Οι μεταλλωρύχοι του Σαν Χοσέ και οι «μεταλλωρύχοι» της Ελλάδας…
…Είναι ειρωνεία το γεγονός ότι νοιαζόμαστε για τη ζωή 33 ξένων, ενώ καλά γνωρίζουμε ότι κάθε χρόνο εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν από αίτια κάθε άλλο παρά φυσικά: από πείνα και αρρώστιες που συνδέονται με την πείνα, από πολέμους, από μολυσμένο αέρα και νερό, από έλλειψη νερού, από έλλειψη φαρμάκων και υποδομών. Όμως όλοι αυτοί ανήκουν στο πεδίο της στατιστικής ή μάλλον του αναπόφευκτου, του «έτσι είναι η ζωή», ενώ οι 33 Χιλιανοί ήρθαν ανατριχιαστικά κοντά μας, μας κοίταξαν από το γυαλί της τηλεόρασης, όπως δεν πρόλαβαν να μας κοιτάξουν πολλοί άλλοι που βρήκαν άδικο θάνατο – ας θυμηθούμε το υποβρύχιο Κουρσκ, τους νεκρούς των Δίδυμων Πύργων, τα θύματα των βομβαρδισμών σε Ιράκ, Γάζα, Αφγανιστάν.
Ίσως έχουμε κι άλλους λόγους να νοιαζόμαστε για τους μεταλλωρύχους του Σαν Χοσέ. Μήνες τώρα μας λένε ότι η Ελλάδα είναι καταπλακωμένη κάτω από χρέη, ελλείμματα, σκάνδαλα, προνόμια και λαμογιές, ενώ οι διασώστες μας μάς βεβαιώνουν ότι το σχέδιο σωτηρίας θα πετύχει, αρκεί, όπως οι έγκλειστοι στη Χιλή, να μην αμφισβητούμε τις αποφάσεις της Παραγωγής. Άριστο το αυτοδίδακτο σωστικό συνεργείο, αετομάτηδες οι ξένοι επιτηρητές της εφαρμογής του, επομένως, άσκοπη έως και επικίνδυνη είναι κάθε σκέψη για άλλους τρόπους και δρόμους διαφυγής. Το ίδιο σύστημα που μας έστειλε στα λαγούμια της ύφεσης και της ανεργίας, τώρα υπόσχεται να μας σώσει, όχι βέβαια όλους αλλά τους πιο ανθεκτικούς.
Από τα «Αποτυπώματα» της Μαριάννας Τζιαντζή με τίτλο «Το πιο τερατώδες ριάλιτι» («Καθημερινή» 5/9/2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου