"...Ο χρυσούς κανών της ημετέρας μετριοκρατίας..." από τον φίλο στο fb Κώστα Κουτσουρέλη (facebook, 18/3/2016)

...........................................................

...Ο χρυσούς κανών της ημετέρας μετριοκρατίας...

 από τον φίλο στο fb Κώστα Κουτσουρέλη (facebook, 18/3/2016)
 

Η εξατομίκευση στην Ελλάδα, η προσωπική ανάδειξη που βασίζεται κατά κύριο λόγο στην αξία του παραγόμενου έργου και όχι στις κοινωνικές σχέσεις του δημιουργού, είναι πρακτικώς ανέφικτη για τους περισσότερους, διότι το κόστος της είναι εξαιρετικά υψηλό. Ακόμη και ο κορυφαίος επιστήμονας, καλλιτέχνης ή επαγγελματίας εξαρτάται από την αρωγή ή την ανοχή των μελών της συντεχνίας του αν δεν θέλει η δουλειά του να περιβληθεί με ένα αδιαπέραστο πέπλο σιωπής ή να πέσει θύμα της καταλαλιάς. Και ως ανταπόδοση οφείλει να τα ανέχεται με τη σειρά του και να αποσιωπά τα κουσούρια και την μετριότητά τους.

Επειδή μάλιστα η ανάδειξη κάποιου διά μέσου της αξίας του και μόνον αυτομάτως τον θέτει στο στόχαστρο του κοινωνικού φθόνου, ο ευφυής φροντίζει πάντα να τονίζει όσο γίνεται λιγότερο την υπεροχή του, υποκρινόμενος και κολακεύοντας το σινάφι του, καμωνόμενος δηλαδή ότι είναι και αυτός ένας από τους πολλούς, συχνά νερώνοντας και αλλοιώνοντας ο ίδιος το έργο του ώστε να μη "χαλάει την πιάτσα" και να μη δίνει στόχο.
Ο κανόνας εδώ, ο χρυσούς κανών της ημετέρας μετριοκρατίας, είναι ότι όσο πιο ασήμαντος φαίνεσαι, τόσο λιγότερο απειλητική φαντάζει η επιτυχία σου στα μάτια των άλλων, άρα τόσο πιθανότερη και η αποδοχή της. Η παντελής απουσία κριτικής σκέψης, η λυσσαλέα αντίσταση απέναντι σε κάθε είδους αξιολόγηση, το μίσος απέναντι στην αριστεία, το γεγονός ότι τόσοι "μίμοι και γελωτοποιοί" κάνουν σε μάς μεγάλη καριέρα και τόσοι σπουδαίοι παθαίνουν στην ψάθα, κυνηγημένοι ή λησμονημένοι, έχει την αφετηρία του εδώ.
Συνηθίζουμε να εγκωμιάζουμε τις αρετές του ελληνικού κοινοτισμού, τη θερμότητα των διαπροσωπικών σχέσεων, την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια των ανθρώπων· αυτή είναι η σκοτεινή του πλευρά.