..........................................................
Και η βρόχα έπεφτε straight through
EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ
Πήρα τον τίτλο από τον
Ζαμπέτα, γιατί το Σάββατο δεν πήρα ομπρέλα. Δεν μ’ αρέσει άλλωστε να
βγαίνω για περπάτημα, στον Υμηττό και όπου αλλού, βαστώντας ομπρέλα.
Νιώθω σαν εφημέριος που πάει να λειτουργήσει. Εξ άλλου, τη βρίσκω να
περπατάω μες στη βροχή· σαν τον Τζιν Κέλι, αν και αυτός χόρευε. Μόνο που
το Σάββατο, κάποια στιγμή, δεν περπατούσα στη βροχή, κολυμπούσα.
Οχι μόνο κολυμπούσα, αλλά και Εγιν’ η βροχή χαλάζι… στη μελωδία του
Χατζιδάκι σε ποίηση του αξέχαστου φίλου Βαγγέλη Γκούφα. Το έλεγαν πάντως
οι μετεωρολόγοι: δυνατές βροχές το Σάββατο. Είχαμε και οι μη
μετεωρολόγοι την εμπειρία των προηγούμενων ημερών: Φεβρουάριος να τον
πιεις στον κουβά. Είναι βέβαια ο πιο βροχερός, μετά τον Νοέμβριο, μήνας
για την Αθήνα. Ομως ο φετινός το παράκανε.
Με παρέσυρε το δόλωμα: λίγο γαλάζιο από ουρανό. Είπα, θα προφτάσω να
γλιστρήσω στο κενό βροχής… Στο μισάωρο έπιασαν οι πρώτες ψιχάλες και
ακούστηκαν οι πρώτες μακρινές βροντές. Σκέφτηκα λαογραφικά: μακριά
βροντή, κοντά βροχή. Σε λίγο η βροχή ήταν ρεβίθι, το χαλάζι ρύζι, η
διάθεση ρεβιθοπίλαφο και οι αστραπές ξυρίζανε το αυτί μου· το αριστερό,
που μου το έχει μισοκουφάνει μπάτσος από μπάτσο στη δικτατορία.
Σκέφτηκα επιστημονικά. Οχι εξ απόψεως ωτορινολαρυγγολογικής, αλλά
φυσικής. Οτι το βρόχινο νερό είναι απιονισμένο όπως του σιδερώματος. Δεν
είναι δηλαδή καλός αγωγός του ηλεκτρισμού, άρα δεν κινδύνευα από
κεραυνό, ήμουν αλεξικέραυνος. Συγχρόνως είχα τη σπάνια ευκαιρία να
μελετήσω υδραυλική. Παρατήρησα πώς ανταποκρίνεται στη δυνατή βροχόπτωση
το αποχετευτικό σύστημα του περιάστεως. Ανταποκρίνεται όπως και του
άστεως προς το χειρότερο. Γαλλιστί, merde. Στο μεταξύ, η βρόχα έπεφτε
straight through…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου