Γράφει ο Κώστας Γεωργουσόπουλος (Από "ΤΑ ΝΕΑ", 4/9/2010)
Πριν ο πετεινός λαλήσει τρεις φορές από το Σάββατο εκείνο που είχα εξεγερθεί, όχι ως αφ΄ υψηλού κριτής αλλά το με ιδρώτα και αίμα αποκτημένο δικαίωμα ενός εκπαιδευτικού που αποτελεί σχεδόν μοναδικό παράδειγμα «Μουσείου Εκπαίδευσης» (δημόσια, ιδιωτικά, νυχτερινά, φροντιστηριακά, προλεταριακών, μικροαστικών και μεγαλοαστικών περιοχών και επαρχιωτικης εξορίας σχολείων), για την κατάργηση της βάσης του δέκα (και όποιας βάσης, έστω κι αν ήταν του 12 ή του 14), και τώρα διαβάζω ακόμη και τους «θεωρητικούς» της κατάργησης, τους κοινωνιολόγους της εκπαίδευσης και τους ιστορικούς και στατιστικολόγους να τίλλουν τις τρίχες της κεφαλής τους για το φιάσκο. Και τι φιάσκο! Διαβάζω και εξίσταμαι: «Φέτος υπήρξαν περίπου 94.000 γραπτά (δηλαδή το 1 στα 6 γραπτά των Πανελληνίων Εξετάσεων) που βαθμολογήθηκαν 0-5, δηλαδή μιλάμε ουσιαστικά για 94.000 λευκές κόλλες. Μαζί τους άλλα περίπου 116.000 γραπτά (δηλαδή 1 στα 5) βαθμολογήθηκαν με βαθμολογία μικρότερη του 10. Με άλλα λόγια, ένας στους τρεις υποψηφίους έγραψε φέτος κάτω από τη βάση και από αυτούς περίπου οι μισοί έδωσαν σχεδόν λευκή κόλλα. Την ίδια ώρα, στην αντίπερα όχθη περίπου 88.000 γραπτά βαθμολογήθηκαν με άριστα (18-20). Μιλάμε για ένα μεγάλο αγεφύρωτο χάσμα. Χάσμα στις βαθμολογίες (10.500 αριστούχοι από τη μια, 30.000 υποψήφιοι κάτω από τη βάση από την άλλη), χάσμα στους υποψηφίους και στις βάσεις (από 868 μέχρι 19.453 μόρια!!), χάσμα στις προσδοκίες» (Χρήστος Κάτσικας, στην «Αυγή» 29/8/2010). Ο ερευνητής μάλιστα θεωρεί πως αυτό το παράδοξο και πρωτότυπο (διεθνώς;) σύμπτωμα, τα τελευταία χρόνια ΠΑΓΙΩΝΕΤΑΙ.
Και αφού διαπιστώνεται πως παγιώνεται, συντηρείται. Αφήνω που υπήρξε και πανεπιστημιακός δάσκαλος που εδοξολόγησε τους βαθμολογημένους με 0,9 ανακηρύσσοντάς τους ηρωικά παραδείγματα της δημοκρατικής και σοσιαλιστικής παιδείας (και του λαϊκισμού, λέω εγώ).
Και φυσικά δεν μπορώ να χρεώσω αυτή την κατάντια στη σημερινή ηγεσία του υπουργείου Παιδείας κ.τ.λ. Αν για κάτι ευθύνεται είναι πως το μόνο μέτρο που είχε, αν θέλετε, φτουρήσει της προηγούμενης, η βάση του 10, το κατήργησε. Αλλά και αυτό ήταν προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ και η παρούσα ηγεσία ήταν υποχρεωμένη (αν και σε περίπτωση διαφωνίας ανέμενε κανείς άλλη αντίδραση).
Μα, θα μου πείτε, το έρμο το 10 κάτω ή πάνω από τη βάση είναι το αίτιο της κατάντιας της εκπαίδευσης;
Οχι, βέβαια, αλλά είναι ο καταλύτης. Και ιδού πώς: Α.Αφήνω τα άλλα διαγωνιζόμενα μαθήματα που βαθμολογήθηκαν κάτω από τη βάση. Θα μείνω στα ελληνικά. Ενας υποψήφιος που ύστερα από δωδεκάχρονη εκπαίδευση, συν τη φροντιστηριακή (το 90% των υποψηφίων πάνε φροντιστήριο) γράφει ελληνικά (θέλετε ελληνικούλια;) κάτω από τη βάση είναι κυριολεκτικά Λειτουργικός Αναλφάβητος. Πείτε μέσα σας: ΝΑΙ.
Β.Τι βαθμό απολυτηρίου- και ποιος του το έδωσε- είχε αυτός ο υποψήφιος και με τι βαθμό βαθμολογήθηκε έναν χρόνο στην τάξη του στα ελληνικά; Μη μου πείτε πως τα ξέχασε σε ένα μήνα! Γ.Αφήνω τα άλλα μαθήματα λοιπόν και μένω στα ελληνικά του υποψηφίου που τώρα είναι φοιτητής και καλείται να παρακολουθήσει και να εξεταστεί συνήθως γραπτά σε ειδικά μαθήματα που διδάσκονται στα διάφορα διάσπαρτα ανά την επικράτεια ΤΕΙ. Πώς ο έρμος ο ειδικός καθηγητής θα ανέβει στην έδρα και θα διδάξει το αντικείμενο που έχει χρεωθεί. Επαψε πια να ισχύει το γλωσσολογικό ΑΞΙΩΜΑ (του Τσόμσκι δα) ότι Γλώσσα και Διάνοια, Γλώσσα και Σκέψη είναι αμφιμονοσήμαντα. Παραπαίουσα γλώσσα, έλλειψη λεξιλογίου, σημασιολογική σύγχυση σημαίνει παραπαίουσα, λειψή σκέψη, σύγχυση νοός; Τι θα κατανοήσει ένας φοιτητής από το μάθημα της τεχνολογίας των τροφίμων, της γεωργικής οικονομίας, του ταξινομικού συστήματος, του λογαριθμικού που θα ακούσει από τον βιβλιοθηκονόμο, τις βασικές αρχές μικροβιολογίας ή βρεφονηπιακής υγιεινής, όταν έχει λάβει βαθμό 4, 5, 2, στα ελληνικά αναπτύσσοντας (;) το θέμα κοινής νοημοσύνης που είναι πάντα το εξεταζόμενο στις Πανελλήνιες.
Δ.Νέτα σκέτα. Αυτό το δυστυχισμένο θύμα αυτής της εκπαιδευτικής κατάντιας (θύμα, κύριε συνάδελφε, όχι ήρωας!) συνθλίβεται ανάμεσα σε δύο μυλόπετρες: Μια χωλή δημόσια και ισότιμη, λόγω κοινότητας ύλης και μια ιδιωτική (Αλήθεια, πόσοι απόφοιτοι της ιδιωτικής βαθμολογήθηκαν με βαθμό κάτω από τη βάση; Θυμίζω πως η αφρόκρεμα των αποφοίτων των ιδιωτικών μέσω ΙΒ που είναι ισότιμο απολυτήριο με της ελληνικής εκπαίδευσης- με απόφαση του τότε υπουργού Παιδείας Γ.Α. Παπανδρέου- φεύγουν για το εξωτερικό). Και ότι ανέτοιμο καθηγητικό προσωπικό από τη μια και από την άλλη ειδικευμένοι καθηγητές στα τεχνολογικά ιδρύματα που αυτονόητα υποθέτουν πως οι φοιτητές τους γνωρίζουν βασικές έννοιες (!), προμηθεύουν την ήδη νεκρή αγορά πτυχιούχων με αστοιχείωτους και συνάμα άνεργους. Δηλαδή βραδυφλεγείς βόμβες.
Ε.Το τραγικό πάντως βρίσκεται αλλού. Στα ΤΕΙ συναγελάζονται και αριστούχοι με αστοιχείωτους. Υποψήφιοι που επέλεξαν το τμήμα ως πρώτη και δεύτερη, άντε και τρίτη επιλογή και άλλοι που έβαλαν ένα σταυρό, τον εικοστό πέμπτο, στα τυφλά και ο υπολογιστής τους έχρισε φοιτητές. Αντε να συνεννοηθούν στα εργαστήρια, στις ομαδικές εργασίες.
Με περιλούει, ως δάσκαλο, κρύος ιδρώτας αν σκεφτώ σεμινάριο με 5-10 φοιτητές με τη γνωστή αναλογία, δύο εγγράμματοι πέντε αστοιχείωτοι και, υποθέτω, πως ανάμεσα στους αστοιχείωτους λόγω ελλιπούς δημόσιας εκπαίδευσης ένας φιλότιμος έχει απορίες και ρωτάει, πράγματα στοιχειώδη, αυτονόητα για τον διαβασμένο, πώς θα γλιτώσει των διαβασμένων συναδέλφων τη δικαιολογημένη αγανάκτηση για τη χρονοτριβή των σπουδών. Αφήνω τα ΤΕΙ. Φίλος καθηγητής Φυσικομαθηματικής Σχολής Αθηνών μου εξέφραζε την απελπισία του, όταν στο Τμήμα Φυσικής στο πρώτο έτος διαπίστωσε πως το σύνολο των φοιτητών του αγνοούσε, στο θεό σας, τη διαφορά ανάμεσα στη θερμότητα και τη θερμοκρασία. Το αφοπλιστικό τους επιχείρημα. Η θερμότητα δεν ήταν στην εξεταστέα ύλη των Πανελληνίων Εξετάσεων! Και ο φουκαράς ο φίλος καθηγητής δίδασκε Θερμοδυναμική!!
Αλήθεια, σκέφτεται η ηγεσία του υπουργείου εισαγωγή σε ΤΕΙ μόνο με το απολυτήριο; Δηλαδή ούτε με το πασάλειμμα του φροντιστηρίου;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου