Αντιγράφω από την εφημερίδα της ΑΚΟΑ και της κινηματικής Αριστεράς "Εποχή" (5/9/2010) και τα εκ Θεσσαλονίκης "δΑΙΜΟΝΙΚΑ" και δαιμονίζομαι... Και ιδού γιατί :
" δΑΙΜΟΝΙΚΑ
Υπόθεση MARFIN: Η μεγάλη παγίδα
Κάθε Σεπτέμβρη, με αφορμή τις κινητοποιήσεις στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, προσδοκούμε την αναγέννηση του κινήματος που θα δώσει ένα ηχηρό παρόν και μια νέα αφετηρία αντίστασης και ανατροπής. Συνήθως, όμως, επαναλαμβάνεται η ίδια εικόνα που πιστοποιεί την αφερεγγυότητα της αριστεράς: χωριστές συγκεντρώσεις και διακριτά μπλοκ όμορων δυνάμεων που επιδιώκουν αδιέξοδες καταμετρήσεις. Αυτός, όμως, ο Σεπτέμβρης πρέπει να είναι διαφορετικός. Απέναντι σε μια κυβέρνηση κι ένα πρωθυπουργό που κατασκευάστηκαν για να ξεθεμελιώσουν κάθε εργασιακό δικαίωμα και να αποτελέσουν πρότυπο για μια νέα, αδυσώπητη καπιταλιστική κυριαρχία, χρειάζεται επιτέλους ένας αγωνιστικός σεισμός που θα μας ξεμπλοκάρει από μια φοβική κατάσταση αναμονής. Μια κατάσταση, στην οποία έχει περιπέσει το κίνημα μετά τις μεγάλες διαδηλώσεις της 5ης Μάη, η οποία εν πολλοίς οφείλεται στην τραγική κατάληξη του εμπρησμού της τράπεζας MARFIN.
Μερικά πράγματα ίσως κρίνονται καλύτερα μετά μια ικανή χρονική απόσταση. Έτσι, λοιπόν, μπορούμε να καταλήξουμε ότι τα τρία θύματα αυτής της δολοφονικής ενέργειας χρησιμοποιήθηκαν από το κράτος, τα ΜΜΕ και τα υπόλοιπα όργανά του ως το απόλυτο προπαγανδιστικό εργαλείο απαξίωσης των κινητοποιήσεων και δυσφήμησης κάθε δυναμικής ενέργειας του κινήματος. Κυρίως, όμως, το τραγικό γεγονός της MARFIN έπληξε τον αντιεξουσιαστικό κι αναρχικό χώρο, που στην ιδεολογία τους ενυπάρχει η επαναστατική βία. Όλοι πάγωσαν από αυτή την εξέλιξη κι ένιωσαν υπόλογοι κι ίσως, ηθικά, εν δυνάμει ένοχοι. Η κρατική προπαγάνδα κι οι διάφοροι συνοδοιπόροι της χτύπησαν καίρια κι αποτελεσματικά στην ηθική υπόσταση του αριστερού και του αντιεξουσιαστικού χώρου και μας έριξαν στο καναβάτσο. Κι όλοι «τσιμπήσαμε», με αποτέλεσμα οι διαδηλώσεις να πάρουν την κατιούσα και να μπουν «τα όπλα παρά πόδα».
Φτάνει όμως τόση περισυλλογή. Τώρα μπορούμε να πούμε ότι το κίνημα δεν έχει σχέση με τέτοιες ενέργειες. Οι δολοφόνοι που άδειασαν μπιτόνια βενζίνης στη φλεγόμενη τράπεζα δεν μπορεί παρά να ήταν προβοκάτορες, τσιράκια της ασφάλειας ή ενός μοντέρνου παρακράτους σε διατεταγμένη υπηρεσία. Η ενοχική συνείδηση κι η δαιμονοποίηση των δυναμικών πολιτικών συγκρούσεων είναι βούτυρο στο ψωμί της εξουσίας, που θέλει να τελειώσει το άθλιο έργο της χωρίς αντίπαλο. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε. Το ραντεβού στις κινητοποιήσεις της Δ.Ε.Θ πρέπει να είναι μια νέα αφετηρία ανάτασης του κινήματος, χωρίς προκατασκευασμένες ενοχές.
Αν κάνουμε μια ψύχραιμη αναδρομή θα καταλήξουμε ότι στην κουλτούρα και τις αγωνιστικές μεθόδους δράσης του κινήματος εμπεριέχεται, οργανικά κι ιστορικά, κι η στοχευμένη πολιτική βία. Αυτό η εξουσία το γνωρίζει πολύ καλά, το φοβάται και χρησιμοποιεί όλους τους τρόπους να το εκμηδενίσει. Δεν ξέρω, όμως, τι επιδιώκουν κάποιοι νεόκοποι γραφιάδες, μερικοί μάλιστα απ’ αυτούς κινούνται στις παρυφές του αντιεξουσιαστικού χώρου, που διακινούν αφελή κείμενα με την ισοπεδωτική κεντρική ιδέα: «Η πολιτική βία είναι φασιστική». Ξεκίνησαν με φοβερή έπαρση, αξιοποιώντας μυωπικά κι αυθαίρετα το τραγικό γεγονός της MARFIN και συνεχίζουν απτόητοι. Μήπως έχουμε να κάνουμε με ένα αφελή κι επηρμένο ιδεολογικό μηχανισμό που προσφέρει, ακούσια αλλά αποτελεσματικά, ένα ωραίο άλλοθι στην εξουσία;
Υ.Γ. Εν όψει των κινητοποιήσεων της Δ.Ε.Θ. τι γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ; Ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι αποτυχημένων υποψηφιοτήτων και διάφοροι ευφάνταστοι μέθοδοι από τον ΣΥΝ ώστε να αποκλειστεί ο Αλαβάνος από την περιφέρεια Αττικής. Ακόμη κι ο Μανόλης Γλέζος επιστρατεύτηκε, ενώ είχε ήδη αρχίσει τις συγκεντρώσεις για την υποψηφιότητά του στη Παροναξία. Κάποιοι αφελείς πίστεψαν ότι με την αποχώρηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ λύθηκαν όλα τα προβλήματα. Δυστυχώς όμως η ανίατη αρρώστια του ΣΥΝ μεταφέρθηκε μόνιμα και στον ΣΥΡΙΖΑ…
Ο δικηγόρος του διαβόλου "
Δαιμόνιος ο δικηγόρος του "διαβόλου", κι ο διάβολος, ο χωρίς εισαγωγικά, ξέρει τι να τις κάνει τέτοιες υπηρεσίες. Γιατί ακριβώς επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του, που θέλει να κατακεραυνώσει ο δικηγόρος του, ο δικηγόρος του με εισαγωγικά διαβόλου, ότι η Αριστερά έχει ασπασθεί τη βία με όποια της μορφή - πολιτική, επαναστατική, αντιεξουσιαστική, διαλέγετε και παίρνετε - προκειμένου να αντισταθεί και ν' ανατρέψει την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αφού στην ιδεολογία του αναρχικού και εξουσιαστικού χώρου ενυπάρχει η επαναστατική βία, είναι αυτονόητο ότι μπορεί οι 3 νεκροί (συν το παιδί που δεν γεννήθηκε) να προέκυψαν (προσέχω πολύ μ' αυτό το "προέκυψαν") από την άσκηση αυτής της επαναστατικής βίας. Κι αν προέκυψαν 3 θάνατοι από την άσκησή της, αυτό δεν είναι και τόσο ηθικά μεμπτό - κι αν είναι, δεν είναι όσο η εκμετάλλευση αυτού του τραγικού γεγονότος από το κράτος και τα ΜΜΕ (Α, να χαθούν οι ανήθικοι...!), ή όσο η απαξίωση και η ενοχοποίηση των λαϊκών κινητοποιήσεων, που κάποιοι από μας "τσίμπησαν" και είμαστε απρόθυμοι τώρα που η κρίση βαθαίνει να δηλώσουμε το αγωνιστικό μας"παρών". Κι αν υπάρχουν, κάποιοι γραφιάδες νεόκοποι (ή και με κάποια πείρα, ακόμα χειρότερα) που λένε ότι η πολιτική βία είναι φασιστική, αυτοί δεν κάνουν τίποτε άλλο από να προσφέρουν άλλοθι - ακούσια, είναι αλήθεια - πάλι καλά, λέμε εμείς - γιατί αλλιώς μάλλον θα επρόκειτο για πράκτορες του ταξικού εχθρού που έχουν παρεισφρήσει στις γραμμές του λαϊκού κινήματος, για γνωστούς εκατομμυριούχους κλπ αλλοτινών καιρών. Όπως, εξ άλλου "προβοκάτορες, πράκτορες, τσιράκια της ασφάλειας ή του μοντέρνου παρακράτους" μπορεί να ήταν όσοι φώναζαν "κάψτε τους, κάψτε τους!" και δεν βρέθηκε κανείς από το δικαίως οργισμένο για την κρίση πλήθος να τους σταματήσει...
Για να σοβαρευτούμε : Τους θανάτους των 3 υπαλλήλων της Marfin (και όχι την "Υπόθεση Marfin", σαν να νάναι κάποια στημένη ίντριγκα της άρχουσας τάξης) πρέπει να τους φυλάξουμε καλά στη συνείδησή μας ως ΤΟ γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά: λαϊκές κινητοποιήσεις, το ξαναλέμε, για πρώτη φορά σε ειρηνική περίοδο, "προσφέρουν" θ ύ τ ε ς, ενώ μέχρι τις 5 Μαΐου 2010 είχαν να παρουσιάσουν μαρτυρολόγια, ή έστω μ ό ν ο θ ύ μ α τ α κρατικής (ή παρακρατικής) βίας. Κάτω από το βάρος αυτής της πικρότατης διαπίστωσης και του πικρού αισθήματος που αυτή γεννά, το "μούδιασμα" του κόσμου, η περισυλλογή, η επιφύλαξη και η κριτική στάση απέναντι σε αγωνιστικά προσκλητήρια, παρά την κρίση που βαθαίνει περισσότερο τώρα, είναι σημάδι ωρίμανσης, έστω με γεύση πικρότατη, είναι σημάδι οδυνηρής συνειδητοποίησης και σε τελευταία ανάλυση σημάδι συλλογικής ηθικής υ γ ε ί α ς. Μόνο κάτι καλό και γνησίως αγωνιστικό μπορεί να προκύψει από αυτήν την περισυλλογή...
ΥΓ. Και συνεχίζει "ο δικηγόρος του διαβόλου" να ψάχνει - μόνος του είναι αλήθεια - για κάποιες "αποτυχημένες υ
ποψηφιότητες
και διάφορ - ες, σύντροφε - ευφάνταστ-ες μεθόδους" που προσπαθούν να αποκλείσουν τον Αλαβάνο, όπως έψαχνε και πριν για τους προβοκάτορες που έδρασαν κόντρα στη θέληση του κινήματος στα γεγονότα της Marfin. Η κατάντια της Αριστεράς είναι που πάντα χρέωνε, και ακόμα τώρα χρεώνει, τις αιτίες της ανημπόριας της στην επάρατο Δεξιά, στους Παπανδρέου, στους Αμερικανούς και τους πράκτορές τους, στους μικροαστούς αντεπαναστάτες που εισχώρησαν στις γραμμές της, ενώ εκείνη βάδιζε αταλάντευτα στο φωτεινό μονοπάτι που οδηγούσε και οδηγεί σε σοσιαλιστικούς και κομμουνιστικούς παραδείσους. Εντός μας είναι το λάθος, κύριοι, εντός μας! Κι όταν το δούμε, ίσως δούμε στα σωστά τους μέτρα κι αυτούς που κάνουν απλώς τη δουλειά τους εναντίον μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου