Για όλα φταίει το γκαζόν...!

Αστειατόριον Του Γιώργου Σκαμπαρδώνη

Εφημερίδα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"

Ημερομηνία: 26/09/2010

Ωχ, αμάν, τα λαχανικά χαλάν



   Ο Πάγκαλος λέει ότι μαζί τα τρώγαμε τα λεφτά τόσα χρόνια. Και αν είναι αλήθεια, τότε απορώ πώς γίνεται αυτός να έχει εβδομήντα ακίνητα κι εγώ μόνο ένα και να χρωστάω κι ένα κάρο λεφτά στο δάνειο. Όμως υπάρχουν, βέβαια, και χειρότερα. Άλλοι, οι περισσότεροι, δεν έχουν ούτε μισό ακίνητο και ξεραίνουν από τώρα, πια, το σκατό τους να το φάνε στα δύσκολα, τον χειμώνα, ως κριτσίνι.

   Αναμφίβολα, λέγοντας ο Πάγκαλος ότι μαζί τα φάγαμε τα λεφτά (κόντρα στην άποψη: στον αγώνα ενωμένοι και στη μάσα χωριστά) εννοεί τον εαυτό του, τους πολιτικούς κι όλους εκείνους που διόρισαν στο δημόσιο ή ως επικεφαλής ΔΕΚΟ και λοιπά, όχι από μεγαλοφροσύνη ή από σοσιαλιστική εμμονή αλλά για να τους εξασφαλίσουν ως οπαδούς που θα τους ξαναψήφιζαν για να επανεκλεγούν οι ίδιοι, να ξαναδιορίζουν καινούργιους και τούμπαλιν. Δούλεψε καλά η κυκλική φάμπρικα.

   Συνεπώς, αν φάγανε κι άλλοι ή αν γλύψανε κάνα κοκαλάκι από σπόντα, το έκαναν οι αποπάνω από δική τους προσωπική και πολιτική ιδιοτέλεια και όχι στο όνομα του σοσιαλισμού, αφού αυτή η πρακτική μάλλον σαν παλαιοδεξιά μοιάζει και καθόλου ως συμπεριφορά που θα έδινε άλλο ήθος στη χώρα - ποια χώρα;

   Ο κυνισμός του Πάγκαλου, ωραίος και απελευθερωτικός, μπορεί ωστόσο να ασκείται μάλλον εκ του ασφαλούς, καθότι ο Θόδωρος παρέκαμψε τα εβδομήντα, οπότε και να φύγει δεν έχει πρόβλημα, θα πέσει η παχυλή σύνταξη, θα αρκεί για καθημερινά παϊδάκια και κοντοσούβλια. Αλλά και σύνταξη να μην είχε, απ’ αυτά που φαγώθηκαν υπάρχουν αρκετά για να ζήσει χορταστικά και να υποστηρίξει, επιπλέον, και τη γυναίκα του ως υποψήφια δήμαρχο, μιας και ο σοσιαλισμός δεν ανέχεται την οικογενειοκρατία όπως ο καραμανλισμός, ο μητοστακισμός και άλλες χρηστές και εθνοσωτήριες φαμίλιες, είτε με την έννοια που δίνουν στη λέξη φαμίλια οι Σικελοί είτε όχι.

   Υπάρχει, λοιπόν, αυτός ο επαναλαμβανόμενος κυνισμός του παρησσιαζόμενου, προγάστορος υπουργού που λέει αλήθειες, αμφιβάλλω, όμως, αν το κάνει από φιλαλήθεια ή από ηθελημένη διάθεση προβοκάτσιας, που προκύπτει μάλλον από μια συνεχή διάθεση να τον προσέχουν, ένα είδος συνδρόμου προσωπικού βουγιουκλακισμού (υπονοείται κάποιο πρόβλημα παιδικής ηλικίας; Πιθανώς).

   Αλλά η ωμότητα χρειάζεται και ωμές απαντήσεις. Διότι η διατύπωση σημαίνει και κάτι άλλο: Τα φάγαμε μαζί και κανείς δεν είναι στη φυλακή, επομένως όσοι δεν φάγατε είστε κορόιδα και, επιπλέον, τώρα την πληρώνετε διπλά: Και δεν επωφεληθήκατε και σας ξαναγδέρνουμε εμείς οι ίδιοι που ευθυνόμαστε για το φάγωμα των χρημάτων. Δηλαδή μας ρίχνει χλαπάτσα στα μούτρα. Μας λέει ευθέως ότι είμαστε και δαρμένοι και φταίχτες. Κορόιδα. Σωστά. Μήπως δεν είμαστε; Δεν βοσκήσαμε, τόσα χρόνια, τόνους πολιτικού γκαζόν ως ζώα βοσκηματώδη, κατά τον Αριστοτέλη;

   Όποιοι θεωρήσουν τη φράση του Πάγκαλου απλή και συνηθισμένη αμετροέπεια λόγω πιθανού σακχάρου ή πτωχαλαζονεία κάνουν λάθος. Είναι μάλλον η χρόνια δυσπεψία που προέκυψε μετά τα Ίμια και το αμασητί φάγωμα του Οτσαλάν - ωχ αμάν, ωχ αμάν, τα λαχανικά χαλάν.