........................................................
Παρέλαση ενστόλων; Τι μου λες…
Αύριο Τρίτη, 25 Μαρτίου, στους
δρόμους της Αθήνας το πανηγυράκι της στρατιωτικής παρέλασης θα
ξαναγίνει. Με ανθεκτικά κιγκλιδώματα και 3.000 αστυνομικούς θα
προστατευτούν οι επίσημοι από αυτούς που τους έκαναν «επίσημους». Ο
κόσμος θα επιτρέπεται να δει την παρέλαση αν σταθεί πολύ πιο μακριά από
την πλατεία Συντάγματος και θα επιτηρείται αυστηρά. Εγώ βέβαια θα
πρότεινα στον «κόσμο» να μην εμφανιστεί καν αύριο σ’ εκείνους τους
δρόμους. Να αφήσουμε για μια φορά επισήμους και ενστόλους μόνους στο
πάρτι, να χαρούν ο ένας τον άλλον. Και σκεφθείτε, έστω για μια στιγμή,
τι μήνυμα θα έπαιρναν αν έπαιζαν οι δυο αυτές προνομιούχες ομάδες το
στημένο αγώνα τους, χωρίς θεατές στις εξέδρες. Με εμάς ΟΛΟΥΣ να τους
γυρίζουμε την πλάτη, όπως το έχουν κάνει κι αυτοί στο παρελθόν και τώρα.
Μια χαρά τις προηγούμενες ημέρες συμφωνήθηκε ότι οι πρώτοι που θα
πάρουν και τα πιο μεγάλα ψίχουλα από το κακοψημένο καρβέλι του (δήθεν)
πρωτογενούς πλεονάσματος θα είναι οι ένστολοι. Σαν να λέμε πως ο
ιδιοκτήτης ενός κακόφημου μαγαζιού αποφάσισε αντί να βελτιώσει λίγο την
ποιότητα στις προσφερόμενες υπηρεσίες να δώσει λεφτά παραπάνω στους
φουσκωτούς που κάθονται στην πόρτα. Ο Σαμαράς και οι υπουργοί του,
δηλαδή, θα πληρώσουν με δικά μας έξοδα κατά προτεραιότητα αυτούς που
τους φυλάνε.
Εξαιρώντας τους πυροσβέστες, βέβαια, αναρωτιέμαι τι καλό έχει δει μετά το 1950 ο ελληνικός λαός από τους ένστολους. Γιατί από τα όχι καλά μου έρχονται στο μυαλό πολλά:
•Στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και αποτυχημένο φιλοβασιλικό αντιπραξικόπημα.
•Αποτυχημένη επιχείρηση στην Κύπρο.
•Επιστράτευση θλιβερά οργανωμένη από χαλβάδες, όπου οι επίστρατοι εύρισκαν τις αποθήκες υλικού λεηλατημένες (από ποιούς, από τους πολίτες;).
•Αναξιοκρατία και κομματικοποίηση των προαγωγών στη μεταπολίτευση.
•Δεκαετία του ’90 γενικεύονται οι ίντριγκες γύρω από τους εξοπλισμούς και τις μίζες και οι μεγάλοι ένστολοι πατριώτες παρακολουθούν, αν δεν βάζουν σε μερικές περιπτώσεις (που τώρα εξετάζει ο εισαγγελέας) και τα χέρια τους στο χρήμα, καθώς κυκλοφορεί άφθονο και ανεμπόδιστα. Ένας δεν βρέθηκε να καταγγείλει το παραμικρό. Ίσως να δούμε και στη φυλακή μερικούς από αυτούς.
•Στα Ίμια παροιμιώδης ανικανότητα και Βατερλώ.
•Η στρατιωτική θητεία μια θλιβερή εμπειρία. Οι στρατεύσιμοι εξαιτίας της νοοτροπίας των μονίμων σε ρόλο ρομπότ, δούλου, σερβιτόρου,γλύφτη, καμπινεδοκαθαριστή, σκουπιδιάρη, υποζυγίου, αλλά και παιδιού για όλες τις δύσκολες δουλειές (από το να οδηγούν αυτοί ουσιαστικά τα πλοία μέχρι να κάνουν τις μελέτες για διάφορα έργα).
•Παρόλη την απόφαση για την απομάκρυνση των στρατοπέδων από τις μεγάλες πόλεις τα κρατούν ανοιχτά, αν και τελείως άχρηστα πλέον, για να δικαιολογούν θέσεις, βόλεμα και ρουσφέτια. Κάποτε τουλάχιστον υπήρχε μια Μ.Ο.Μ.Α. που την έβλεπαν οι πολίτες να φτιάχνει κάτι και γι' αυτούς. Τώρα διαβάζουμε ότι ένστολοι κλέβουν το πετρέλαιο στον Έβρο.
•Οι ένστολοι αστυνομικοί και λιμενικοί έχουν αποτελέσει πλέον ξεχωριστή και απομονωμένη κοινωνική ομάδα, όχι μόνον παίρνοντας πάντοτε θέση απέναντι στους πολίτες, αλλά δείχνοντας και αδικαιολόγητο ζήλο όταν είναι να βιαιοπραγήσουν. Δεν καταλαβαίνω πώς φορώντας μια στολή ατονεί ακαριαία και αυτόματα(;) και η πιο ενστικτώδης ακόμη υπέρ του αυτονόητου δικαίου αντίδραση. Εκείνοι όμως το ξέρουν και το ζουν.
Σε μια συζήτηση που παρακολούθησα, πριν μερικές εβδομάδες, είχαμε υπαλλήλους των εξοπλιστικών βιομηχανιών με μακρά θητεία σε αυτές, κάποιους απόστρατους αξιωματικούς και επιχειρηματίες που προσπάθησαν, τα χρόνια από το ’75 και μετά, να δημιουργήσουν εταιρείες κατασκευαστικές, ικανές να ζουν από τα αντισταθμιστικά προγράμματα, από παράλληλες κατασκευές και δικές τους επινοήσεις, δίνοντας δουλειά και σε άλλους τεχνικά επιδέξιους συμπατριώτες μας. Το συμπέρασμα όλων ήταν ότι οι εν ενεργεία στρατιωτικοί ούτε που φιλοτιμήθηκαν, και τότε όπως και τώρα, όχι να βοηθήσουν, αλλά τουλάχιστον να δώσουν ίσες πιθανότητες σε αυτές τις προσπάθειες. Κάποιος κατασκευαστής μάλιστα ακούστηκε να παραπονιέται ότι ενώ είχε καταφέρει να φτιάχνει πολύ καλής ποιότητας φρένα για τα τεθωρακισμένα, ναι αυτά που πάντα ήταν το καμάρι των παρελάσεων, του είπαν: Άστα φίλε, τη δουλειά την έχει για χρόνια καπαρώσει η F….o. Φυσικά, μια ξένη εταιρεία. Διότι όπως φαίνεται είχε κάτι πατριωτάρες εκεί στο επιτελείο…
Και έτσι, αύριο, οι καλοσιδερωμένες στολές, η τεστοστερόνη του παλληκαρά εν ου παικτοίς, ο έως και διεγερτικός (όπως έλεγε ένας νεοναζί βουλευτής) θόρυβος των βαρέων οχημάτων, ο ψευτοπατριωτισμός, οι δηλώσεις (αναίτιας) υπερηφάνειας, θα είναι τα συνηθισμένα συστατικά της αχρείαστης αυτής παράστασης. Οι υπόλοιποι πολίτες, όμως, όχι μόνον δεν χρειάζεται να παίξουν τους χρήσιμους κομπάρσους-θεατές, αλλά θα έπρεπε για μια φορά να πρωταγωνιστήσουν αλλιώς, δείχνοντας σε όλους αυτούς την αηδία τους. Απομονώνοντας τους πολιτικούς και τους ένστολους συνεργάτες τους και αντιμετωπίζοντας με περιφρόνηση την παρέλαση. Γιατί, επιτέλους, πώς θα καταλάβουν και οι μεν και οι δε ότι η ανοχή μας εξαντλήθηκε; Για αρχή, με μια παρέλαση σε άδειους δρόμους και κλειστά παράθυρα που να τη θυμούνται.
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Εξαιρώντας τους πυροσβέστες, βέβαια, αναρωτιέμαι τι καλό έχει δει μετά το 1950 ο ελληνικός λαός από τους ένστολους. Γιατί από τα όχι καλά μου έρχονται στο μυαλό πολλά:
•Στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου και αποτυχημένο φιλοβασιλικό αντιπραξικόπημα.
•Αποτυχημένη επιχείρηση στην Κύπρο.
•Επιστράτευση θλιβερά οργανωμένη από χαλβάδες, όπου οι επίστρατοι εύρισκαν τις αποθήκες υλικού λεηλατημένες (από ποιούς, από τους πολίτες;).
•Αναξιοκρατία και κομματικοποίηση των προαγωγών στη μεταπολίτευση.
•Δεκαετία του ’90 γενικεύονται οι ίντριγκες γύρω από τους εξοπλισμούς και τις μίζες και οι μεγάλοι ένστολοι πατριώτες παρακολουθούν, αν δεν βάζουν σε μερικές περιπτώσεις (που τώρα εξετάζει ο εισαγγελέας) και τα χέρια τους στο χρήμα, καθώς κυκλοφορεί άφθονο και ανεμπόδιστα. Ένας δεν βρέθηκε να καταγγείλει το παραμικρό. Ίσως να δούμε και στη φυλακή μερικούς από αυτούς.
•Στα Ίμια παροιμιώδης ανικανότητα και Βατερλώ.
•Η στρατιωτική θητεία μια θλιβερή εμπειρία. Οι στρατεύσιμοι εξαιτίας της νοοτροπίας των μονίμων σε ρόλο ρομπότ, δούλου, σερβιτόρου,γλύφτη, καμπινεδοκαθαριστή, σκουπιδιάρη, υποζυγίου, αλλά και παιδιού για όλες τις δύσκολες δουλειές (από το να οδηγούν αυτοί ουσιαστικά τα πλοία μέχρι να κάνουν τις μελέτες για διάφορα έργα).
•Παρόλη την απόφαση για την απομάκρυνση των στρατοπέδων από τις μεγάλες πόλεις τα κρατούν ανοιχτά, αν και τελείως άχρηστα πλέον, για να δικαιολογούν θέσεις, βόλεμα και ρουσφέτια. Κάποτε τουλάχιστον υπήρχε μια Μ.Ο.Μ.Α. που την έβλεπαν οι πολίτες να φτιάχνει κάτι και γι' αυτούς. Τώρα διαβάζουμε ότι ένστολοι κλέβουν το πετρέλαιο στον Έβρο.
•Οι ένστολοι αστυνομικοί και λιμενικοί έχουν αποτελέσει πλέον ξεχωριστή και απομονωμένη κοινωνική ομάδα, όχι μόνον παίρνοντας πάντοτε θέση απέναντι στους πολίτες, αλλά δείχνοντας και αδικαιολόγητο ζήλο όταν είναι να βιαιοπραγήσουν. Δεν καταλαβαίνω πώς φορώντας μια στολή ατονεί ακαριαία και αυτόματα(;) και η πιο ενστικτώδης ακόμη υπέρ του αυτονόητου δικαίου αντίδραση. Εκείνοι όμως το ξέρουν και το ζουν.
Σε μια συζήτηση που παρακολούθησα, πριν μερικές εβδομάδες, είχαμε υπαλλήλους των εξοπλιστικών βιομηχανιών με μακρά θητεία σε αυτές, κάποιους απόστρατους αξιωματικούς και επιχειρηματίες που προσπάθησαν, τα χρόνια από το ’75 και μετά, να δημιουργήσουν εταιρείες κατασκευαστικές, ικανές να ζουν από τα αντισταθμιστικά προγράμματα, από παράλληλες κατασκευές και δικές τους επινοήσεις, δίνοντας δουλειά και σε άλλους τεχνικά επιδέξιους συμπατριώτες μας. Το συμπέρασμα όλων ήταν ότι οι εν ενεργεία στρατιωτικοί ούτε που φιλοτιμήθηκαν, και τότε όπως και τώρα, όχι να βοηθήσουν, αλλά τουλάχιστον να δώσουν ίσες πιθανότητες σε αυτές τις προσπάθειες. Κάποιος κατασκευαστής μάλιστα ακούστηκε να παραπονιέται ότι ενώ είχε καταφέρει να φτιάχνει πολύ καλής ποιότητας φρένα για τα τεθωρακισμένα, ναι αυτά που πάντα ήταν το καμάρι των παρελάσεων, του είπαν: Άστα φίλε, τη δουλειά την έχει για χρόνια καπαρώσει η F….o. Φυσικά, μια ξένη εταιρεία. Διότι όπως φαίνεται είχε κάτι πατριωτάρες εκεί στο επιτελείο…
Και έτσι, αύριο, οι καλοσιδερωμένες στολές, η τεστοστερόνη του παλληκαρά εν ου παικτοίς, ο έως και διεγερτικός (όπως έλεγε ένας νεοναζί βουλευτής) θόρυβος των βαρέων οχημάτων, ο ψευτοπατριωτισμός, οι δηλώσεις (αναίτιας) υπερηφάνειας, θα είναι τα συνηθισμένα συστατικά της αχρείαστης αυτής παράστασης. Οι υπόλοιποι πολίτες, όμως, όχι μόνον δεν χρειάζεται να παίξουν τους χρήσιμους κομπάρσους-θεατές, αλλά θα έπρεπε για μια φορά να πρωταγωνιστήσουν αλλιώς, δείχνοντας σε όλους αυτούς την αηδία τους. Απομονώνοντας τους πολιτικούς και τους ένστολους συνεργάτες τους και αντιμετωπίζοντας με περιφρόνηση την παρέλαση. Γιατί, επιτέλους, πώς θα καταλάβουν και οι μεν και οι δε ότι η ανοχή μας εξαντλήθηκε; Για αρχή, με μια παρέλαση σε άδειους δρόμους και κλειστά παράθυρα που να τη θυμούνται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου