"Ιστορία ενός αιχμαλώτου" του Στρατή Δούκα - η σκηνή του αποχωρισμού στη θεατρική διασκευή μετά μουσικής...*

............................................................

"Ιστορία ενός αιχμαλώτου" του Στρατή Δούκα - η σκηνή του αποχωρισμού στη θεατρική διασκευή μετά μουσικής...*

"...Πήγαμε στην πολιτεία στο χάνι. Ο χανιτζής ήταν Μακεδόνας. Και μόλις πήγαμε, ο αφεντικός μου μίλησε στους πατριώτες μου, και πέφτουν αυτοί επάνω μου και μου λένε πολλά. – Ένα χρόνο μείνε και θα γίνεις άνθρωπος  μια φορά. Κι εγώ τους λέω: - Ξεκίνησα πια. Κι είπα και σε κείνους και στον αφεντικό μου να μη στενοχωριούνται. Μια φορά εγώ πάλι θάρτω· τόχω τάξει. Ύστερα κι αγάπησα το μέρος. Ούτε απ’ το μέρος, ούτε απ’ τους ανθρώπους έχω παράπονο.

Υστερινά ο Τούρκος έχασε πια την ελπίδα. Πήραμε τα ρούχα. Κι ο χανιτζής, μου λέει. – Πάρε είκοσι μπαγκανότες κι άμα φτάσεις στην Προύσα να μου πάρεις ένα ζωνάρι. Ο αφεντικός μου μού δίνει για να του πάρω σαρίκι. Κι εγώ τα πήρα όλα και τάριξα στη σακκούλα.

Υστερινά εγώ του είπα: - Τα χαρτιά μου είναι σίγουρα ή εγώ πρέπει να πάω στο Φρουραρχείο να τα θεωρήσω;

Συγγραφέας: - Ο Γραμματέας, (μου λέει), έρχεται εδώ, ένα νέο παιδί χωροφύλακας, αυτός είναι δικός μας.

Αιχμάλωτος: Και σε λίγο αληθινά ήρτε, και παίρνει το φύλλο μου και το κάνει Χαρεκέτ Προύσα, (μέσον Προύσης) γιατί δεν ήξερα αν δουλεύουν τα βαπόρια.

Κι άμα τέλειωσε. – Είναι σωστό; τους λέω, για θέλει τίποτα;

Συγγραφέας: - Μ’ αυτό, (μου λέει), πας και στην Μπαγντάτα.

Αιχμάλωτος: Κι εγώ με τα λόγια τους δεν ησύχασα.

Συγγραφέας: – Γιατί δεν έχεις εμπιστοσύνη; (μου λέει ο αφεντικός μου). Εγώ είμαι γνωστός μέσα σ’ όλα τα Θείρα. Εσύ θα πας και δε θα γυρίσεις.

Αιχμάλωτος: Άμα πεθάνω, του λέω. Μα άμα δεν πεθάνω, καρτέρα με. Κι ήρτε ώρα να ξεκινήσει το τραίνο. Κι ο αφεντικός μου μ’ έσφιξε πάλι κι έκλαψε.

Συγγραφέας: Πολύ καλό μ’ έκανες (μου λέει). Πήγαινε στο καλό. Υγεία να σου δίνει ο Θεός!

Αιχμάλωτος: Πολύ καλοσύνη είδα και γω από σένα (του λέω). Είμαι πολύ ευχαριστημένος.

Τώρα μπήκα στο τραίνο. Δυο Εβραίοι κι ένας Τουρκοκρητικός είχαν ομιλία για τους Έλληνες της κατοχής. - Ο Παναγιώτης είναι ένας πώκανε τούτο και κείνο τώρα μαθαίνουμε πως είναι στην Πάντερμο, το σκυλί έλεγε ο Εβραίος και κατηγορούσε τους Έλληνες. Εγώ κάθισα στην πάντα κι άκουγα για τον αιχμάλωτο τον Παναγιώτη. - Οι Εβραίοι κάνουμε όλο αναφορές από τα Θείρα, μα δεν συμφωνούν για να τον κρεμάσουμε. Κι εκεί που μιλούσε, ο Τούρκος είδε πως ο Εβραίος είχε στην τσέπη περίστροφο. - Κερατά, τσιφούτη, έ! Και μιλάς ακόμα; Όταν οι Έλληνες ήταν εδώ, εσύ τι έλεγες; κι έχεις και πιστόλι που εμείς δεν έχουμε! Και χυμάει να του πάρη το πιστόλι.  - Από κείνους τους Εβραίους με νομίζεις; του λέει. Και χύνεται απάνω του. Λογομαχούνε και γω κάνω σεργιάνι . Ο Εβραίος τού λέει: - Κοίταξε καλά κι έχω άδεια. Και σαν και σένα είμαι νοικοκύρης και θα βρεις τον μπελά σου. Κι έτσι συχάσανε. Ύστερα το ΄ριξαν στα αστεία. - Είσαι Εβραίος, μωρέ, του λέει και δε σου πρέπει. Φτάσαμε στο Ντούραλη. Εγώ είμαι κρυμμένος να μην με γνωρίσει τούρκικο μάτι. Είναι σύνορα δικά μας. Εκεί μέσα στάθηκα κλειδωμένος…. Τέλος φτάσαμε στη Σμύρνη. Κατέβηκα..."

*Σημείωση: Στην παράσταση στον Χώρο Τέχνης "Ιδιόμελο" από τις 23/1/2016 μέχρι τις 27/3/2016