............................................................
Mια φωτογραφία κι ένα κείμενο* για την προσφυγιά στον Πειραιά, απόψε. Στον Πειραιά, 11 προς 12 Μαρτίου του 2016...
* Σημείωση: έγραψε ο φίλος στο fb Χρήστος Αγγελάκος
Mια φωτογραφία κι ένα κείμενο* για την προσφυγιά στον Πειραιά, απόψε. Στον Πειραιά, 11 προς 12 Μαρτίου του 2016...
Ήσυχα
απόψε στο λιμάνι. Αν εξαιρέσει κανείς τις εξωτερικές σκηνές που από δύο
σειρές που ήταν την προηγούμενη φορά, τώρα έχουν γίνει εφτά.
Στην μπροστινή σειρά καθισμένος κατάχαμα ένα νεαρός Αφγανός. Γύρω στα 25. Τραγουδούσε το πιο θλιμμένο τραγούδι που έχω ακούσει στη ζωή μου. Κοντοστάθηκα και περίμενα να το τελειώσει.
-Αν δεν τραγουδήσω, μου είπε, θα σπάσει η καρδιά μου.
Γνωριμία με τον Αλί. Ιρανός με καλά αγγλικά. Μας είπε την ιστορία του. Έκανε τη στρατιωτική του θητεία όταν μια ομάδα στρατιωτών βίασαν ένα αγόρι που συνυπηρετούσε. Το αγόρι αυτοκτόνησε. Ο Αλί κατήγγειλε το περισταστικό στον ανώτερό του. Εκείνος έσκισε την αναφορά. Το προχώρησε: συνέταξε άλλη και την έστειλε στον αμέσως ανώτερο. Οι βιαστές ανήκαν σε ένα επίλεκτο τάγμα, τους "Στρατιώτες της Πίστης". Ο Αλί βρέθηκε με το λαιμό μισοκομμένο, το μαχαίρι μπήκε από τη μία μεριά και βγήκε από την άλλη. Μας έδειξε την ουλή. Το χειρουργείο κράτησε 4 ώρες. Δεν είχε αναρρώσει ακόμα όταν τον παρέπεμψαν σε στημένη δίκη. Χωρίς δικηγόρο φυσικά, ενώ ο ίδιος δεν μπορούσε να μιλήσει μιας και η πληγή δεν είχε κλείσει. Τον καταδίκασαν για κλοπή, παρουσιάζοντας ψεύτικα κλοπιμαία που ο Αλί τα έβλεπε για πρώτη φορά. Τον οδήγησαν στη φυλακή. Κατάφερε να ειδοποιήσει τον γαμπρό του, τον άντρα της μεγάλης του αδερφής. Ο γαμπρός του λάδωσε κάποιους κυβερνητικούς αξιωματούχους με 2000 δολάρια. Τον βγάλανε. Έμεινε άλλα δύο χρόνια στο Ιράν. Άνοιξε ένα καφέ που του το κλείσανε. Η αστυνομία σαμποτάριζε όλες του τις δουλειές. Δυο χρόνια περπατούσε στο δρόμο κοιτάζοντας διαρκώς πίσω απ' την πλάτη του και δεχόμενος απειλές για τη ζωή του.
Με τον νέο διαχωρισμό ο Αλί δεν είναι πρόσφυγας, αφού δεν είναι Σύριος. Για την Ευρώπη και το ελληνικό κράτος είναι μετανάστης. Για τους κουρέλες τους φιλέλέδες είναι παράτυπος μετανάστης. Θα τους έλεγα ότι παράτυπος είναι ο κώλος τους, αλλά η μαμά μου μού είχε πει να μη βρίζω.
Στην μπροστινή σειρά καθισμένος κατάχαμα ένα νεαρός Αφγανός. Γύρω στα 25. Τραγουδούσε το πιο θλιμμένο τραγούδι που έχω ακούσει στη ζωή μου. Κοντοστάθηκα και περίμενα να το τελειώσει.
-Αν δεν τραγουδήσω, μου είπε, θα σπάσει η καρδιά μου.
Γνωριμία με τον Αλί. Ιρανός με καλά αγγλικά. Μας είπε την ιστορία του. Έκανε τη στρατιωτική του θητεία όταν μια ομάδα στρατιωτών βίασαν ένα αγόρι που συνυπηρετούσε. Το αγόρι αυτοκτόνησε. Ο Αλί κατήγγειλε το περισταστικό στον ανώτερό του. Εκείνος έσκισε την αναφορά. Το προχώρησε: συνέταξε άλλη και την έστειλε στον αμέσως ανώτερο. Οι βιαστές ανήκαν σε ένα επίλεκτο τάγμα, τους "Στρατιώτες της Πίστης". Ο Αλί βρέθηκε με το λαιμό μισοκομμένο, το μαχαίρι μπήκε από τη μία μεριά και βγήκε από την άλλη. Μας έδειξε την ουλή. Το χειρουργείο κράτησε 4 ώρες. Δεν είχε αναρρώσει ακόμα όταν τον παρέπεμψαν σε στημένη δίκη. Χωρίς δικηγόρο φυσικά, ενώ ο ίδιος δεν μπορούσε να μιλήσει μιας και η πληγή δεν είχε κλείσει. Τον καταδίκασαν για κλοπή, παρουσιάζοντας ψεύτικα κλοπιμαία που ο Αλί τα έβλεπε για πρώτη φορά. Τον οδήγησαν στη φυλακή. Κατάφερε να ειδοποιήσει τον γαμπρό του, τον άντρα της μεγάλης του αδερφής. Ο γαμπρός του λάδωσε κάποιους κυβερνητικούς αξιωματούχους με 2000 δολάρια. Τον βγάλανε. Έμεινε άλλα δύο χρόνια στο Ιράν. Άνοιξε ένα καφέ που του το κλείσανε. Η αστυνομία σαμποτάριζε όλες του τις δουλειές. Δυο χρόνια περπατούσε στο δρόμο κοιτάζοντας διαρκώς πίσω απ' την πλάτη του και δεχόμενος απειλές για τη ζωή του.
Με τον νέο διαχωρισμό ο Αλί δεν είναι πρόσφυγας, αφού δεν είναι Σύριος. Για την Ευρώπη και το ελληνικό κράτος είναι μετανάστης. Για τους κουρέλες τους φιλέλέδες είναι παράτυπος μετανάστης. Θα τους έλεγα ότι παράτυπος είναι ο κώλος τους, αλλά η μαμά μου μού είχε πει να μη βρίζω.
* Σημείωση: έγραψε ο φίλος στο fb Χρήστος Αγγελάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου