Άλλη μία φορά: Σέργιος Γκάκας: από το διήγημά του "Γιασεμιών 7", ("Ελληνικά εγκλήματα 3", εκδόσεις Καστανιώτη, 2009)

..........................................................

Σέργιος Γκάκας "Γιασεμιών 7":  Μια ματιά στο παρελθόν που θα μπορούσε να είναι "απάντηση" της Αριστεράς...

"...Χειμώνας του '43, δεν θυμάμαι πια πώς το λέγαν το χωριό, έξω απ' την Καρδίτσα ήτανε, τριάντα σπίτια και πολλά σου λέω, δικό μας χωριό μου 'χανε πει, κουβάλαγα έξι ντουφέκια και σφαίρες μέσα σ' ένα τσουβάλι, έπεσε ομίχλη και το μουλάρι δεν έλεγε να προχωρήσει, η αποστολή ήταν να πάω τα όπλα τρία χωριά πιο πάνω, τι να'κανα, ξεπέζεψα, έκρυψα το ζώο πίσω από μια μάντρα και χτύπησα στο πρώτο σπίτι, μ' άνοιξε μια γυναίκα, να κοιμηθώ μέχρι να φύγει το σύννεφο, κουβαλάω πράγματα για τους πατριώτες πιο πάνω, μπες παλικάρι μου, λέει, έχουμε και ψωμί, κάτσε να γείρεις και φεύγεις όταν θέλεις, έχει Γερμανούς στο κάτω χωριό, της λέω, μη σκιάζεσαι και δεν πατάνε στο χωριό, έλα μέσα, μή φοβάσαι. Με ταΐσανε ψωμί και μου στρώσανε σε μια καμαρούλα και ξάπλωσα, κι αυτοί, ο άντρας της, ο αδερφός της και δυο κούτσικα, μόλις νομίσανε πως κοιμήθηκα το γυρίσανε και κουβεντιάζανε στα βλάχικα, εγώ τους άκουγα και καταλάβαινα γιατί βλάχικα ήξερα απ' τον παππού μου, τσοπάνος ήτανε και τα μίλαγε, το γυρίσανε που λες στα βλάχικα και σχεδιάζανε στα μουλωχτά πώς θα με δώσουνε στους Γερμανούς, εγώ ροχάλιζα στα ψέματα κι αυτοί λογοφέρνανε για το ποιος θα πάει να με μαρτυρήσει, ο άντρας ήθελε να πάει η γυναίκα, ο αδερφός της του 'λεγε να πάει εκείνος και δώσ' του να τσακώνονται με χαμηλή φωνή κι εγώ σηκώθηκα σαν τη γάτα, πήδησα απ' το παραθύρι και ποιος με είδε. Πήρα το μουλάρι σε μια ρεματιά μέχρι που καθάρισε ο τόπος και με τα πολλά έφτασα στους συναγωνιστές και τους είπα το και το. Ευθύς στείλανε τρεις στο χωριό να βρουν τους προδότες. Τι τους κάνανε δεν έμαθα ποτέ. Αλλά τότε κατάλαβα πολλά πράγματα. Ότι πατρίδα δεν υπάρχει, υπάρχουνε άνθρωποι μονάχα, άνθρωποι καλοί και κακοί, πολέμησα πλάι σε καλούς και κακούς, εγώ δεν μετανιώνω που έγινα πολλές φορές κακός γιατί είχαμε δίκιο, αυτό το υπογράφω, δικιο είχαμε, αλλά πολλές φορές το ζητήσαμε με λάθος τρόπο, και μετά όταν σταμάτησαν οι πολέμοι κατάλαβα και το δεύτερο πράγμα, κατάλαβα πως δεν τα κάναμε καλά τα πράγματα γιατί ήμασταν αμόρφωτοι, ντιπ αμόρφωτοι ήμασταν κι άμα είσαι αμόρφωτος σε σέρνουνε από δω κι από κει οι συμμορίες. Γι' αυτό στενοχωριέμαι που δεν μορφώθηκε η μικρή μου Νατάλια. Βάρος το 'χω. Κι άλλα κατάλαβα στην Τασκένδη. Δεν θα τελειώσουν οι πολέμοι, ποτέ δεν θα τελειώσουν. Και τώρα στα στερνά κατάλαβα και τούτο. Αφού δεν θα τελειώσουνε οι πολέμοι, εμείς που έχουμε δίκιο, χρωστάμε να το ψάξουμε. Σκας χαμόγελο Λευτέρη, σε βλέπω, σκας χαμόγελο, συμφωνείς κι εσύ, ε; Κι εσύ λες τι έχουμε να χάσουμε τώρα πια..."

από το διήγημα του Σέργιου Γκάκα "Γιασεμιών 7" που περιλαμβάνεται στον τόμο "Ελληνικά εγκλήματα 3" (εκδόσεις Καστανιώτη, β' έκδοση, 2009)