Aύγουστος Στρίντμπεργκ (1849-1912) / Από το "Ονειρόδραμα" - Β'

 ........................................................

Aύγουστος Στρίντμπεργκ (1849-1912)

Από το "Ονειρόδραμα" - Β'





ΕΙΚΟΝΑ ΕΚΤΗ

... ΑΓΝΗ: Ξέρεις τι βλέπω σ' αυτόν τον καθρέφτη; Τον κόσμο ανάποδα... Φυσικά! Αφού είναι κι ο ίδιος φτιαγμένος ανάποδα.

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς είναι φτιαγμένος ανάποδα;

ΑΓΝΗ: 'Οταν έγινε το αντίγραφό του...

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Το αντίγραφο!... Καλά λες! Το αντίγραφο! Σκέφτηκα συχνά πως ο κόσμος αυτός δε θα 'ναι παρά μια απομίμηση ενός άλλου! Κι από τότε που μου ήρθε η ανάμνηση της αρχικής εικόνας, της αληθινής, όλα εδώ μου φάνηκαν φριχτά. Γι αυτό κι οι άνθρωποι με είπαν γκρινιάρη κι αιώνια απαισιόδοξο.

ΕΙΚΟΝΑ EBΔOMH

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πού είμαστε αδελφή μου;

ΑΓΝΗ: Τι ακούς;

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Σταλαγματιές που πέφτουν...

ΑΓΝΗ: Είναι τα δάκρυα των ανθρώπων. Τι άλλο ακούς;

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Τον άνεμο που αναστενάζει και βογκάει...

ΑΓΝΗ: Είναι τα βογκητά των θνητών, που φτάνουν ως εδώ, μα δεν πάνε πιο μακριά. Γιατί αυτά τα αιώνια βογκητά; Η ζωή δεν έχει καμιά χαρά;
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς! Έχει! Είναι η πιο γλυκιά και συνάμα η πιο πικρή χαρά: Ο έρωτας. Μια γυναίκα κι ένα σπίτι. Δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο, μα και τίποτα χαμηλότερο!
ΑΓΝΗ: Θα μπορούσα να το γνωρίσω κι εγώ;
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Μαζί μ' εμένα;
ΑΓΝΗ: Μαζί μ' εσένα. Εσύ ξέρεις πού βρίσκονται οι κακοτοπιές. Μπορούμε να τις αποφύγουμε.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Είμαι φτωχός.
ΑΓΝΗ: Τι σημασία έχει αυτό, αφού αγαπιόμαστε! Κι η ομορφιά στη ζωή δεν κοστίζει τίποτα.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Μπορεί τα γούστα μας να μη συμφωνούν.
ΑΓΝΗ: Θα τα ταιριάξουμε.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Κι αν βαρεθούμε ό ένας τον άλλον;...
ΑΓΝΗ: Τα παιδιά μας θα μας προσφέρουν μιαν απασχόλησ που πάντα θ' ανανεώνεται.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και θα με θες εμένα - έτσι που 'μαι φτωχός, άσκημος, καταφρονεμένος, ξεγραμμένος απ' όλους;
ΑΓΝΗ: Ναι ! Ας ενώσουμε τις τύχες μας!
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Εστω! Ας γίνει!