Η δραματική σχολή
γράφει ο Κωστής Παπαγιώργης
Σε ποια σχολεία πρεπει να μαθητεύσει ο πολιτικός για να διαμορφώσει χαρακτήρα και να νιώσει πλέον επαρκής για την άσκηση του πολυθρύλητου επαγγελματός του; Η γνώση των νόμων θεωρείται εκ των ουκ άνευ. Το σύνταγμα επέχει θέση περίπου "Αγίας Γραφής" του δημοκρατικού πολιτεύματος, άρα - ακόμη και στουρνάρι να είναι ο υποψήφιος πολιτευτής - τους νόμους οφείλει να τους γνωρίζει άριστα (πιθανώς για να μπορεί να τους παραβαίνει). Επιπλέον, υποχρεούται να γνωρίζει την Ιστορία της χώρας του (έθνος+κράτος) και, οσάκις η ανάγκη το επιβάλλει, να είναι σε θέση να προβεί σε συναρπαστικές συγκρίσεις με το παρελθόν. Όσο για την αρμοδιότητά του (οικονομολόγος, διεθνολόγος, συνταγματολόγος, νομικός, εργατολόγος), μπορεί να έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Οι γνώσεις αφθονούν, στην ανάγκη βρίσκονται εν είδει δανείων από τις τράπεζες γνώσεων, εκείνο όμως που σπανίζει είναι - τι άλλο; - το τάλαντο που προβιβάζει τον πολιτικό σε μοιραία φιγούρα, ικανή να ενσαρκώσει το ρόλο του εθνοσωτήρα και πιο ρεαλιστικά του περιβόητου κομματάρχη. Οι δεύτεροι και τρίτοι ρόλοι στις εκάστοτε κυβερνήσεις "ερμηνεύονται" χωρίς μεγαλειώδεις προσπάθειες, αντίθετα στη θέση του ηγέτη η καρέκλα υφίσταται ύποπτους τριγμούς, προ- και μετα-σεισμικούς κλονισμούς. Γενικά σε κάθε αντιπροσωπευτική Δημοκρατία υπάρχει ΕΝΑΣ που χάνει τον ύπνο του. Που ζει την πολιτική σαν δράμα, που έχει ανάγκη ψυχολόγους, μελετητές της εξωτερικής συμπεριφοράς, σπάνια βότανα και κυρίως ανεξάντλητο απόθεμα ρητορικής. Μουγκός πολιτικός δεν μπορεί να υπάρξει / πόσο μάλλον πρωθυπουργός (πρωτο-υπηρέτης δήλωνε η λέξη) που οφείλει να είναι το μεγάλο "στόμα", ο κεκλιμένος δραματουργός που ψηφίζεται από την πλειονότητα, αλλά απευθύνεται στο σύνολο του λαού. Αν θυμηθούμε ότι ο Αριστοτέλης την ψυχολογία του την εκθέτει στη "Ρητορική" του, η σχέση ανάμεσα στις δυο διδασκαλίες είναι εκτυφλωτική. Ρητορεύω μπορεί να σημαίνει ομιλώ, αλλά δυνάμει του αποτελέσματος μπορεί κάλλιστα να σημαίνει επηρεάζω, πείθω, γοητεύω, αποτυφλώνω ή διαφωτίζω, πειθαναγκάζω ή εξαναγκάζω, προπαγανδίζω ή βοώ εν τη ερήμω. Η πειθώ είναι μεγάλη και δη πολιτική τέχνη / ιδιαιτέρως όταν ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα. Κατά συνέπεια στο πρωτο πράγμα που ο πολιτικός θα πρέπει να έχει ξεσκολίσει είναι η πειστική τερατολογία. Πολιτικός που λέει την αλήθεια θεωρείται ορθότατα αποτυχημένος πολιτικός. Το διαπιστώνουμε στις τηλεοπτικές αντεγκλήσεις, όπου το πρωτο που παρατηρούμε είναι η ανικανότητα του οιουδήποτε πολιτικού να στραφεί ενάντια στο κόμμα του και να ομολογήσει αδυναμία, πλάνη, παραπλάνηση, ανικανότητα κλπ. Τό μόνο που οφείλει να ξεστομίζει είναι το κατηγορώ εναντίον του αντιπάλου. Δικαιολογημένα ο στοιχειωδώς έντιμος θεατής διερωτάται: καλά δεν νιώθουν έστω και μια φορά στη ζωή τους την ανάγκη να ομολογήσουν λάθη, ψευδοπολιτικές, σαχλαμάρες που θεωρούνται υγιή μέτρα, ανευθυνότητες, παλιανθρωπιές και τα παρόμοια; Η απάντηση είναι απλή και ιστορική: η πολιτική "δραματική σχολή" δεν γνωρίζει ειλικρίνεια και αυτοκατηγορία. Το εξ ορισμού σιωπηλό ακροατήριο μόνο όταν κολακεύεται ακολουθεί. Όταν δεν ακολουθεί όμως...
Ο ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ
Στίχοι : Διονύσης Σαββόπουλος
Μουσική : Διονύσης Σαββόπουλος
Πρώτη εκτέλεση : Διονύσης Σαββόπουλος
Αυτά τα λόγια με σφίξανε σαν πένσα,
τα είπε χθες το βράδυ μια ψυχή
κι ένας φαλάκρας, απ' έξω και από μέσα χαμογελούσε,
ναι, γιατί να σκοτιστεί.
Θυμάσαι που βαλάντωνες εκεί στην εξορία
και διάβαζες και Ρίτσο και αρχαία τραγωδία?
τώρα κοκορεύεσαι επάνω στον εξώστη
και μιλάς στο πόπολο σαν τον ναυαγοσώστη.
Στη φοιτητριούλα που σ' έχει ερωτευτεί
θα σε καταγγείλω πονηρέ πολιτευτή.
Τζάμπα χαραμίζει θα πάω να της πω
το νεανικό της και αγνό ενθουσιασμό.
Εκείνο που υψώνεται και σε εκμηδενίζει
είναι της καρδούλας μου το φως που ξεχειλίζει
και ότι σε γλιτώνει και σου δίνει την αιτία
είναι που χρειάζεται και η γραφειοκρατία.
Ο πρώτος προβοκάτορας απ' όλους στη ζωή μου
είναι η αφεντιά σου που αντιγράφει την φωνή μου.
άλλαξες το σώμα μου με έπιπλα και σκεύη
σαν τον σοσιαλισμό που σε βολεύει.
Χαρά να σε γιαούρτωνα εκεί που ρητορεύεις
εκεί που με χειροκροτάς χωρίς να το πιστεύεις
παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις λιώμα
απ' το πόδι με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου