Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011
Η επόμενη μέρα της πλατείας
ΑΠΟ ευτυχή σύμπτωση έχει η -δύστυχη- Ελλάδα κυβέρνηση αυτό το καλοκαίρι. Ευτυχή γιατί δεν κυριάρχησε ο πανικός όταν της έριξαν ληγμένα χημικά μέσα στο μετρό της πλατείας Συντάγματος. Θα μπορούσε να γίνει μεγάλο μακελειό, να ποδοπατηθούμε όπως τότε στη Θύρα 7 και να θρηνήσουμε νεκρούς.
Από ευτυχή σύμπτωση δεν συνέβη αυτό. Από σύμπτωση υπάρχει κυβέρνηση. Είναι εγκληματικό να εμπιστεύεσαι τους κάφρους και την αλόγιστη κρατική βία για να διαλύσεις μια ειρηνική πλατεία.
Η τραγωδία της «Μαρφίν» ανέκοψε το βίαιο ρεύμα που αναπτυσσόταν μέσα στην απεγνωσμένη πιτσιρικαρία και μούδιασε για έναν ολόκληρο χρόνο την κοινωνία. Τόσο όσο χρειαζόταν για να μην μπορέσει να αντιδράσει στο πρώτο Μνημόνιο. Δεν ασπάζομαι τις συνωμοσιολογίες ούτε μυθοποιώ τις ικανότητες της προβοκάτσιας. Τυχαία γίνονται όλα, συμπτωματικά και χαοτικά, και αυτό το τυχαίο είναι ο μεθοδικός τρόπος με τον οποίο αυτοοργανώνεται το χάος. Κάποιες φορές μάλιστα αισθάνομαι πως το χάος διαθέτει ένα συλλογικό νου, μια αόρατη συλλογική συνείδηση κι εκείνη αποφάσισε να μετατρέψει τον βίαιο Δεκέμβρη του 2008 σε ειρηνικό Ιούνιο της πλατείας το 2011.
ΑΝ υπήρχε νεκρός από ασφυξία ή ποδοπάτημα στο μετρό του Συντάγματος θα ζούσαμε φέτος πολύ πιο άγρια, πιο βίαια και πιο επεισοδιακά Ιουλιανά από εκείνα του '65 και το καλοκαίρι θα γινόταν κόλαση. Φαίνεται ότι το απέτρεψε αυτό ο ίδιος συλλογικός νους που διευθύνει το όποιο χάος μάς καθοδηγεί και μας ορίζει, γιατί επιφυλάσσει καλύτερη τύχη κυρίως στις νέες και τους νέους που πλημμύρισαν τις πλατείες μας. Η αιματοχυσία προς το παρόν απεφεύχθη. Η θερινή ραστώνη θα εκτοπίσει τους αγανακτισμένους στις παραλίες. Εκεί θα αναστοχαστούν και θα ερωτοτροπήσουν με το μέλλον. Το φθινόπωρο θα δούμε τι γεννητούρια θα 'χουμε.
ΟΠΟΙΟΣ μουντζώνει, μετά σκύβει και παίρνει μια πέτρα. Το πιο εύκολο είναι να την πετάξεις. Το πιο δύσκολο να τη χρησιμοποιήσεις και να χτίσεις κάτι καινούργιο. Στην πλατεία Συντάγματος οι σκηνίτες δοκίμασαν. Εχτισαν απ' το τίποτα μια μικρή εναλλακτική πολιτεία. Διακρίθηκαν στη συνεννόηση, την άμεση δημοκρατία, την καθαριότητα και την ψυχραιμία. Εστησαν σε χρόνο dt εστιατόριο, ιατρείο, εναλλακτικό δίκτυο ενημέρωσης και επικοινωνίας, μέχρι και ανταλλακτική τράπεζα.
ΤΟ φθινόπωρο, το κίνημα της πλατείας εκ των πραγμάτων θα μετεξελιχθεί. Θα αναγκαστεί να εφεύρει νέους πρωτότυπους τρόπους για να συνεχίζει να παρεμβαίνει και να επηρεάζει την πολιτική ζωή. Εκείνοι που οργάνωσαν μέσω Ιντερνετ αυτή την αναπάντεχη διαμαρτυρία θα είναι τώρα υποχρεωμένοι να δείξουν έναν άλλο δρόμο -τρόπο επιβίωσης μέσα σε μια Ελλάδα που μαραζώνει. Απ' την αρχή το 'χαν συνειδητοποιήσει αυτό: πως δεν αρκεί να 'σαι κάθε βράδυ μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη και να μουντζώνεις τα παρηκμασμένα ΚΑΠΗ.
ΑΥΤΗ η γενιά που έφτιαξε την πλατεία μάς έβαλε τα γυαλιά. Είναι πιο μορφωμένη, πιο ευρηματική και δείχνει πιο ικανή από τις προηγούμενες. Τουλάχιστον από τη γενιά του Πολυτεχνείου κι από τη δική μας, της μεταπολίτευσης τη χαμένη γενιά, που ενσωματωθήκαμε, πουληθήκαμε, τα σκατώσαμε· ό,τι θες πες και φτύσε μας στα μούτρα με ροχάλα.
ΚΑΘΕ γενιά, κάθε κίνημα, βγάζει δικές του ηγεσίες και πρωτοπορίες. Παραμερίζουμε επειδή θέλουμε ακόμη να ελπίζουμε. Οτι έρχεται μια νέα γενιά που δεν θα επιτρέψει να ζήσει η Ελλάδα μεγάλη συμφορά. Δεν έχω να ελπίζω κάπου αλλού παρά μόνο στο ότι θα 'ρθουνε νέοι, άφθαρτοι, ικανοί και θα βρουν δικό τους τρόπο να επιβιώσουν μες στην κρίση και να τα αλλάξουν όλα. Προς το καλύτερο εννοείται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου