"Σε κώμα" έγραψε ο Γιώργος Βέλτσος ("Εφημερίδα των Συντακτών", 26.02.2018)

...........................................................

Σε κώμα

 

 

 έγραψε ο Γιώργος Βέλτσος

("Εφημερίδα των Συντακτών", 26.02.2018)

Παθήματα-μαθήματα, αλλά η κρίση δεν έγινε μάθημα στους πολιτικούς. Οι ανεπίδεκτοι, που μας έφεραν έως εδώ, πουλώντας προστασία στις Novartis, δεν πρόκειται να μάθουν επειδή δεν πάθανε (ακόμη). Οι επιδεκτικοί, που κυβερνούν και πάθανε μαθαίνοντας, πολύ φοβούμαι πως η εμμονή τους με την καθεστωτική εξουσία τούς ξεμαθαίνει. Ηδη η ιστορία με την «Ανακριτική» δείχνει τον τρόπο που θα συμπολιτευτούν, αντιπολιτευόμενοι οι μεν τους δε.

Δεν είμαι βέβαιος αν δεν πρέπει να «δικάσεις έναν πρωθυπουργό αλλά να τον στείλεις σπίτι του», καθώς για έναν πολιτικό το σπίτι είναι η χειρότερη φυλακή. Ομως η μήνυση-μανιφέστο του Σαμαρά από το σπίτι του -που κατατίθεται εμμέσως από ολόκληρο το πολιτικό κατεστημένο-, μοιάζει με μια κίνηση-ματ εναντίον της Μεταπολίτευσης που αποδεικνύεται νόθα, επειδή έτσι επανακάμπτουν ο «συμμοριτοπόλεμος» και ο Σαμαράς. Ο κοινοβουλευτισμός μας ανέκαθεν υπήρξε ανακριτικός και οι «καταστάσεις εξαίρεσης», που το ίδιο το Σύνταγμα προβλέπει στο άρθρο 86 «Περί ευθύνης υπουργών», οδηγούν στην «κανονικότητα» που ζούμε, δηλαδή την ανωμαλία. Την εισπράττουμε, αλλά θα τη νοιώσουμε στο πετσί μας όταν ο πόλεμος της απόλυτης εχθρότητας δεν θα γνωρίσει καμία περιφρούρηση.

Ας μη γελιόμαστε. Ο χαρακτήρας της ταξικής πάλης (που δεν έχει καταργηθεί) είναι ανορθόδοξος γιατί προκύπτει από την απόλυτη εχθρότητα και όχι από το αναγκαίο όσο και συμβατικό παιχνίδι των κοινοβουλευτικών θεσμών. Η αντινομία αυτή δεν μας επιτρέπει να χαράξουμε μια σαφή διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στη δικαιοσύνη και τη βία.

Οσο περνάει ο καιρός πείθομαι ότι η κρίση, που αποκάλυψε χαρακτήρες και σκάνδαλα, προήλθε από άξεστους ανθρώπους και θα διαιωνιστεί από αυτούς. Δηλαδή, από ανθρώπους εξαντλημένους, που τους συναντούμε σ’ εκείνον τον «αλγεβρικό τύπο εξάντλησης», του Σεφέρη, όταν σχολιάζει την «Ερημη Χώρα» του Θ. Σ. Ελιοτ: «Γέννηση, και συνουσία, και θάνατος». Ο Σεφέρης προτάσσει αυτά τα κορυφαία συμβάντα μιας χαμοζωής, ενθέτοντας ένα «κόμμα» προ του συμπλεκτικού συνδέσμου «και». Να υποθέσω ότι αυτό το «κόμμα» δείχνει την κρίση μιας χώρας όπου η κομματική της ελίτ βρίσκεται σε συνεχές κώμα;