ΚΚΕ: Η προαναγγελία μιας ξαφνικής αναγνώρισης

30 Μαρ. 2014

Θανάσης Βικόπουλος

Φαντάζομαι τέτοια μέρα, τέτοιες ώρες, στο μακρινό 1952, η καρδιά του Νίκου Μπελογιάννη θα χτυπούσε δυνατά. Κάθε άνθρωπος μπρος στο θάνατο νιώθει την καρδιά του να θέλει να φύγει απ' το κορμί μια ώρα αρχύτερα. Φοβάται ο άνθρωπος, ευτυχώς. Του το ζητά η ομοιοστασία του.

Ο ήρωας ξεπερνά το θάνατο, επίσης ευτυχώς. Του το ζητά η λαϊκή συνείδηση, η ιστορία, το χθες, το αύριο. Αυτό που κάνει ήρωα το Νίκο Μπελογιάννη, τον κάθε Νίκο Μπελογιάννη της ένδοξης γενιάς των κομμουνιστών στα δύσκολα χρόνια που διαδέχτηκαν τον εμφύλιο, είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον κάθε ήρωα ως μορφή της ιστορικής πορείας των υποκειμένων: Η υπέρβαση όλων εκείνων των φόβων που διαφεντεύουν την ανθρώπινη υπόσταση.

Στα χρόνια που η άρνηση δήλωσης μετάνοιας ισοδυναμούσε με θάνατο, τα γνήσια τέκνα της ΕΑΜικής αντίστασης, οι μαχητές του Φαρδύκαμπου, του Γοργοπόταμου, του Μακρυγιάννη και του Γράμμου πέταξαν το μολύβι στα μούτρα των πρώην ταγματασφαλιτών και μετέπειτα συνεργατών των Άγγλων και των Αμερικάνων και προτίμησαν το μοναχικό δρόμο προς την αιωνιότητα, που, και αυτή, στη λαική συνείδηση φωλιάζει. Άλλωστε τα γραπτά και οι εικόνες μήτε θυμούνται, μήτε κρίνουν. Απλώς καταγράφουν.

Τελικά στις 30 Μάρτη του 1952, στις 4.10' το πρωί, ο Νίκος Μπελογιάννης, ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο στην ψυχή και όχι στο χέρι, στάθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα αρνούμενος το μαντήλι στα μάτια. Γιατί, πολύ απλά, έτσι ήταν οι κομμουνιστές. Γενναίοι, ήρωες.

Τέτοιες μέρες τον φέρνω στο νου μου συχνά. Ταξιδεύω στο έργο του, στην απολογία του. Ο συνειρμός αναπόφευκτος, αν αναλογιστεί κανείς πως, με το μάχιμο από τα χρόνια του '90 δημοσιογραφικό μου κασετοφωνάκι, αντάμωνα απόψε με το κρύο στην οδό Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη, περιμένοντας με τους συντρόφους μου από την ελεύθερη και αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ3 το γ.γ. του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα. Στο κιόσκι του αγώνα, που στήσαμε συντροφιά με όλους εκείνους τους τίμιους αγωνιστές που προτάσσουν με θάρρος τα στήθη τους κόντρα στην ελεεινή συμμαχία των νεοφιλελεύθερων του Αντώνη Σαμαρά και των σοσιαλδημοκρατών του Βαγγέλη Βενιζέλου. Των υπέροχων σχολικών φυλάκων, των σκληροτράχηλων απεργών της Coca Cola, των αγέρωχων εκπαιδευτικών, των παιδιών της ΕΛΒΟ, της ΒΙΟΜΕ, των καθαριστριών και τόσων άλλων.

Η ερώτηση ξεκάθαρη: "Θα συνεχίσετε το εμπάργκο στη ΔΤ; "

"Ναι, θα συνεχίσουμε", η απάντηση.

Η δεύτερη ερώτηση εξίσου ξεκάθαρη: "Θα ισχύσει το εμπάργκο και στη ΝΕΡΙΤ, όταν και εάν λειτουργήσει;"

"'Οχι, με τη νέα τηλεόραση δε νομίζω", απαντά ο γ.γ. του ΚΚΕ και συνεχίζει: "Νομίζω ότι συμφωνείτε κι εσείς. Με επαφή που έχουμε με εργαζομένους και απολυμένους της ΕΡΤ από τις επιτροπές αγώνα, μας έχουν πει, και όλα τα άλλα κόμματα, δεν είναι σωστό να κάνεις εμπάργκο σε συναδέλφους σου που αγωνίζονται και αυτοί για το ψωμί τους και για τη δουλειά τους".

Στην επισήμανση της συντρόφισσάς μου από την ΕΡΤ3 Δήμητρας Στεφανίδου ότι κι εμείς για το ψωμί μας παλεύουμε, απλώς γυρίσατε την πλάτη. Η αλήθεια, κύριε Κουτσούμπα, είναι πως δεν συμφωνούμε μαζί σας, παρά την αφελή προτροπή σας προς τη συνάδελφο που σας έθεσε το ερώτημα να κάνει κάτι τέτοιο.

Διότι, πολύ απλά, δεν μπορούμε ιδεολογικά, ιστορικά, πολιτικά, αλλά, αν θέλετε, και για λόγους ηθικής και αξιοπρέπειας, να θεωρήσουμε συνάδελφο άνθρωπο που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στη σύγχρονη δήλωση μετάνοιας, νομιμοποιώντας, με το φιλί ζωής στη ΝΕΡΙΤ, την απόλυση 2.656 πρώην συναδέλφων της ΕΡΤ.

Πραγματικά, όσο κι αν προσπαθήσουμε, δεν θα μπορέσουμε να βρούμε τι είναι αυτό που θα κάνει το νόθο παιδί της ΔΤ, τη ΝΕΡΙΤ, περισσότερο νόμιμη και συνταγματική από τη μητέρα της, ώστε να την αναγνωρίσετε και επισήμως προτού καν γεννηθεί.

Αναφέρεστε στη ΝΕΡΙΤ, που στελεχώνεται με διαδικασίες εξίσου παράνομες και αδιαφανείς με της ΔΤ.

Στη ΝΕΡΙΤ, που φιμώνει οριστικά και αμετάκλητα τους περιφερειακούς σταθμούς της χώρας και υποβιβάζει τη Θεσσαλονίκη σε ανταποκριτικό περίπτερο (ούτε καν γραφείο) των Αθηνών. Σας θυμίζω τις δηλώσεις Προκοπάκη για το θέμα της Θεσσαλονίκης: "Τι θα πει αυτόνομο κανάλι; Η εταιρεία είναι μία. Δε θα φτιάξω ανταγωνιστικό κανάλι μέσα στην εταιρεία, δε θα ξοδέψω λεφτά για να ανταγωνιστώ προϊόν που μου κοστίζει πολύ να το φτιάξω και ας λέει ο καθένας ό,τι θέλει. Ο προγραμματισμός των δύο ή περισσότερων καναλιών γίνεται με κριτήριο το συμφέρον της εταιρείας. Δεν υπάρχει περίπτωση να πληρώνω 14 εκατομμύρια ευρώ για το μουντιάλ και να φτιάχνω ανταγωνιστικό προϊόν απέναντι".

Προϊόντα, εταιρείες, ανταγωνισμός, συμφέρον, όροι καπιταλιστικής αγοράς, κύριε Κουτσούμπα.

Αναφέρεστε στη ΝΕΡΙΤ, που πληρώνει ήδη ο ελληνικός λαός χωρίς να την έχει δει.

Στη ΝΕΡΙΤ, που θα συνεχίσει με τις ευλογίες του κυβερνητικού συνασπισμού το χωρίς έλεγχο ξόδεμα των χρημάτων των Ελλήνων σε εργολάβους εξωτερικών παραγωγών και μεταδόσεων.

Στη ΝΕΡΙΤ, που θα μοντάρει επιμελώς τις δηλώσεις σας, αν και όποτε κάνετε προς αυτήν, ή που θα σας θυμάται μόνο προεκλογικά κατόπιν εντολής του ΕΣΡ και όχι οικειοθελώς, και θα σας στήνει μπρος στην κάμερα σε ένα αμερικανόφερτο debate, στο οποίο θα πρέπει να συμπτύξετε το μαρξιστικό λόγο σε 60 μόλις δευτερόλεπτα.

Στη ΝΕΡΙΤ, που, ως υπάκουο μνημονιακό στρατιωτάκι, θα μπει στην ουρά του ελέγχου των ψηφιακών μεταδόσεων από τη DIGEA, που, αν θυμάστε καλά, ανεβοκατέβαζε τη φέτα ελέγχου του 902 κατόπιν τηλεφωνημάτων από το υπουργείο οικονομικών και έκοβε το σήμα του ραδιοτηλεοπτικού σταθμού του δικού σας κόμματος, του ΚΚΕ, όταν αναμετέδιδε το αντιστασιακό πρόγραμμα των εργαζομένων της ΕΡΤ.

Στη ΝΕΡΙΤ, που θα χρησιμοποιήσει πομπούς που έστησαν ανα την Ελλάδα μεταξύ των άλλων και άνθρωποι υπόλογοι στη δικαιοσύνη, αφού πρωτίστως κατέστρεψαν τα μηχανήματα της ΕΡΤ, περιουσία του λαού.

Απόψε το Σύστημα πανηγυρίζει. Και δεν είναι η πρώτη φορά που πανηγυρίζει με λόγο ή πράξη του ΚΚΕ. Έχει ξαναγίνει.

Είναι το Σύστημα που σήκωσε χέρι στους εργάτες του Περάματος, το Σύστημα που δίνει δάνεια χωρίς υποθήκες στους μνημονιακούς εκδοτικούς κολοσσούς, είναι το Σύστημα που απέλυσε τα παιδιά που σας περίμεναν στο κιόσκι της Τσιμισκή, είναι το Σύστημα που ξυλοφόρτωσε χωρίς έλεος τις καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών. Είναι το Σύστημα, η ΝΕΡΙΤ, που όταν τα ΜΑΤ ξαναχτυπήσουν τις καθαρίστριες δεν θα το δείξει.

Θαρρώ πως απόψε η αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΤ πληγώθηκε. Η ΕΡΤ που συνεχίζει το έργο της χωρίς αφεντικά, χωρίς χαρτογιακάδες, χωρίς τις παθογένειες του χθες. Πληγώθηκε, φαινομενικά βέβαια, μιας και, όπως προανέφερα, τα γραπτά και οι εικόνες απλώς καταγράφουν. Η λαϊκή συνείδηση είναι που καταξιώνει.

Περισσότερο θαρρώ πως απόψε πληγώθηκε ο ασπρομάλλης διανοητής από το Τρίερ της Πρωσίας, ο Κάρολος. Σκιά έπεσε στα λόγια του στην Ιδρυτική Διακήρυξη της Διεθνούς των Εργατών, που τόλμησε να αλλάξει τον κόσμο το 1864.

"... Στην πράξη και όχι με επιχειρήματα, απόδειξαν ότι η παραγωγή σε μεγάλη κλίμακα και σε αρμονία με τις επιταγές της σύγχρονης επιστήμης μπορεί να πάει μπροστά χωρίς την ύπαρξη μιας τάξης αφεντικών που χρησιμοποεί μια τάξη εργατών, ότι τα μέσα εργασίας δε χρειάζεται να μονοπωληθούν σαν μέσα κυριαρχίας πάνω στον εργάτη και σαν μέσα εκμετάλλευσης απέναντι του ίδιου του εργάτη, και ότι, όπως η δουλειά του σκλάβου, όπως η δουλειά του δουλοπάροικου, έτσι και η μισθωτή εργασία δεν είναι παρά μια μεταβατική και κατώτερη κοινωνική μορφή, που είναι προορισμένη να εξαφανιστεί μπρος στη συνεταιρισμένη εργασία, που εκπληρώνει το έργο της θεληματικά, με ρωμαλαίο πνέυμα και χαρούμενη καρδιά".

Στοίχημα πως απόψε θα έρθει ο Μπελογιάννης στον ύπνο μου να μου θυμίσει τους παλιούς κομμουνιστές με τα τελευταία λόγια της απολογίας του:

"Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Σε νέες εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας".

* Θανάσης Βικόπουλος. Ένας από αυτούς που κρατάνε λεύτερα τα κτίρια της ΕΡΤ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου