Τα ποιήματα συμβαίνουν όπως τα θαύματα.
Σε κείνους που πιστεύουν.
Προσήλυτοι και προσκυνητές
συνωστίζονται στην είσοδο
για να εισέλθουν στο άβατο.
Ανάβουν λαμπάδα στο μπόι τους
και περιμένουν να τους συναντήσει η φήμη.
Ελθόντες επί την ηλίου δύσιν οι ποιητές
μπαίνουν από την έξοδο κινδύνου
όταν οι άλλοι εγκαταλείπουν το τέμενος.
Τα ποιήματα τα φέρνει ο καιρός, όπως τις εποχές.
Επωάζονται από νύχτα σε νύχτα στο θάλπος
και την ιερότητα της σιγής κι ένα πρωί αναδύονται
όπως οι νεοσσοί σπάζοντας τα κελύφη τους.
Τα ποιήματα κινήματα εμπνοής και φόβου
διαλέγουν τα ίδια τη μήτρα που θα τα γεννήσει.
Το επ' εμοί, κοιμάμαι με τον Ρωμανό/
ξυπνώ με Παπαδιαμάντη.
Έλλη Γιαννοπούλου
Μεθεόρτια της λύπης, εκδ. Εριφύλη, Αθήνα 2008, σελ. 20
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου