Κακίες...: Αυτά που δεν μας λέει ο Μπογιόπουλος (http://kerasiakrinoi.blogspot.gr, 15/3/2014)

........................................................

Κακίες...: Αυτά που δεν μας λέει ο Μπογιόπουλος

Η κριτική στην αριστερά - ή "αριστερά" - και σε κάθε προοδευτικό - ή "προοδευτικό" - χώρο, έχει το εξής νόημα: οτι γνωρίζουμε σε ένα μεγάλο, αρκετά μεγάλο, ικανό βαθμό το πρόβλημα, τις αιτίες, και αναζητούμε τη λύση, τη διέξοδο. Αυτό το νόημα έχει το να συζητάμε για την προβληματική ή μη αποτελεσματική ή όχι αρκετή, ή λανθασμένη θέση και τις επιλογές τέτοιων χώρων. Και όταν μιλάμε για λύση, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αναφερόμαστε μόνο σε ένα ιδανικό όραμα, παρά και απαραίτητα, πρέπει και επιβάλλεται να αναφερόμαστε και στο πώς θα περάσουμε από το προβληματικό εδώ και τώρα, το οποίο σαφώς και πρέπει να μελετάμε, πώς θα περάσουμε λοιπόν από το εδώ και τώρα, στο εκεί και κάποτε, ξεκινώντας αυτό τον βηματισμό από το παρόν, πηγαίνοντας στο άμεσο μέλλον και από εκεί ακόμα πιο κοντά σε μια ζητούμενη, διαφορετική στον ένα ή στον άλλο βαθμό κοινωνία.

Ο Νίκος Μπογιόπουλος είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας και πρόσφατα και λίγο ηθοποιός, δεν είναι όμως πολιτικός. Και γίνεται αυτή η επισήμανση, επειδή στους πολιτικούς μπορεί, ίσως, κανείς να κατανοήσει γιατί κρύβουν λόγια, γιατί εκφέρουν λόγο διπλωματικό, γιατί ίσως χρειάζεται - κρίνεται αυτό - να μην τα λένε όλα απόλυτα ανοιχτά και καθαρά, εφόσον προσπαθούν να συμβιβάσουν αντιτιθέμενες ή απλώς διαφορετικές απόψεις, συμφέροντα, τάσεις, στην κοινωνία αλλά και στο εσωτερικό των κομμάτων. Φυσικά ακόμα και αυτό συζητιέται κατά πόσον είναι επιθυμητό ή θεμιτό.

Θα περιμέναμε όμως από τον Νίκο Μπογιόπουλο, να έχει να μας πει κάτι περισσότερο από την τετριμμένη πια και γνωστή σε μεγάλο βαθμό κριτική στο κυρίαρχο σύστημα και την εξουσία στη χώρα μας, μιας και γνωρίζει εκ των πραγμάτων αρκετά και από τα μέσα για έναν συλλογικό φορέα που θέλει να εμφανίζεται ως αντισυστημικός, επαναστατικός και γενικότερα απέναντι στο κυρίαρχο κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Σαν δημοσιογράφος και διανοούμενος, και μετά την κάποια αποστασιοποίηση από το κόμμα στο οποίο ανήκε, περιμέναμε να μας εξηγήσει τι ακριβώς πάσχει εκεί, κατά την προσωπική του άποψη φυσικά, και πώς συμβαίνει αυτός ο φορέας να μην παίζει τελικά τον ρόλο που απαιτούν οι συνθήκες προς την κατεύθυνση μιας άλλης, προοδευτικής προοπτικής, όπως την ορίζει γενικά μια αριστερή ή κομμουνιστική οπτική, ή όπως την ορίζει τέλος πάντων ο ίδιος προσωπικά. 

Το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει από την εκκωφαντική σιωπή του, είναι πως όλα βαίνουν καλώς στο κόμμα, κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει, η κοινωνία υποφέρει όχι εξαιτίας κάποιας ανεπάρκειας στην αντίσταση που αναπτύσσει, αλλά μόνον επειδή το σύστημα είναι απόλυτα ισχυρό, γιατί δεν μπορεί να βγει άλλο συμπέρασμα για το πώς μέχρι και αυτή τη στιγμή που μιλάμε η ελληνική κοινωνία ζει και υπάρχει στη βαριά και θανατερή σκιά των καθοριστικών πολιτικών των τελευταίων 4 χρόνων.
Μάλλον λοιπόν ανέξοδη και κάπως ακίνδυνη είναι η ρητορική του καλού δημοσιογράφου - διανοητή, αφού περιορίζεται σε αυτά που ευρύτερα πια αναγνωρίζονται ως κακώς κείμενα, ακόμα και από συστημικά και πάντως όχι αριστερά μέσα μαζικής ενημέρωσης στα οποία και ο ίδιος βρίσκει πρόσφατα φιλόξενη στέγη.
Θα κλείσουμε με μια φράση του πληθωρικού, αμφιλεγόμενου αλλά και με καλές εκλάμψεις συναδέλφου του με τον οποίο συστεγάζονται στον real, του Γιώργου Τράγκα, ο οποίος μέσα σε όλα, και ως παλιά καραβάνα, πετά, ενίοτε, και κάποιες αποσιωπημένες αλήθειες: "Το σύστημα θα "παίξει" ΚΚΕ σε αυτή τη φάση". Για να τον επαληθεύσουν τα πάμπολλα εύσημα που εισπράττει κάθε τόσο το κόμμα, από βήματος της Βουλής και από μεγάλα κανάλια, πως είναι το μόνο συνεπές, πως το σέβονται και πως το τιμούν!