"Τα Είδωλα" - ποίημα του Λορέντζου Μαβίλη

..................................................

Λορέντζος Μαβίλης 
(1860 - 1912)












 ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ

Άχαρή μου χαρά, φτωχοί μου στίχοι,
     της ζωής μου ακριβό, κρυφό καμάρι,
     από καθάριο βγαίνετε ζυμάρι
     κ' είσαστε γενημένοι όχι όπως τύχει.

Δεν κελαηδήτε ανούσιοι και άσκοποι ήχοι
     σαν τραγούδια ελαφρόμυαλου ερωτιάρη,
     μα κι ούτε παρατάτε το συρτάρι
     να βρήτε αγοραστή τόσο τον πήχυ.

Γιατί είσαστε ψυχούλες και κορμάκια
     των πόθων και των πόνων μου, που πλήθια
     πικρά μ' εσυχνοπότισαν φαρμάκια.

Είδωλα είναι οι χαρές, καημός η αλήθεια
      και αλήθεια είν' η ζωή. Μα τι με μέλει!
      Θωρώ εσάς κι ο καημός γίνεται μέλι.