Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

Δέκα επιλεγμένοι "Αφορισμοί" του Φραντς Κάφκα (μτφ. Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης,εκδόσεις "Ερατώ",1997) / Και το τρέιλερ από την αριστουργηματική μεταφορά της "Δίκης" από τον Όρσον Ουέλς (1962)


1 Ο αληθινός δρόμος ένα τεντωμένο σκοινί, όχι ψηλά, μα μόλις πάνω από το έδαφος. Μοιάζει να 'ναι εκεί για να σε πεδικλώσει μάλλον παρά για να το περπατήσεις.

3 Δύο τα πρωτεύοντα ανθρώπινα αμαρτήματα, κι όλα τα άλλα από τούτα απορρέουν: ανυπομονησία και νωθρότητα. Η ανυπομονησία απ' τον Παράδεισο τους έδιωξε, η νωθρότητα να επιστρέφουν δεν επιτρέπει.

7 Ένα από τα δραστικότερα μέσα που μετέρχεται το Κακό για να σαγηνεύει είναι η πρόσκληση σε αγώνα. Είναι σαν τον αγώνα με τις γυναίκες, που στο κρεβάτι καταλήγει.

10 Ο Α. πολύ από περηφάνια φουσκώνει, θαρρείς πως έχει κάνει βήματα πολλά στην Καλοσύνη, μιας που ως στόχος πολλών πόθων σαγήνευσης νιώθει εκτεθειμένος σε πάμπολλους πειρασμούς από κατευθύνσεις που άγνωστες πρωτύτερα του ήταν. Αλλά η σωστή εξήγηση είναι ότι ένας μεγάλος διάβολος έχει εντός του εισελεύσει, κι άλλοι αναρίθμητοι πια, διάβολοι μικρότεροι καταφθάνουν για να υπηρετήσουν τον μεγάλο. 

15 Σαν μονοπάτι το φθινόπωρο: μόλις που προφταίνεις να το σκουπίσεις, κι ύστερα πάλι γιομάτο φύλλα ξερά το βλέπεις.

16 Ένα κλουβί βγήκε να βρει ένα πουλί.

17 Είναι ένας τόπος όπου ποτέ πριν δεν είχα ξαναβρεθεί: η ανάσα σου είναι αλλιώτικη εδώ, κι από τον ήλιο πιο εκτυφλωτικά λάμπει δίπλα του ένα άστρο.

18 Αν ήταν να χτιστεί ο Πύργος της Βαβέλ δίχως να κατοικηθεί, θα είχε επιτραπεί.

19 Μην επιτρέψεις στο Κακό να σε κάνει να πιστέψεις ότι θα μπορούσες να κρατήσεις μυστικά από αυτό. 

24 Καλοτυχία να καταλάβεις ότι το έδαφος όπου πατάς δεν γίνεται μεγαλύτερο να είναι απ' όσο τα δύο πόδια σου καλύπτουν.


Δεν υπάρχουν σχόλια: