατα της Γης: στον κόσμο των 
Νεφελίμ και των άλλων τεράτων, όπου, 
κατά τον Λιακόπουλο και άλλους έγκυρους 
ερευνητές, βρίσκεται η κοίλη Γη. Ως εκ τούτου, 
πρέπει κατεπειγόντως να ειδοποιηθούν οι Ελ*, 
για να τον απελευθερώσουν!
Αλλά, με όλα αυτά ξεχάστηκα και δεν 
σας είπα την απόδειξη του ισχυρισμού 
μου. Λοιπόν, εξερχόμενο του προεδρικού 
χθες το ολόγραμμα του προέδρου έσπευσε  
να πει ότι πρότεινε ως πρόεδρο της 
υπηρεσιακής κυβερνήσεως τον Τάκη 
Πικραμμένο, τον πρόεδρο του Συμβουλίου 
Επικρατείας. Ομως ο αληθινός Καμμένος 
ποτέ δεν θα πρότεινε αυτόν τον άνθρωπο! 
Διότι είναι εκείνος ο οποίος προήδρευσε της 
ολομελείας του ΣτΕ και υπέγραψε την 
επονείδιστη απόφαση 668 της 20ής 
Φεβρουαρίου 2012, με την οποία 
το τρισκατάρατο Μνημόνιο κηρύσσεται 
νόμιμο και συνταγματικό, ενώ 
απορρίπτεται το επιχείρημα του Δικηγορικού 
Συλλόγου Αθηνών και άλλων φορέων ότι η 
νομιμότητα απαιτούσε την ψήφισή του από τα 
δύο τρίτα της Βουλής. Πιστεύετε ότι θα 
ήταν ποτέ δυνατόν ο Πάνος Καμμένος να έχει 
 διαπράξει παρόμοια γκάφα; Οχι, βέβαια! 
Συνεπώς, ξαμοληθείτε σε Δελφούς, Δωδώνη, 
Βραυρώνα, διεθνή αερολιμένα 
«Ελ. Βενιζέλος», Ελ Σαλβαδόρ, Σείριο, 
Αλφα Κενταύρου και δεν ξέρω ’γω πού 
αλλού μπορεί να βρει κανείς τους Ελ, 
για να σώσουν τον αληθινό Καμμένο...
*: Για τους μη γνωρίζοντες, να εξηγήσω ότι 
οι Ελ, σύμφωνα με τους μύστες της συνωμο-
σιολογικής κοσμολογίας, είναι οι εξωγήινοι 
πρόγονοι των Ελλήνων, οι οποίοι κατά τον μύθο 
θα επιστρέψουν κάποτε στη Γη, για να 
εξολοθρεύσουν τους εχθρούς του εξυπνότερου 
λαού του κόσμου και να εγκαταστήσουν την 
παγκόσμια κυριαρχία του εις τους αιώνας 
των αιώνων. Αμήν...
Οι «βαρυτζίδες»
Η επιλογή του Πύρρου Δήμα για την πρώτη 
θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ 
έχει ένα ιστορικό βάθος, μάλλον άγνωστο 
στους εκτός κινήματος. Λίγο ώς πολύ είναι 
γνωστό ότι το «θαύμα» της ελληνικής άρσης 
βαρών (με το γνωστό, επονείδιστο τέλος...) 
ήταν αμιγώς πασοκική ιστορία, δεδομένου 
ότι ο επί δεκατέσσερα χρόνια πρόεδρος 
της ομοσπονδίας δεν ήταν άλλος από τον 
Γιάννη Σγουρό, σημερινό υπερνομάρχη 
Αθηνών - Πειραιώς, ο δε προπονητής της 
ομάδας Χρήστος Ιακώβου υπήρξε 
υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ 
το 1999. Εκείνο που οι περισσότεροι αγνοούν, 
όμως, είναι ότι οι αθλητές της άρσης βαρών 
-οι και «βαρυτζίδες» καλούμενοι στην Πα-
σοκική Κοινή- υπηρετούσαν τα παλαιότερα 
χρόνια ως φρουρά(!) της σημαίας του 
Πολυτεχνείου στην ετήσια πορεία της 
17ης Νοεμβρίου, καθώς η επιβλητική 
παρουσία τους αποθάρρυνε σχέδια 
αρπαγής του ιερού κειμηλίου από τους 
 νεολαίους άλλων κομμάτων. Στα μετέπειτα 
χρόνια, βέβαια -τότε που δέναμε τα σκυλιά 
με τα λουκάνικα όσο 
εμείς χλαπακιάζαμε αστακομακαρονάδες
- η νεολαία της ΠΑΣΠ, που έχει ακόμη 
τη σημαία στην κατοχή της, μίσθωνε για 
τον ίδιο σκοπό επαγγελματίες...
Αγαπημένη Ελλάδα!
Προχθές, 15 Μαΐου, έφθασε στις θυρίδες 
των βουλευτών το κυβερνητικό πρόγραμμα 
της Νέας Δημοκρατίας. Προς αποφυγήν 
παρεξηγήσεων, που ίσως ενέσπειραν στον 
αγωνιώντα λαό την εσφαλμένη πεποίθηση 
ότι έγινε το θαύμα και πήραμε μπροστά 
ως έθνος, θεωρώ απαραίτητη τη διευκρίνιση 
ότι επρόκειτο για το πρόγραμμα το οποίο είχε 
εκπονηθεί για τις εκλογές της 6ης Μαΐου...

& ...

Κυβέρνηση Μόντι (Πάιθον) 
 
 

Tης Ξενιας Κουναλακη

«Στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε ποτέ να 
 σχηματιστεί κυβέρνηση Μόντι. Μόνο κυβέρνηση 
Μόντι Πάιθον». Το αστειάκι κυκλοφόρησε στα 
μέσα κοινωνικής δικτύωσης αμέσως μετά 
την κατάρρευση των συνομιλιών στο Προεδρικό 
Μέγαρο για τον σχηματισμό κυβέρνησης 
τεχνοκρατών. H υπόθεση με το non paper 
Καμμένου, αλλά και οι απομαγνητο-
φωνημένες συνομιλίες μεταξύ των ηγετών 
θυμίζουν περισσότερο «Ιπτάμενο Τσίρκο» 
ή τα «Κουλουβάχατα της Ιστορίας» παρά 
σοβαρή προσπάθεια σχηματισμού 
οικουμενικής κυβέρνησης.
Από τη μια, οι μπακάλικες διεκδικήσεις του 
επικεφαλής των Ανεξάρτητων Ελλήνων 
(πιάσε ένα υπουργείο Αμυνας και 
δυο θέσεις αντιπροέδρων), από την 
άλλη ο παλιοπαιδισμός (για να μην πούμε 
τιποτα χειρότερο) του Αλέξη Τσίπρα προς τον 
Πρόεδρο της Δημοκρατίας («δεν θα μιλήσουμε 
τώρα για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο») αντανα-
κλούν το χαμερπές επίπεδο του πολιτικού 
διαλόγου στη χώρα μας. Οι επικλήσεις του 
Ευάγγελου Βενιζέλου προς τα θεία και η 
πανικόβλητη μετεκλογική εκστρατεία 
ανασυγκρότησης της «δεξιάς πολυκατοικίας» 
από τον Αντώνη Σαμαρά, την ώρα που ο ιδεολο-
γικός του γκουρού καταφέρεται εναντίον της 
Δράσης λόγω της «σύμπραξης με τον 
αμφιλεγόμενο Γρηγόρη Βαλλιανάτο», δεν 
προδίδουν ιδιαίτερη ψυχραιμία εκ μέρους 
των τέως κομμάτων εξουσίας.
Ούτε όμως ο κύριος Παπούλιας υπήρξε 
αρκετά αποτελεσματικός στην προσπάθειά 
του να τονίσει τη δραματικότητα της 
κατάστασης. Αφενός επέτεινε τον κίνδυνο 
μαζικού bank run, δημοσιοποιώντας 
ότι 700 εκατομμύρια ευρώ έχουν φύγει στο 
εξωτερικό τις τελευταίες ημέρες και 
αφετέρου δεν κατάφερε να πείσει τους 
ηγέτες των κομμάτων να παρα-
μερίσουν τα μικροκομματικά συμφέρο-
ντά τους.
Σε όλη αυτήν την ιλαρότητα ήρθε να 
προστεθεί η παρουσία του ακροδεξιού 
ηγέτη Νίκου Μιχαλολιάκου, αρχηγού 
μίας στρατιάς υπασπιστών με στυλιστικές 
 αναφορές στους Village People, ο οποίος 
πρότεινε τον σερ Βασίλειο Μαρκεζίνη για 
πρωθυπουργό, επειδή του φάνηκε οικείο το 
όνομα (πάλι καλά που δεν πρότεινε και το 
βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτο) 
και καθύβρισε εκ νέου, μέσω ανακοίνωσης του 
κόμματος, τους δημοσιογράφους εξαιτίας της 
καθιστικής διαμαρτυρίας τους στο Προεδρικό 
Μέγαρο.
«Κανείς δεν μπορεί να είναι μετά Χριστόν 
προφήτης και να ξέρει τι θα βγάλει η κάλπη» 
είπε στον κύριο Παπούλια ο ηγέτης της 
Χρυσής Αυγής, φέρνοντας στο νου μια ακόμη 
σκηνή από ταινία των Μόντι Πάιθον. 
«Always look on the bright side of life» 
τραγουδάει ο εσταυρωμένος Μπράιαν 
στο «Ενας προφήτης μα τι προφήτης». 
Αν δεν ήταν τόσο σοβαρά τα πράγματα και 
δεν κινδύνευε η χώρα με εξοβελισμό από 
το ευρώ και παρατεταμένη διεθνή 
απομόνωση θα μπορούσαμε να αράξουμε 
και να παρακολουθήσουμε, σκασμένοι στα 
γέλια, το αριστοφανικό αριστούργημα των 
τελευταίων ημερών. Για να χρησιμοποιήσουμε 
το γνωστό κλισέ: «Η κρίση είναι πράγματι 
ευκαιρία» - για ακόμη μεγαλύτερη φαιδρότητα.
 

Δεν υπάρχουν σχόλια: