..............................................................
Αναστασία Θεοδωρούδη
Έλα γύρνα πίσω σε μένα...
Έλα γύρνα πίσω σε μένα.
Από κείνον τον δρόμο
τον στενό στο Θησείο
που δυό πρεζόνια ζευγάρι
ερωτεύονταν την πρέζα.
Μουγγός θα έρθεις.
Βαθύς και
στερεμενος σα πηγάδι.
Οι λέξεις σου κι αυτές ,
θα ' ναι στεγνές
κι ανίκανες να βγούν.
Θα ρίχνω πέτρες κάτι γέλια
που ξεχάστηκαν στους δρόμους
μέχρι αργά να περπατούν
μες στο σκοτάδι.
Ύστερα θα τ' ακούω
να πέφτουν
και να σβήνουν
ως μέσα
στα βαθιά σου.
Ένα καλοκαιρινό βράδυ
όμως,
άμα τύχει ,
μπορεί να ρίξω μέσα σου
ολόκληρο φεγγάρι
που ξέρει
πως να μαγεύει τα νερά.
Θα σε δώ να γεμίζεις
ως τα χείλια .
Θα σ ακούω να μου μιλάς
ως το πρωί
καθώς θα ξεχειλίζεις.
Κι εγώ βρεγμένη θα σε βλέπω
σαν το χρυσάφι
μες στη νύχτα
να γυαλίζεις.
όμως,
άμα τύχει ,
μπορεί να ρίξω μέσα σου
ολόκληρο φεγγάρι
που ξέρει
πως να μαγεύει τα νερά.
Θα σε δώ να γεμίζεις
ως τα χείλια .
Θα σ ακούω να μου μιλάς
ως το πρωί
καθώς θα ξεχειλίζεις.
Κι εγώ βρεγμένη θα σε βλέπω
σαν το χρυσάφι
μες στη νύχτα
να γυαλίζεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου