........................................................
| Το καπάκι της ηθικής |
Tου Παντελη Μπουκαλα
Και τα λόγια μένουν, κι ας βιαζόμαστε να τα παραγράψουμε (ιδίως όσα
μας ξεφεύγουν όταν υποπίπτουμε στο αμάρτημα της ειλικρίνειας), και οι
εικόνες επίσης. Η εικόνα που πρέπει να έχει στοιχειώσει τη σκέψη του κ.
Βενιζέλου έχει κέντρο της την πλατεία Συντάγματος. Η τελευταία
προεκλογική συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ εκεί, δυο μέρες πριν από τις εκλογές,
είχε παρουσιαστεί από τον πρόεδρό του σαν «ανακατάληψη». Υιοθέτησε
δηλαδή τη ρητορική με την οποία ο κ. Σαμαράς παρουσίασε το υπέρ τάξεως,
ασφαλείας και ξενηλασίας ανακαταληψιακό όνειρό του, προσδοκώντας ότι θα
ανακόψει την ακροδεξιά επιδρομή στη γαλάζια πολυκατοικία. Για τον κ.
Βενιζέλο, το Σύνταγμα-σύμβολο, το Σύνταγμα-σημείο αγανάκτησης, έπρεπε αν
όχι να αφομοιωθεί με σκοπό την ακύρωσή του, τουλάχιστον να πληγεί, με
δεύτερο, υποδεέστερο στόχο την άμβλυνση της αίγλης του και τη
σχετικοποίησή της.
Τα αποτελέσματα, γνωστά. Είχαν άλλωστε προλάβει
να κάνουν τον γύρο του Ιντερνετ πριν καν τελειώσει την ομιλία του ο
πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Ενόσω ο ίδιος δήλωνε, στερεοτύπως, «βαθύτατα
συγκινημένος από τη μεγαλειώδη παρουσία του λαού», ο λαός, δυο-τρεις
χιλιάδες νοματαίοι, ούτε πλήθος μπορούσε να χαρακτηριστεί, ούτε
λαοθάλασσα, ούτε καν συγκέντρωση του ΚΚΕ εσωτερικού παλαιών εποχών. Οταν
έπεσε η ομίχλη από τα εσκεμμένως πάμπολλα βεγγαλικά, η τρύπια εικόνα
προδιέγραψε την επίδοση των πράσινων στις κάλπες: χαμηλή, πολύ χαμηλή.
Το αναβολικό-Σύνταγμα, όπως το θέλησε ο κ. Βενιζέλος, είχε αποδειχθεί
κομπογιαννίτικο. Και οι επιστρατευθέντες μετανάστες, κυρίως Πακιστανοί,
που ακροβολίστηκαν σείοντας σημαίες μήπως διευκολύνουν την κατασκευή
τηλεοπτικών ψευδαισθήσεων, αντί να βοηθήσουν, αποδείχθηκαν εφιαλτικά
πειστήρια ολιγαριθμίας. Τα φιλμάκια στο γιου-τιουμπ τουμπάρισαν αμέσως
τους προπαγανδιστικούς σχεδιασμούς.
Πιθανόν και με αυτήν την
αποκαρδιωτική εικόνα στο μυαλό του, ο κ. Βενιζέλος λίγες μέρες μετά το
οδυνηρό αποτέλεσμα των εκλογών κήρυξε το τέλος του κόμματός του και τον
μηδενισμό του κοντέρ. Θυμίζω: «Το ΠΑΣΟΚ του 13% έχει τελειώσει. Εχει
πεθάνει από τον κυβερνητισμό, τον παρασιτισμό και τον κρατισμό. Δεν
υπάρχουν πολλοί που μπορούν να μιλήσουν ιδεολογικά. Υπάρχει έλλειψη
ιδεολογίας και οι περισσότεροι γνωρίζουν μόνο από διαχείριση. Το ΠΑΣΟΚ
σάπισε». Αυτά είπε. Κατάφερε μάλιστα το τελικό χτύπημα στο κόμμα του με
τα εξής λόγια, που υποδηλώνουν ότι ξέρει κάτι παραπάνω απ’ όλους μας: «Η
ιστορία του Ακη μάς αποτελείωσε. Ανοιξε το καπάκι της ηθικής. Το ΠΑΣΟΚ
θα εξακολουθήσει να ταλαιπωρείται γιατί μπορεί να ακολουθήσουν και άλλες
υποθέσεις οι οποίες θα μας πλήξουν». Αυτά τα λόγια και αυτές οι εικόνες
στοιχειώνουν τον κ. Βενιζέλο όποτε στους προεκλογικούς λόγους του
μιλάει για ευθύνη, μέλλον, όραμα, πρόγραμμα. Ενας μη πεπεισμένος, πώς
και ποιους να πείσει σαν ηγέτης ενός κόμματος σαπισμένου που απειλείται
διαρκώς από το ανοιχτό καπάκι της ηθικής;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου