Την πρώτη φορά που είχε έρθει το χαρτί της Εφορίας για περαίωση στη ζωή µου, ήµουνα µικρή κι αθώα. Τι σηµαίνει αυτό, πήγα και ρώτησα στην Εφορία, και µου εξήγησαν ότι ζητάνε χρήµατα για να µην κάνουν έλεγχο στα βιβλία µου. Ξενύχτησα να τα σουλουπώσω, και την άλλη µέρα τα φορτώθηκα και τους τα πήγα να τα ελέγξουν. Είχαν γελάσει πολύ οι άνθρωποι, αν και δεν µου εξήγησαν τον λόγο. Δεν τα άνοιξαν πάντως τα βιβλία µου, τα πήρα πίσω πικραµένη σα µαθήτρια που πήγε διαβασµένη στις εξετάσεις και οι καθηγητές δεν ενδιαφέρθηκαν να την ρωτήσουν τίποτε. Αυτό το σύνδροµο της µαθήτριας που φοβάται µήπως κάνει κάποιο λάθος στα τετραδιάκια της θα πρέπει να µε κυνηγάει, γιατί έκτοτε πληρώνω κάθε φορά που η Εφορία απειλεί µε έλεγχο βιβλίων. Ετσι συµβουλεύουν οι ειδικοί. Μα γιατί, απορώ πάντα, αφού είµαι εντάξει στις υποχρεώσεις µου, να πληρώσω σα να µην ήµουν; Μου εξηγούν ότι η Εφορία χρειάζεται εισπράξεις, κάπως σαν τον πεινασµένο δράκο που βγαίνει παγανιά για ανθρώπινο κρέας, κι αν ψάξει καλά τα βιβλία µου κάποιο λάθος µπορεί να βρει, οπότε θα πληρώσω πρόστιµο µεγαλύτερο.
(Κάθε τόσο προτείνει η στήλη να µπει µάθηµα συµπλήρωσης βιβλίων εσόδων εξόδων στα γυµνάσια, αλλά κανείς δεν ακούει.) Υπάρχει µια κατηγορία εργαζοµένων που πάντα πληρώνει φόρους, όµως η Εφορία, που θεωρεί όλον τον κόσµο φοροφυγά, της φέρεται χειρότερα από ό,τι στους φοροφυγάδες.
Την βάζει να πληρώσει παραπάνω, προσβάλλοντάς την κιόλας ως ύποπτη. Δεν µπορείς όµως να κάνεις αγωγή στην Εφορία για προσβολή ή συκοφαντική δυσφήµηση, όπως στις εφηµερίδες. Να κάψω τα βιβλία, λέει, που τόσα χρόνια παρακολουθούν τις πληρωµές µου, που µοχθώ να συγγράψω; Δεν είναι ύβρις τουλάχιστον;
Ένοχοι και συνένοχοι (από την "Ελευθεροτυπία", 23/9/2010)
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ της κυβέρνησης δεν φημίζεται για άνθρωπος που μασάει τα λόγια του. Το αντίθετο μάλιστα.
Τις πιο πολλές φορές τα λέει τόσο χοντρά, που περνάει πάνω από την αλήθεια και την πολτοποιεί. Δεν ξέρω αν αυτό είναι προτιμότερο από τη σιωπή του τάφου, που επιδεικνύουν άλλοι συνάδελφοί του όταν πρόκειται για κρίσιμα θέματα. Νομίζω ότι και η σιωπή και η ισοπέδωση είναι εξ ίσου επιζήμιες για τους πολίτες. Κυρίως όταν η ισοπέδωση ενοχοποιεί τους ίδιους τους πολίτες, όπως έκανε προχθές ο κ. Θ. Πάγκαλος.
Δεν θα κουραστώ να το γράφω: οι Ελληνες δεν είναι και οι πιο άγιοι και νομοταγείς πολίτες. Και πολλή μελάνη έχει χυθεί για το αν η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα. Αν δηλαδή φταίνε οι πολίτες, που οι πολιτικοί τους είναι διεφθαρμένοι, ή οι πολιτικοί, που οι πολίτες είναι διεφθαρμένοι. 'Η, τελικώς, αν ισχύει η μέση οδός, ότι δηλαδή και οι δύο πλευρές ευθύνονται, τροφοδοτώντας η μία την άλλη.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ της κυβέρνησης, με αφορμή το πάγιο ερώτημα των πολιτών για το ποιοι έφαγαν τα λεφτά, είπε προχθές στη Βουλή για τους διορισμούς: «Ηταν μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημόσιου χρήματος». «Φάγαμε τα λεφτά επειδή διορίζαμε. Τα φάγαμε όλοι μαζί». Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι ο κόσμος πίεζε για να διοριστεί στο Δημόσιο. Εκτακτα.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν έχει συνειδητοποιηθεί ότι η πρώτη φράση του κ. Πάγκαλου περιέχει δύο ποινικά αδικήματα: την εξαγορά και τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Και ο πιο αδαής, μάλιστα, μπορεί να δει ότι ο λαός, οι πολίτες, οι υπάλληλοι, οι ψηφοφόροι δεν είναι οι ένοχοι της εξαγοράς ούτε της διασπάθισης του δημόσιου χρήματος. Για δύο βασικούς λόγους:
Πρώτον, γιατί εξαγοράζει ο ισχυρότερος, δηλαδή η εξουσία, δηλαδή αυτός που έχει τη δυνατότητα να δωροδοκήσει.
Δεύτερον, γιατί ο μισθός και τα επιδόματα των εργαζομένων δεν είναι διασπάθιση δημόσιου χρήματος εκ μέρους των υπαλλήλων! Ο κόσμος δεν σκορπάει τα λεφτά των άλλων φορολογουμένων. Μπορεί να μην τα δουλεύει όπως θα 'πρεπε. Αλλά μ' αυτά πληρώνει το νοίκι του, τα δίδακτρα, τους λογαριασμούς, το ντύσιμο και το φαΐ του. Κυρίως, ξοδεύοντας ταΐζει την αγορά και εισπράττοντας ταΐζει το δημόσιο ταμείο με φόρους.
ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ, που είναι και το σημαντικότερο, τη δυνατότητα να φτιάχνουν νόμους, τις θέσεις εργασίας και τα λεφτά δεν τα κατέχουν οι πολίτες. Οι πολιτικοί τα κατέχουν.
Και ο πιο αδαής καταλαβαίνει ότι η άποψη πως πολίτες και πολιτικοί είναι ισότιμοι και συνένοχοι στην εξαγορά, στη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και στην αθλιότητα είναι έωλη.
Υπεύθυνος είναι πάντα αυτός που κατέχει την ισχύ. Εκτός αν θέλει κανείς να κατηγορήσει το λαό ότι δεν έχει πάρει τα όπλα να κυνηγήσει τους πολιτικούς του. Η στήλη δεν θέλει να πάει τόσο μακριά.
ΟΜΩΣ, κάθε πολίτης ή πολιτικός, που στέκει στο ερώτημα τις πταίει για το πελατειακό πολιτικό σύστημα, καλό είναι να έχει υπ' όψιν του το εξής:
Οταν χτιζόταν το νέο ελληνικό κράτος με Συνελεύσεις και Βουλές στην Επίδαυρο, την Τροιζήνα, το Ναύπλιο, με πρόνοιες για ελευθερίες, που δεν υπήρχαν παρά μόνο στα συντάγματα της Γαλλικής Επανάστασης και πουθενά αλλού στην Ευρώπη, οι ξένες δυνάμεις εδέησαν να επέμβουν, αφού πια οι επαναστατημένοι είχαν γείρει με το μέρος τους το κλίμα και τα σχέδια των «μεγάλων» για την περιοχή.
Ενώ λοιπόν οι καπεταναίοι, που σφάζονταν και μεταξύ τους, είχαν όλη τη δύναμη στα χέρια τους και εξουσίαζαν τα βιλαέτια τους, δεν αποφάσισαν ούτε τη χώρα να διαλύσουν σε βιλαέτια ούτε να παραστήσουν τους άρχοντες στο σπίτι τους.
Παρά έστειλαν να φέρουν απ' έξω άνθρωπο, δυο φορές (μία τον Καποδίστρια, μία τον Οθωνα), για να τους κυβερνήσει, πιστεύοντας ότι θα το 'κανε καλύτερα απ' αυτούς!
ΑΣΧΕΤΑ με την ορθότητα ή όχι της απόφασης, η σκέψη τους είχε ένα μεγαλείο σε σχέση με τα κατοπινά και σημερινά ήθη. Ομως, η ξενοκρατία και το χτίσιμο ενός κράτους, που δεν χτίστηκε από τους ίδιους τους πολίτες αλλά από μηχανισμούς απέναντι από τους πολίτες πληρώνεται μέχρι σήμερα.
Το πελατειακό κράτος για το οποίο μίλησε με σκληρά λόγια ο αντιπρόεδρος προχθές δεν είναι αμφίδρομο. Διαιωνίζεται από τη διαρκή διαφθορά μιας εξουσίας, η οποία δεν έχει πραγματικά εκπορευθεί από το λαό. Απλώς τον διαφθείρει και αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου