"Ράμφος εν γωνία" Ανανδρανιστάκης Γ. (30/10/2012 στην "ΑΥΓΗ")

.............................................................

Ράμφος εν γωνία

 

 

Ανανδρανιστάκης Γ.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 30/10/2012 στην "ΑΥΓΗ"

 

Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, ο εθνικός μας φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος εξεφώνησε από το Μega τον πανηγυρικό της ημέρας. Η κρίση δεν είναι οικονομική, δεν είναι καν πολιτική, είναι ηθική, δήλωσε ο Ράμφος. Οι πολίτες, είπε, σπέρνουν τον διχασμό διότι έχουν υπερβολικές απαιτήσεις, και έχουν υπερβολικές απαιτήσεις διότι είναι εγωιστές, και είναι εγωιστές διότι βάζουν την ύλη πάνω από το πνεύμα. Ευτυχώς που βρέθηκε ένας τολμητίας να μας ανοίξει τα μάτια! Τ’ ακούσατε εσείς οι Φιλισταίοι, οι παραδομένοι στις ηδονές της ύλης, εσείς που ψάχνετε στα σκουπίδια για να γεμίσετε την πνευματοκτόνο κοιλιά σας; Εσείς φέρατε την Ελλάδα μας σ’ αυτό το χάλι, εσείς μαζί μ' εκείνους που κλαψουρίζουν, επειδή δεν έχουνε, λέει, να δώσουν γάλα στα παιδιά τους. Αν δεν έχετε γάλα, δώστε τους Γρηγόριο Παλαμά, δώστε τους Μπερντιάγεφ, δώστε τους Σέστοφ, δώστε τους, επιτέλους, μία στον Ποπόφ να το βουλώσουν.

Μία ημέρα πριν, ο Αντώνης Σαμαράς είχε εκφωνήσει στη Θεσσαλονίκη έναν δεκάρικο από εκείνους που αποκτούν υπόσταση μόνο όταν εκφωνούνται πάνω σε καφάσι. Οι Έλληνες θριαμβεύουν όταν είναι ενωμένοι, ανέκραξε ο πρωθυπουργός μας, καταδικάζοντας εις το πυρ το εξώτερον όσους επιδιώκουν να διχάσουν τον λαό. Η Ελλάδα δεν είναι χώρα, είναι χώρος (στάθμευσης;), κορύφωσε ο ηγέτης μας και έκλεισε την ομιλία του με Ελύτη και Ρίτσο, εξαναγκάζοντας χιλιάδες ποιητές να ψήσουν και να φάνε επιτόπου τα μολύβια τους. Σιγά μην κάτσω εγώ να γράψω ποιήματα, για να ασελγήσει  πάνω τους μετά από πενήντα χρόνια ο κάθε τυχόν παπάρας.

Σε διαφορετικά επίπεδα καλλιέπειας, ο Ράμφος και ο Σαμαράς λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα: Οι άνθρωποι δεν λογοδοτούν στον εαυτό τους, στις αξίες τους, στην κοινωνία, στους συνανθρώπους τους, λογοδοτούν σε έννοιες υπερκείμενες και εξωιστορικές, στον θεό, στο πνεύμα, στην πατρίδα, στο έθνος. Τα μνημόνια, η φτώχεια, η πείνα, οι αρρώστιες, ο εξανδραποδισμός, η πραγματικότητα εντέλει εξαφανίζονται μπροστά στην αέναη υποχρέωση του ανθρώπου να καθυποτάσσει την εφάμαρτο φύση του και να επιλέγει τελικώς και τελεσιδίκως το καλό έναντι του κακού. Τα μέτρα είναι επώδυνα αλλά είναι καλά, διότι οτιδήποτε άλλο εκτός των μέτρων είναι κακό, απεφάνθη ο Ράμφος.

Πρόκειται για αρχαία συνταγή που προσαρμόζεται στις ανάγκες εκάστης περιόδου: Διά του παραλόγου νομιμοποιείται ο μέγιστος παραλογισμός, να δέχονται δηλαδή οι πολλοί να τους εκμεταλλεύονται οι λίγοι.