"...Κι απο μέσα κάθε μέρα άλλη η φωνή τους βγαίνει..." ποίημα της φίλης στο fb ποιήτριας Αναστασίας Θεοδωρούδη (facebook, 22/3/2016)

..................................................................

 Αναστασία Θεοδωρούδη (γ.1975)
















 ...Κι απο μέσα κάθε μέρα άλλη η φωνή τους βγαίνει...




Παγκάκια άδεια
στις πλατείες αγριοπερίστερα λερα
μαύρα απο την καπνιά.
Μονάχα ετούτα τα πουλιά.
Τα βρώμικα έμειναν
να κάθεται
στο ράμφος τους η λύπη.
Να γέρνει ως κάτω
το αδύναμο κεφάλι.
Το όμορφο.
Απο το βάρος.
Και να καβαλά αυτή
αλαφιασμενη
όσα ονειρεύονται ,
όσα κοιτάζουν
στο πέταγμα τους
στα ψηλά ,
όσα η σκιά τους
χαϊδεύει χαμηλά .
Ετσι τα παίρνει ο ύπνος.
Ησυχα.
Το πρωί ξυπνούν.
Κι απο μέσα κάθε μέρα άλλη η φωνή τους βγαίνει.
Πιο βραχνή.
Να ζητάει το χαμένο της
ψωμί.
Ωσπου να χαθεί κι αυτή
σιγά σιγά να σβήσει για πάντα στη σιωπή.