..............................................................
«Δεν έχει δίκιο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν υποστηρίζει όπως έχει μεταδοθεί από μέσα ενημέρωσης, ότι δεν μπορεί να αναπέμψει Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, διότι δεν του δίνει την ευχέρεια αυτή το Σύνταγμα. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο.
Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι υποχρεωμένος να προβεί σε μια πράξη, χωρίς δικαίωμα παρέμβασης η διατύπωση του Συντάγματος γίνεται στην οριστική ενεστώτος. Για παράδειγμα άρθρο 44 παρ. 2 «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών…» ή στο άρθρο 46 παρ. 1 « Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει και παύει σύμφωνα με τον νόμο τους δημόσιους υπαλλήλους …» ή στο άρθρο 43 παρ. 1 «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει τα διατάγματα που είναι αναγκαία για την εκτέλεση των νόμων…».
Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όμως έχει δυνατότητα παρέμβασης χρησιμοποιείται η δυνητική μορφή του ρήματος. Για παράδειγμα άρθρο 42 παρ. 1 «… Μέσα στη προθεσμία που προβλέπεται στο προηγούμενο εδάφιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αναπέμψει στη Βουλή νομοσχέδιο που έχει ψηφισθεί από αυτήν…»
Αυτή ακριβώς η δυνητική μορφή χρησιμοποιείται στην περίπτωση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου όπως αυτή της ΕΡΤ.
Συγκεκριμένα : Άρθρο 44 παρ. 1 «Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου να εκδίδει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχόμενου...».
Η επιλογή από τον Συνταγματικό Νομοθέτη της έκφρασης «μπορεί να εκδίδει» αντί για «εκδίδει» σημαίνει απλούστατα ότι είναι στη διακριτική ευχέρεια του Προέδρου αν θα εκδώσει ή όχι την προτεινόμενη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.
Αυτό σημαίνει ότι ήταν στην διακριτική ευχέρεια του Προέδρου της Δημοκρατίας να πει «όχι» ή «ναι» στην πρόταση για την ΕΡΤ. Ο Πρόεδρος αποφάσισε να πει «ναι».
Φυσικά κανείς Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα αυτό το δυνητικό δικαίωμα. Η Ελλάδα όμως ζει σε μια καμπή της ιστορίας της που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα έπρεπε να το έχει χρησιμοποιήσει.
Πολύ περισσότερο που σήμερα δεν ισχύει καμία «εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη» για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Η μόνη, «εξαιρετικά προβλέψιμη» ανάγκη είναι η εντολή της Ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Όπως λέει ο Κωνσταντίνος Καβάφης : «Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο το ΟΧΙ να πούνε.»
Αλαβάνος: Δεν έχει δίκιο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας*
Με δήλωση του ο Αλέκος Αλαβάνος, επικεφαλής του «Σχεδίου
Β», τονίζει πως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να σταματήσει την
πράξη νομοθετικού περιεχομένου και θα πρέπει να το κάνει. «Όπως λέει ο
Κωνσταντίνος Καβάφης : Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει
το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο το ΟΧΙ να πούνε», τονίζει σε ανακοίνωσή του.
«Δεν έχει δίκιο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν υποστηρίζει όπως έχει μεταδοθεί από μέσα ενημέρωσης, ότι δεν μπορεί να αναπέμψει Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, διότι δεν του δίνει την ευχέρεια αυτή το Σύνταγμα. Ισχύει ακριβώς το αντίθετο.
Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι υποχρεωμένος να προβεί σε μια πράξη, χωρίς δικαίωμα παρέμβασης η διατύπωση του Συντάγματος γίνεται στην οριστική ενεστώτος. Για παράδειγμα άρθρο 44 παρ. 2 «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών…» ή στο άρθρο 46 παρ. 1 « Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διορίζει και παύει σύμφωνα με τον νόμο τους δημόσιους υπαλλήλους …» ή στο άρθρο 43 παρ. 1 «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκδίδει τα διατάγματα που είναι αναγκαία για την εκτέλεση των νόμων…».
Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όμως έχει δυνατότητα παρέμβασης χρησιμοποιείται η δυνητική μορφή του ρήματος. Για παράδειγμα άρθρο 42 παρ. 1 «… Μέσα στη προθεσμία που προβλέπεται στο προηγούμενο εδάφιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αναπέμψει στη Βουλή νομοσχέδιο που έχει ψηφισθεί από αυτήν…»
Αυτή ακριβώς η δυνητική μορφή χρησιμοποιείται στην περίπτωση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου όπως αυτή της ΕΡΤ.
Συγκεκριμένα : Άρθρο 44 παρ. 1 «Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του υπουργικού συμβουλίου να εκδίδει Πράξεις Νομοθετικού Περιεχόμενου...».
Η επιλογή από τον Συνταγματικό Νομοθέτη της έκφρασης «μπορεί να εκδίδει» αντί για «εκδίδει» σημαίνει απλούστατα ότι είναι στη διακριτική ευχέρεια του Προέδρου αν θα εκδώσει ή όχι την προτεινόμενη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.
Αυτό σημαίνει ότι ήταν στην διακριτική ευχέρεια του Προέδρου της Δημοκρατίας να πει «όχι» ή «ναι» στην πρόταση για την ΕΡΤ. Ο Πρόεδρος αποφάσισε να πει «ναι».
Φυσικά κανείς Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει χρησιμοποιήσει μέχρι σήμερα αυτό το δυνητικό δικαίωμα. Η Ελλάδα όμως ζει σε μια καμπή της ιστορίας της που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα έπρεπε να το έχει χρησιμοποιήσει.
Πολύ περισσότερο που σήμερα δεν ισχύει καμία «εξαιρετικά επείγουσα και απρόβλεπτη ανάγκη» για το κλείσιμο της ΕΡΤ. Η μόνη, «εξαιρετικά προβλέψιμη» ανάγκη είναι η εντολή της Ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Όπως λέει ο Κωνσταντίνος Καβάφης : «Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο το ΟΧΙ να πούνε.»
*Σχολιάζω: Είναι παράξενο που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έθιξε καν τη δυνατότητα που παρέχει το Σύνταγμα στον Πρόεδρο της Δυμοκρατίας για αναπομπή του περιβόητης Πράξης. Κι αν ήταν αγενές ή μη δεοντολογικό να το θίξει μπροστά του (ευγένειες στην πολιτική σε εκδηλώσεις αυταρχισμού;), τι τον εμπόδιζε να το θίξει βγαίνοντας από την Προεδρία; Απορίες χωρίς απάντηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου