"Στον 26χρονο πατροκτόνο της Ζακύνθου - Ο χούλιγκαν με τη γραβάτα και το πούρο" έγραψε ο Γιάννης Η. Χάρης (http://yannisharis.blogspot.com & Εφημερίδα των συντακτών 14 Ιουλ. 2018)

.............................................................

Στον 26χρονο πατροκτόνο της Ζακύνθου - Ο χούλιγκαν με τη γραβάτα και το πούρο

  έγραψε ο Γιάννης Η. Χάρης

(http://yannisharis.blogspot.com & Εφημερίδα των συντακτών 14 Ιουλ. 2018)

.....................................................

Στον 26χρονο πατροκτόνο της Ζακύνθου

Κριστόφ Μπουρρώ, "Ψίθυρος"

Στον «26χρονο πατροκτόνο της Ζακύνθου», όπως τον ανέφεραν τα μίντια, ήθελα να αφιερώσω τελευταία μια επιφυλλίδα μου (23/6) για το 8χρονο αγόρι στην Καλιφόρνια, που η μάνα του με τον σύντροφό της το βασάνιζαν σκληρά επειδή το θεωρούσαν γκέι, ώσπου πέθανε στα χέρια τους. Όμως μου φάνηκε ότι εκείνος ο τίτλος: «8 χρονών γκέι και η Αυτού Ελεεινότης» και αποκάτω η αφιέρωση: «Στον 26χρονο πατροκτόνο της Ζακύνθου» δημιουργούσαν κάποια ασάφεια, πως η ταύτιση του 26χρονου δεν θα ήταν άμεση, οπότε την έβγαλα την αφιέρωση.

Ποια η σύνδεση; Ένα 8χρονο χάνει τη ζωή του στα χέρια της μάνας του και του «πατριού» του, κι ένας 26χρονος παίρνει τη ζωή του πατέρα του, ο οποίος του είχε καταστρέψει τη δική του, σίγουρα τα παιδικά του χρόνια: Δύο χαμένες ζωές, η μία κυριολεκτικά, σφραγισμένη με τον θάνατο δηλαδή· η άλλη «μεταφορικά» (άθλια λέξη εδώ!), πόσο και πώς δεν θα το μάθουμε ποτέ επακριβώς εμείς –για να μην πω μπορεί ούτε καν ο ίδιος ο νέος. Που μικρός κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον πατέρα του και, στα 26 του τώρα, κλήθηκε να ξαναζήσει τα παλιά, βλέποντας να κακοποιούνται τα μικρότερα αδέρφια του.

Μια αλλιώς κατεστραμμένη ζωή, που άγνωστο πώς θα την κουβαλήσει έπειτα από την προσωρινά λυτρωτική πατροκτονία· εξίσου άγνωστο βεβαίως με το πώς θα την κουβαλούσε και χωρίς την πατροκτονία, ένα από τα πλήθος κακοποιημένα παιδιά, σωματικά ή σεξουαλικά, που ίσως ούτε τα ίδια δεν ξέρουν πόσο καθοριστικά ήταν για τη ζωή τους τα παιδικά τους τραύματα.

Ο νεαρός, εκδικητής και μαζί προστάτης των μικρότερων αδερφιών του, έγινε δεκτός με χειροκροτήματα, όταν παρουσιάστηκε στον ανακριτή: Συναισθηματική η αντίδραση, η άγρια χαρά μπροστά στον θάνατο του κακού, θα ήταν ανώφελο και αφελές να μετρηθεί με το υποδεκάμετρο της νομιμότητας, που εννοείται πως ορθά απαγορεύει την αυτοδικία.

Έτσι, με ξένισε ο υπότιτλος σε συνέντευξη έμπειρου παιδοψυχίατρου με θέμα την κακοποίηση ανηλίκων (Καθημερινή 24/6): «Ο 26χρονος πατροκτόνος της Ζακύνθου δεν πρέπει να γίνει ήρωας»:

«Θα είναι τραγικό» έλεγε ο παιδοψυχίατρος «αν ο πατροκτόνος χαρακτηριστεί ήρωας. [...] Πολλοί θα ζητούν την αθώωσή του, όμως σίγουρα αυτός ο άνθρωπος πρέπει να δικαστεί, για να αντιληφθεί μέσα από την ακροαματική διαδικασία το τι έπραξε…»

Και φέρνει αντιπαράδειγμα μια κοπέλα που στα 10 της τη βίαζε ο πατέρας της, κι όταν στα 18 της είδε να υφίσταται τα ίδια και η μικρότερη αδερφή της, την πήρε και αλλάξαν πόλη: «Το ίδιο δράμα, λοιπόν, μια πιο οργανωμένη προσωπικότητα [...] μπόρεσε να το διαχειριστεί καλύτερα».

Έμεινα ενεός: ο βιασμός είναι βεβαίως βιασμός και δεν έχει διαβαθμίσεις· όμως όλοι ξέρουμε, και πρώτος ένας ψυχίατρος, πως στην ανδροκρατούμενη κοινωνία ο άντρας μπορεί να κουβαλάει τον τραυματισμένο ανδρισμό του σαν έναν επιπλέον σταυρό. (Και πιθανόν η ανδροκρατούμενη κοινωνία τού «επιβάλλει» διαφορετική αντίδραση από την ωριμότερη, κατά τον ψυχίατρο, αντίδραση της κοπέλας, που όμως επίσης πιθανόν να είναι η «φυσική» υποταγή της στην κοινωνία στην οποία ζει.)

Πέφτουμε όμως στα βαθιά. Κι έτσι κι αλλιώς το θέμα δεν είναι τώρα η αθώωση, αλλά μια στοιχειώδης κατανόηση. Ένα σφίξιμο του χεριού, ένα χτύπημα στον ώμο του 26χρονου –που προσωπικά νιώθω ότι του το χρωστάω.

...............................................

Ο χούλιγκαν με τη γραβάτα και το πούρο

Ο κοινός χουλιγκάνος, κι όμως Σταυροφόρος κατά της Ανομίας, ο χουλιγκάνος που πέταξε μπουκάλι νερό στον διαιτητή και χρόνια μετά επέμενε πως έτσι γίνεται «εθιμικά» στο γήπεδο·

ο καθ' ομολογίαν του απατεώνας, κι όμως Σταυροφόρος κατά της Ανομίας, που ήξερε ότι το χρέος δεν ήταν βιώσιμο, και συνεπώς ήταν λάθος η πολιτική Ευρώπης-ΔΝΤ, κι όμως έλεγε το αντίθετο·

ο γραμμιτζής του Μαρινάκη, κι όμως Αγωνιστής της Ελευθεροτυπίας, που ολοφυρόταν για τους εργαζόμενους που θ’ άφηνε στον δρόμο ο ΣΥΡΙΖΑ που τάχα θα ’κλεινε τον ΔΟΛ, κι όμως δεν έβγαλε μιλιά όταν το νέο του αφεντικό έκλεισε τον ΒΗΜΑ FM, και απέλυε και απολύει αβέρτα από τον ΔΟΜ,

φιλοσοφούσε λοιπόν ο ήρωάς μας τις προάλλες από τα ερτζιανά, κι ανησυχούσε, τι θα γινόταν άμα έπεφτε στη σπηλιά στην Ταϊλάνδη ο Νίκος Φίλης, πώς θα τον έβγαζαν από κει μέσα!

Απλό, κύριε Πρετεντέρη, από μπροστά θα τράβαγε ο Βενιζέλος σας και από πίσω θα ’σπρωχνε ο Πάγκαλός σας –στη δική σας επιτέλους γλώσσα!

Εξαιρώ από την επιχείρηση διάσωσης τον εργοδότη και πολιτικό καθοδηγητή σας, γιατί έχει άλλη, μείζονα αποστολή αυτός, να ρίξει τη χούντα που μας κυβερνά. Μου αρκεί που θα έμαθε πώς σκέφτεται (και) γι' αυτόν ένας υπάλληλός του.