"ΜΝΗΜΗ, Α'" του Γιώργου Σεφέρη (από το "Ημερολόγιο Καταστρώματος, Γ'")

                      ΜΝΗΜΗ Α'

                         και η θάλασσα ουκ έστιν έτι*

Κι ἐγὼ στὰ χέρια μου μόνο μ᾿ ἕνα καλάμι/
ήταν ἔρημη ἡ νύχτα τὸ φεγγάρι στὴ χάση
καὶ μύριζε τὸ χῶμα ἀπὸ τὴν τελευταία βροχή.
Ψιθύρισα / "ἡ μνήμη ὅπου καὶ νὰ τὴν ἀγγίξεις πονεῖ.
ὁ οὐρανὸς εἶναι λίγος, θάλασσα δὲν ὑπάρχει,
ὅ, τι σκοτώνουν τὴν μέρα τ᾿ ἀδειάζουν μὲ κάρα πίσω ἀπ᾿ τὴ ράχη".

Τὰ δάχτυλά μου παίζανε ξεχασμένα μ᾿ αὐτὴ τὴ φλογέρα
ποὺ μοῦ χάρισε ἕνας γέροντας βοσκὸς ἐπειδὴ τοῦ εἶπα καλησπέρα /
οἱ ἄλλοι ξέγραψαν κάθε χαιρετισμὸ
ξυπνοῦν, ξυρίζουνται κι ἀρχίζουν μεροκάματο τὸ σκοτωμό,
ὅπως κλαδεύεις ἢ χειρουργεῖς, μεθοδικά, χωρὶς πάθος /
ὁ πόνος νεκρὸς σὰν τὸν Πάτροκλο καὶ κανεὶς δὲν κάνει 

      λάθος.

Συλλογίστηκα νὰ φυσήξω ἕνα σκοπὸ κι ἔπειτα ντράπη-

      κα τὸν ἄλλο κόσμο
αὐτὸν ποὺ μὲ βλέπει πέρ᾿ ἀπ᾿ τὴ νύχτα μὲς ἀπ᾿ τὸ φῶς 

        μου
ποὺ ὑφαίνουν τὰ κορμιὰ ζωντανά, οἱ καρδιὲς γυμνὲς
κι ἡ ἀγάπη ποὺ ἀνήκει καὶ στὶς Σεμνὲς
καθὼς καὶ στὸν ἄνθρωπο καὶ στὴν πέτρα καὶ στὸ νερὸ 

         καὶ στὸ χορτάρι
καὶ στὸ ζῶο ποὺ κοιτάει κατάματα τὸ θάνατο ποὺ ἔρχε-

      ται νὰ τὸ πάρει.

Ἔτσι προχώρησα στὸ σκοτεινὸ μονοπάτι
κι ἔστριψα στὸ περβόλι μου κι ἔσκαψα κι ἔθαψα τὸ κα-

      λάμι
καὶ πάλι ψιθύρισα "θὰ γίνει ἀνάσταση μίαν αὐγή,
πὼς λάμπουν τὴν ἄνοιξη τὰ δέντρα θὰ ροδαμίσει τοῦ ὄρ-

       θρου ἡ μαρμαρυγή,
θὰ ξαναγίνει πέλαγο καὶ πάλι τὸ κύμα θὰ τινάξει τὴν 

        Ἀφροδίτη
εἴμαστε ὁ σπόρος ποὺ πεθαίνει". Καὶ μπῆκα στ᾿ ἀδειανό 

       μου τὸ σπίτι.

  .................................................................................

Σημειώσεις του Γ.Π. Σαββίδη από την 11η έκδοση του '''Ικαρου": όπου (/), άνω τελεία

*:Αποκάλυψις του Ιωάννου, ΚΑ'

στ.1 "Και εδόθη μοί κάλαμος όμοιος ράβδω" ό.π.

στ.5  θάλασσα δεν υπάρχει βλ. επιγραφή

στ. 16 Σεμνές: Οι Ερινύες

στ. 22 το πώς είναι παρομοιαστικό θα ροδαμίσει θα βγάλει ροδαμούς, τρυφερούς κλώνους μαρμαρυγή παλμική λάμψη

στ.24 είμαστε ο σπόρος που πεθαίνει πρβλ. "εαν μη ο κόκκος του σίτου πεσών εις την γην αποθάνη, αυτός μόνος μένει / εαν δε αποθάνη, πολύ καρπόν φέρει" Ιωάν. 12, 24

................................................................................

και η δήλωση κατά της χούντας τον Μάρτη του 1969 - Μετά από 2 χρόνια, τον Σεπτέμβρη του 1971, πέθανε