........................................................
Οι άγνωστες συνιστώσες
Tου Παντελη Μπουκαλα
Ας μη γελιόμαστε. Δεν ξύπνησε ξαφνικά στις 6 Μαΐου ριζοσπάστης της
Αριστεράς ο ένας στους πέντε Ελληνες ή, έστω, στους εφτά ή τους οχτώ, αν
συνυπολογίσουμε το αδιάγνωστης ταυτότητας υψηλότατο ποσοστό της αποχής.
Μια ειδική δημοσκόπηση έξω από τα εκλογικά κέντρα ίσως θα φανέρωνε ότι
οι μισοί (συν-πλην) ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρουν τι ακριβώς σημαίνει
το ακρώνυμό του. Κι ακόμα περισσότεροι θα αδυνατούσαν να κατονομάσουν
τρεις συνιστώσες του ή να πουν ότι ο Συνασπισμός είναι «της Αριστεράς
και της Προόδου» ή «της Οικολογίας και των Κινημάτων».
Αρκετοί
ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ επειδή ψήφισαν Τσίπρα, όπως άλλοι ψήφισαν ΔΗΜΑΡ επειδή
ψήφισαν Κουβέλη, «Ανεξάρτητους» επειδή ψήφισαν Καμμένο κ.ο.κ. Από τον
βραχνά του δικομματισμού ίσως γλιτώσουμε, από τη σκιά των αρχηγικών
κομμάτων δύσκολα θα ξεφύγουμε. Εν πάση περιπτώσει, εκτός από τους
προσωπικούς ψηφοφόρους του αποαλαβανισθέντος κ. Τσίπρα και εκτός από
τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ που ακολουθούν τον χώρο (ναι, χώρος είναι παρά
κόμμα) από τις εποχές του συν-πλην 3% και τώρα νιώθουν άβολα με τη χαρά
τους, τη Ριζοσπαστική Αριστερά την επέλεξαν και όσοι αριστεροί άκουσαν
πρώτη φορά στη ζωή τους να διεκδικείται η εξουσία και όχι η ζεστή
γωνιά της ελάσσονος αντιπολίτευσης. Επιπλέον, για πρώτη φορά στη ζωή
τους (και πιθανόν τελευταία) ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ όσοι ήθελαν να τιμωρήσουν
τους δικομμοτάρχες και σκέφτηκαν ότι η τιμωρία τους θα πρέπει να είναι η
κατά το δυνατόν ενοχλητικότερη, αν όχι για το σύστημα εν γένει, έστω
για το υποσύστημα (ή μήπως υπερσύστημα;) των ΜΜΕ.
Θέλω να πω ότι ο
ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του σε όσους επί χρόνια τον
δαιμονοποιούσαν, φορτώνοντάς του όλα τα ανομήματα του κόσμου, από τους
κουκουλοφόρους και τους προπηλακισμούς πολιτικών (ακόμα κι όταν τα
βίντεο έδειχναν ότι ο γιαουρτοβόλος ήταν οργισμένος Πασοκτζής) έως τον
περονόσπορο. Διάλεξαν τον διάβολο (δηλαδή τον δαιμονοποιημένο)
προσδοκώντας ότι έτσι θα εκνευρίσουν περισσότερο τους αυτολατρευόμενους
αρχαγγέλους του πολιτικού μας σκηνικού. Θα μπορούσαν, βέβαια, να
επιλέξουν το ΚΚΕ, που αυτοσυστήνεται επίμονα σαν ο μοναδικός πολέμιος
του συστήματος. Η ταυτόχρονη επιμονή του, ωστόσο, να ζει στον
περίκλειστο (ιστορικά, ιδεολογικά, αλλά και καθαρώς γεωγραφικά) χώρο
του, η επιμονή του να μην ανακατεύεται με την κοινωνία μήπως κινδυνέψει η
καθαρότητά του, ο ιδεοληπτικός ναρκισσισμός του, του έχουν δώσει
γνωρίσματα σέχτας που αρκείται σε ό,τι έχει και τρέμει στην ιδέα ότι
μπορεί να αυξηθεί η δύναμή του. Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ υπερβαίνει εκείνο
που του απέδιδαν προ ετών τα γκάλοπ. Αν οι ηγέτες του, ενδίδοντας στην
αλαζονεία του «μεγάλου», πιστέψουν πως είναι «δικό τους», οριστικά
κατακτημένο και μάλιστα με αυστηρά ιδεολογικούς όρους, θα το δουν να
φυλλορροεί. Θα το ξέρoυν, βέβαια, αυτό. Οπως θα ξέρουν ότι ο τόπος ούτε
θέλει ούτε αντέχει δεύτερο ΠΑΣΟΚ και δεύτερο Αντρέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου