Kωστής Γιούργος: "Πολλοί σπεύδουν απερίσκεπτα, αν όχι δόλια, να απαξιώσουν συλλήβδην τη μεταπολίτευση" ("ΑΥΓΗ", 17/11/2012) αλλά και... (http://vathiprasino.blogspot.gr, 23/7/2011)

................................................................

Kωστής Γιούργος: "Πολλοί σπεύδουν απερίσκεπτα, αν όχι δόλια, να απαξιώσουν συλλήβδην τη μεταπολίτευση" 

Η πρόσκληση της «Αυγής» να καταθέσω σε λίγες γραμμές κάποιες σκέψεις για τη «γενιά του Πολυτεχνείου» και τη «μεταπολίτευση» με τιμά, όμως αυτό δεν κάνει λιγότερο δυσβάστακτο το βάρος της κάθε λέξης που πρέπει να διαλέξω. Πρώτον γιατί, αν μη τι άλλο, ηλικιακά δεν ανήκω στη «γενιά του Πολυτεχνείου». Να πω το αντίθετο, θα ήταν σφετερισμός. Το υπογραμμίζω αυτό γιατί τη νύχτα της εισβολής των τανκς είχα την τιμή να κάνω εν θερμώ τη γνωριμία κάποιων από εκείνα τα ωραία παιδιά, κορίτσια και αγόρια, που όταν έπεσε η πύλη αναζήτησαν καταφύγιο στον λαβύρινθο των Εξαρχείων. Μικρά παιδιά, τρομαγμένα, ματωμένα, θυμωμένα παιδιά, που έκλαιγαν, όχι γι’ αυτούς αλλά για τους φίλους τους που είχαν ξεμείνει πίσω... Αυτή τη γενιά του Πολυτεχνείου ξέρω εγώ. Κι ούτε καν με το όνομά της: το πρωί, που χωρίσαμε, δεν ανταλλάξαμε ονόματα, δεν ξέραμε τι μας ξημερώνει. Εμείς, παιδιά της «γενιάς του 1-1-4» και «του 15%», που είχαμε πρόσφατα αποφυλακιστεί από τον Κορυδαλλό, την Αίγινα, το Επταπύργιο, ξαναπήραμε -όσοι δεν ξαναπιαστήκαμε την ίδια εκείνη νύχτα- «τον δρόμο της παρανομίας». Εκείνα, η γνήσια γενιά του Πολυτεχνείου, χάθηκαν στο πλήθος κι έγιναν η μαγιά για ό,τι καλύτερο έπραξε ο λαός μας τα τελευταία σαράντα χρόνια. Όταν κάποτε θα ορίσουμε χωρίς μεγαλοστομίες και στρεβλώσεις τι εννοούμε λέγοντας «γενιά του Πολυτεχνείου», αυτά τα παιδιά να έχουμε κατά νου, αντί, όπως χρόνια τώρα, να μαγαρίζουμε την αυταπάρνησή τους ταυτίζοντάς τα με τους ολίγιστους που έτρεξαν να εξαργυρώσουν το τίποτά τους με άλλα τιποτένια. Μεταπολίτευση; Πολλοί σπεύδουν απερίσκεπτα, αν όχι δόλια, να απαξιώσουν συλλήβδην τη μεταπολίτευση. Σπιλώνουν το παρελθόν αυτοί που επιβουλεύονται το μέλλον - το μέλλον της δημοκρατίας, την οποία χλευάζουν έμπρακτα, το μέλλον των ανθρώπινων δικαιωμάτων, τα οποία ισοπεδώνουν ανιστόρητα, μεθυσμένοι από την εφήμερη νίκη τους. Καθήκον; Ευθύνη; Να σεβόμαστε, οι άνθρωποι, και να μην απαξιώνουμε τη νιότη μας. Είναι το καλύτερο από τα λίγα πολύτιμα που δίνουν νόημα στην ύπαρξη. Να κάνουμε τόπο, οι παλιότεροι, στους νέους. Δεν χρωστάνε τίποτα να εισπράττουν την αποκαρδίωσή μας. Φτάνει που πληρώνουν τα λάθη μας. 

αλλά και...

Σάββατο, 23 Ιουλίου 2011

Με κείμενο τους 41 Aντιστασιακοί αρνούνται να παραστούν στη δεξίωση για την 37η επέτειο από την πτώση της Χούντας

Την απόφασή τους να μην μετέχουν στη δεξίωση του προέδρου της Δημοκρατίας για την 37η επέτειο από την πτώση της Χούντας δημοσιοποίησαν 41 αντιστασιακοί της περιόδου 1967-1974, αρνούμενοι όπως σημειώνουν, «να προσφέρουμε νομιμοποίηση στην οικονομική δικτατορία που εξυφαίνεται σε βάρος του λαού» .
Το κείμενο υπογράφουν οι: Ιωσήφ Αναστασίου, Γιάννης Βασιλειάδης, Πέτρος Βλάσσης, Μπάμπης Γεωργούλας, Μαργαρίτα Γιαραλή, Κωστής Γιούργος, Μίμης Δαρειώτης, Βασίλης Δεμουρτζίδης, Μπούλη Θεοφυλακτοπούλου, Παναγιώτης Καϊσίδης, Τάσος Καζλάρης, Θανάσης Καλαφάτης, Μαρία Καλλέργη, Παύλος Κλαυδιανός, Μπάμπης Κοβάνης, Γρηγόρης Κοκοζίδης, Δημήτρης Κωσταράκος, Βασίλης Κωτούλας, Αντώνης Μαργαρίτης, Δημήτρης Μαστροδήμος, Νίκος Μανιός, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Μάκης Μπαλαούρας, Γιάννης Μπαλάφας, Γιάννης Μπανιάς, Μάγδα Πίττακα, Χρήστος Ρεκλείτης, Γιώργος Σαγιάς, Σπύρος Σακέττας, Γιάννης Σταματάκης, Νικηφόρος Σταματάκης, Ελλη Στεφανίδου, Γιάννης Στρατής, Νίκος Συρμαλένιος, Περικλής Τερζής, Πόπη Τζεμπελίκου, Νίκος Τσαγκρής, Κλέαρχος Τσαουσίδης, Ελένη Φατούρου-Δούμα, Νίκος Χρυσανθόπουλος.

Ολόκληρο το κείμενο έχει ως εξής:
« Όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο δεν υπήρξαμε υποτελείς στη χούντα των πραξικοπηματιών συνταγματαρχών. Αγωνιστήκαμε εναντίον τους με το βλέμμα στους αγώνες και τις θυσίες του ελληνικού λαού κατά τη διάρκεια της νεώτερης ιστορίας για Ελευθερία, Δημοκρατία και κοινωνική Δικαιοσύνη.
Υπερασπιζόμενοι τις αξίες και τα οράματά μας, υποστήκαμε τις συνέπειες: φυλακίσεις, εξορίες, βασανιστήρια. Δεν υπήρξαμε και δεν θα γίνουμε ποτέ υποτελείς τυραννικών καθεστώτων, ακόμα κι αν αυτά φέρουν τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Δημοκρατία». Μας είναι αδιανόητο να αγνοήσουμε τους καθημερινούς αγώνες των εκατοντάδων χιλιάδων οικονομικά και πολιτικά λεηλατημένων Ελλήνων, που έπεσαν θύματα ενός διεφθαρμένου και απαξιωμένου πολιτικού συστήματος, το οποίο εξακολουθεί να αυτοπροσδιορίζεται ως «δημοκρατία».
Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα δεσμά που, με την απόλυτη και απαράγραπτη ευθύνη των κυβερνώντων και των ύπατων θεσμικών εκφραστών του πολιτεύματος, χαλκεύονται σήμερα για τη χώρα, τα δεινά που οι αποφάσεις των κυβερνητών επιφυλάσσουν στο λαό.

Θεωρούμε απαρέγκλιτη δημοκρατική μας υποχρέωση να αντισταθούμε στις αντισυνταγματικές και πολιτικά επικίνδυνες μεθοδεύσεις που μετατοπίζουν την έδρα της πολιτικής νομιμότητας από το Κοινοβούλιο στις «αγορές».
Μεθοδεύσεις που υποθηκεύουν το αύριο της χώρας και τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού, κατεδαφίζουν τις κοινωνικές και πολιτικές κατακτήσεις των παλαιών και υπονομεύουν το μέλλον των νέων.
Η δημοκρατική συνείδηση και το αίσθημα δικαίου μάς απαγορεύουν να συμμετάσχουμε σε μια εκδήλωση κενή περιεχομένου, επίφαση δημοκρατικής ευαισθησίας, ανούσια παράσταση δήθεν πολιτικής συναίνεσης και κοινωνικής ομοψυχίας, όπως, δυστυχώς, καταλήγει να είναι, το δυσοίωνο τούτο έτος 2011, η προεδρική δεξίωση της 24ης Ιουλίου «για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας».

Οι υπογράφοντες δηλώνουμε την αντίθεσή μας σε οποιαδήποτε απόφαση συμμετοχής στην προεδρική δεξίωση της 24ης Ιουλίου 2011 και στην κατ' επίφαση απόδοση τιμών στους αντιδικτατορικούς αγωνιστές της περιόδου 1967 - 1974. Αρνούμαστε να προσφέρουμε νομιμοποίηση στην οικονομική δικτατορία που εξυφαίνεται σε βάρος του λαού. Αρνούμαστε τη μετάλλαξη της χώρας μας σ' αυτό που εμείς ονομάζουμε «ασήμαντη» δημοκρατία».