Κι εμείς; Του Ι. Κ. Πρετεντέρη ("ΤΑ ΝΕΑ", Πέμπτη 17 Μαΐου 2012) Συγγνώμη υπάρχει καλύτερη συνηγορία υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ;

.........................................................

Κι εμείς;

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Οι πρώτες πληροφορίες από το Βερολίνο λένε ότι το ραντεβού Μέρκελ - Ολάντ δεν πήγε πολύ καλά. Για την ακρίβεια, πήγε μάλλον χάλια.

Μόνο η φάτσα της Μέρκελ όταν άκουσε τον γάλλο Πρόεδρο να αναφέρεται στην «επαναδιαπραγμάτευση» του δημοσιονομικού συμφώνου τα λέει (περίπου) όλα.

Διότι αυτή η αναφορά έχει σημασία. Εδώ και μέρες, οι Γερμανοί είχαν δραστηριοποιήσει τα κολλητήρια τους (με πρώτο τον Βαν Ρόμπαϊ) να πείσουν τον Ολάντ να μην επιμείνει στην «επαναδιαπραγμάτευση» και να περιοριστεί ενδεχομένως στην επισύναψη ενός «αναπτυξιακού πρωτοκόλλου» για να χρυσώσει το χάπι στους ψηφοφόρους του.

Η πρόταση, δηλαδή, είναι να του εξασφαλίσουν μια αξιοπρεπή οδό διαφυγής από τις προεκλογικές υποσχέσεις. Μόνο που ο Ολάντ δεν δείχνει (προς το παρόν) να ψάχνει για οδό διαφυγής.

Το αντίθετο. Η εκλογή του οικοδομήθηκε στην αντίθεση προς τον «γερμανικό δρόμο».

Αν συνθηκολογήσει με το «καλημέρα σας», η θητεία του τελείωσε πριν καν ξεκινήσει. Και ως νεοεκλεγμένος είναι αρκετά ισχυρός για να μην το κάνει. Αρα, θα διαπραγματευτεί.

Διότι αν η νέα γαλλική Βουλή δεν επικυρώσει το δημοσιονομικό σύμφωνο, τι θα του κάνει η Μέρκελ; Θα διώξει τη Γαλλία από το ευρώ; Ή θα τους κόψει το νερό να ξεραθούν τα λάχανα;

Η «επαναδιαπραγμάτευση» θα προκύψει τότε εκ των πραγμάτων και η Μέρκελ θα κάνει το σύμφωνο κορνίζα να το καμαρώνει, δίπλα στην κορνίζα με το αείμνηστο «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα».

Ακόμη περισσότερο που η Καγκελάριος δεν είναι βέβαιη ούτε καν για τη… Γερμανία! Η επικύρωση χρειάζεται πλειοψηφία 2/3 στη Βουλή και οι Σοσιαλδημοκράτες πήραν αέρα. Θα πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους - άσε που πλησιάζουν και οι εκλογές…

Με άλλα λόγια, ο «γερμανικός δρόμος» της Μέρκελ εμφανίζεται όλο και πιο απομονωμένος. Και στη μακρόχρονη ιστορία της, η Γερμανία έχει δείξει ότι δεν φοβάται τίποτα - εκτός από την απομόνωση.

Ολα αυτά λένε ένα πράγμα. Μετά το ιρλανδικό δημοψήφισμα (31 Μαΐου), μετά και τις γαλλικές εκλογές (ολοκληρώνονται στις 17 Ιουνίου), η Ευρώπη θα κάτσει πάλι γύρω από το τραπέζι. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο…

Το διαμήνυσε από την Κίνα και ο έλληνας πολιτικός που ξέρει καλύτερα από όλους να «διαβάζει» την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, ο Κ. Σημίτης.

Ερώτηση κρίσεως. Κι όταν συμβαίνουν όλα αυτά στην Ευρώπη ο Ελληνάρας πού βρίσκεται; Ελα ντε! Ο Ελληνάρας ξημεροβραδιάζεται στην κοσμάρα του.

Και τη στιγμή που οι άλλοι κουβεντιάζουν για εμάς, εμείς κουβεντιάζουμε αν θα φτιάξει «αριστερή κυβέρνηση» ο Τσίπρας κι αν θα γίνει πρωθυπουργός ο Καμμένος. 

* Σχολιάζω: Θα έχετε διαπιστώσει την εμμονή του ιστολογίου να αναρτά σποραδικώς άρθρα του κ. Πρετεντέρη, για τον οποίον δεν τρέφουμε και τα καλύτερα αισθήματα συμπαθείας. Εν πάση περιπτώσει, γνωρίζουμε καλά ότι και διαπλεκόμενος με συμφέροντα ισχυρά είναι, και κατεστημένο λόγο εκφράζει. Ωστόσο, το παραπάνω άρθρο του - όπως και προηγούμενα που έχουμε αναρτήσει - μάλλον την εντελώς αντιμνημονιακή λογική  υπηρετεί. Μήπως τα ίδια δεν λέγει και ο ΣΥΡΙΖΑ; Και μάλιστα, εδώ και πολύν καιρό; Μη μπλέξουμε τώρα σε κουβέντες για καταγγελία ή επαναδιαπράγμάτευση του μνημονίου... Μνημόνιο δεν μπορεί να ισχύσει... Και αν μέχρι πρότινος - πριν την "κυβίσθηση", υπηρετούσε την εκλογή και ανάδειξη της υπό τον Σαμαρά της Νέας Δημοκρατίας σε κυβέρνηση, τώρα ποιον εξυπηρετεί; Αντιφάσεις, λοιπόν, του ελλειμματικού λόγου του δικομματισμού ή αποθέωση πολιτικού καιροσκοπισμού, μιας και ο κόσμος με τις εκλογές της 6ης Μαΐου έδειξε ότι δεν ακολουθεί;